หน้าเว็บ

หน้าเว็บ

วันจันทร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2568

บัณฑูร ล่ำซำ: ถึงคนรุ่นใหม่ รวยเร็ว ไม่มีจริง พร้อมเสนอ 4 ข้อลดความเหลื่อมล้ำ

บัณฑูร ล่ำซำ: ถึงคนรุ่นใหม่ รวยเร็ว ไม่มีจริง พร้อมเสนอ 4 ข้อลดความเหลื่อมล้ำ | THE STANDARD

          https://youtu.be/wJpS39TxoJw?si=9Wf6Ma-jfd5luDgW

        ปีนี้ครบ 25 ปี หลังวิกฤตการณ์เศรษฐกิจ ปี 2543 วิกฤติเศรษฐกิจครั้งใหญ่ของประเทศไทย ผมดูสถิติ อ่า คน ผู้ชมผู้ฟังของ the standard นี่ 2 ใน 3 เนี่ยะ อายุน้อยกว่า 40 แสดงว่าแต่ก่อนนี้ อย่างมากก็จะอายุ 15 จำไม่ได้ว่าเหตุผลตอนนั้นคืออะไร จำไม่ได้ว่า ว่าประเทศทำอะไรเสียหาย แต่คนรุ่นผมจำได้ มันก็คืออยากรวยเร็วนั่นแหละ.

          รวยเร็วไม่มี มันต้องรวยด้วยความเพียรพยายามไปสร้าง สิ่งที่มีค่า ที่ขายได้จริงๆ เพราะไอ้ยากอยู่รวยเร็วนี่แหละ มันก็รวยเร็วชั่วคราว แล้วมันก็เจ๊ง แล้วปัจจุบันมันก็อีก กำลังทำอยู่ให้ดูต่อหน้าต่อตา ด้วยเครื่องมืออะไรที่ ที่อาจจะดูแตกต่างไปกว่าเดิม ใช่มั้ย ถ้าไอ้บริษัทใหญ่ที่เพิ่งเจ๊งให้ดูต่อหน้าต่อตาเนี่ยะ ค้าขายเงินประหลาดๆเนี่ยะ ใช่มั้ย? มันก็รวยเร็วอยู่สักพักหนึ่ง แล้วมันก็เจ๊งภายใน 2 สัปดาห์.

แล้วรู้มั้ย? ตัวเจ้าของมันพูดว่า ก่อนหน้านี้มันพูดว่าบริษัทเค้าทำอะไรเก่ง บริหารความเสี่ยงเก่ง เอ้อ ใช่ ทุกคนบริหารตวามเสี่ยง ทุกคนก็โม้ไปบริหารความเสี่ยง มีใครอยากบริหารความโลภบ้างมั้ย? ไม่มีโรงเรียนไหนสอน เพราะเวลาคนเห็นเพื่อนรวย ทุกคนก็อยากจะรวยด้วยกันทั้งนั้น.

ฉะนั้นดูให้ดี ว่าอะไรที่มันเร็วเนี่ยะ น่ะมันไม่มีจริงหรอก จะสร้างสินค้าบริการที่ดีสักอัน ต้องใช้เวลาเป็นระยะมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ต้องควบคุมระบบ ให้แน่ใจว่า ไม่ไปใกล้ขอบเหวจนเกินไป ถ้าเป็นในระบบการเงิน คนที่ควบคุมก็คือ ธนาคารแห่งประเทศไทย ตลาดหลักทรัพย์ พวกอย่างเนี๊ยะ ก็อยู่ในที่นั่งที่เป็นเก้าอี้ร้อนนะ ถ้าเบรกเร็วเกินไปก็ ถูกด่า หาว่าขัดลาภ เบรกช้าเกินไปก็ตกเหว ก็ถูกด่าเหมือนกัน แล้วมันก็เกิดขึ้นในสมัยปี 2543 ในขณะนี้ก็เป็นโจทย์ที่ดูให้ดี แต่ไอ้รวยเร็วแบบง่ายไม่มี ไม่ต้องทำอะไรนี่ ไม่คิดว่าจริง.

แต่นี่พร้อมๆกับความรวย มั่งคั่ง ซึ่งหลายคนเป็นเนี่ยะ มันก็เกิดความแตกต่างเกิดขึ้น คสวามเหลื่อมล้ำที่พูดถึงทุกวัน เพราะมันเก่งไม่เหมือนกัน ไอ้คนเก่งมันก็กินเรียบกินรวบ หมดแหละ ไอ้ที่เหลือมันสู้ไม่ได้ เราเห็นอยู่ในกรุงเทพ นี่เราเห็นความร่ำรวยมั่งคั่ง รสยเร็วรถหรูหรา ไปดูไอ้พวกที่อยู่ชายขอบของสังคมไทยนี้ อยู่ในหมู่บ้านบนเมือกดอยภูคานี่ ในจังหวัดน่าน ชาติพันธุ์ลั้วะนี่ก็คือ แต่เค้าก็ยังเป็นคนไทยเหมือนกัน ก็คือห้องน้ำ ห้องน้ำแบบ

ชาวบ้านซึ่งไม่มีน้ำประปา ต้องใช้น้ำห้วย เหมือนชาวภูเขา ไม่ต้องพูดถึง น้ำร้อนไม่มีน่ะ แล้วดูภาพของคน ที่บ้านเค้า

อยู่ใกล้ๆส้วมอันเนี่ยะ อ่า ในภาพนี้ อ่า เด็กผู้หญิงที่ ที่คุกเข่าอยู่เนี่ยะ เค้าเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ที่สุขศาลา ที่บ้านน้ำจูน ตำบลบ่อเกลือเหนือ อำเภอบ่อเกลือจังหวัดน่าน ที่เห็นในภาพนี้มี 3 ชั่วคนอยู่ในรูปนั้น ทารกน้อยผู้หญิงคนนี้ เกิดเมื่อกลางปี อายุยังไม่ถึง 6 เดือนดี แต่เค้าซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่สุขศาลา แล้วยายเค้านั่งอยู่ข้างหลัง ผมเชื่อว่าเด็กน้อยคนนี้เนี่ยะ เมื่อเติบโตขึ้นมาก็คงร้องเพลง เหมือนที่ยายกับแม่เค้าร้อง เพลงนี้มีคนเขียนชื่อเพลง จันทร์เจ้าขา เนื้อเพลงออกทำนองว่า จันทร์เจ้าขา อาหารไม่พอ ครูกับหมอ สักคน บ้านฉันก็ไม่มี แก้วแหวนมณีฉันไม่ต้องการ.

          อันนี้คือคนที่ชายขอบ ซึ่งมีจำนวนไม่น้อย อยู่ในสังคมไทย ไม่มีทางสู้ได้ ไอ้ระบบทุนนิยมอะไรต่างๆ ที่เราว่าเก่งๆกันเนี่ยะ คนพวกนี้ไม่มีทางสู้ได้ ไม่รู้จะไปผลิตสินค้าบริการอะไร ไม่มีองค์ความรู้ ไม่มีทุน ไม่มีอะไรทั้งสิ้น แต่ถ้าจะลดความเหลื่อมล้ำเนี่ยะ มันต้องหาทางแก้ปัญหา ให้ทำไงคนจำนวนมาก ถึงจะสามารถ ยกระดับขึ้นมา สามารถสู้ได้.

          คำพูดว่าความเหลื่อมล้ำเนี่ยะ พูดกันเยอะมาก แล้วก็ฝรั่งเขียนตำรามาเยอะมากเลย ที่เขียนตำรามาเยอะไรเนี่ยะเพราะคิดไม่ออก ทุกคนก็มีทฤษฎีต่างๆด้วยกันทั้งนั้น แต่ยังทำไม่สำเร็จอ่ะ แล้วยิ่งทำที่จะวัด จะวัดความร่ำรวยแตกต่างกันน่ะ มันก็ล้วนแล้วออกมาแต่ตัวเลขไม่ดี จะวัดด้วยอะไร jinni index จะวัดด้วยแถวที่รออยู่โรงพยาบาล เข้าคิวอยู่ที่โรงพยาบาลรัฐ หรือวัดด้วยเด็กผู้หญิงอายุ 10 กว่าขวบ วิ่งขายพวงมาลัยอยู่ในถนน? จะวัดด้วยตัวไหนก็ตาม มันสู้กันไม่ได้ เพราะมนุษย์มันไม่เหมือนกัน.

          ก็มีคนมาถาม ถ้าถามว่า จะเสนอแนะยังไงที่จะลดความเหลื่อมล้ำ ผมเสนอ 4 ข้อ เรียงเอาจากง่ายไปยาก

          ข้อที่หนึ่ง เก็บภาษีอย่างทั่วถึง เก็บมันหมดทุกอย่าง เก็บเท่าไหร่? อย่างไร? ไปตกลงกันในรัฐสภา.

          อันที่สอง ช่วยให้สู้กันได้ ทั้ง ๆที่รู้ว่าสู้ไม่ได้ SME อะไร ไม่มีทุน ไม่มีความรู้ มันจะสู้เจ้าสัวได้ยังไง? แต่ก็ต้องพยายาม ให้ได้มีความรู้ ให้ได้ทุน ได้ระบบที่เอื้ออำนวยไม่ให้เบียดกันเกินไปอ่ะนะ นะฮะ ก็ไปลองทำดู นะฮะ

          อันที่สาม ก็คือ อะไรที่มีจำนวนจำกัดเนี่ยะ ต้องมีการจำกัดไม่ให้ใครเอาไปหมด แล้วตัวสำคัญที่สุดก็คือที่ดิน ที่ดินมีจำกัด ถึงจุดหนึ่งก็อาจจะต้องมีวิธีจำกัด ว่าคนหนึ่งมีเท่านั้นเท่านี้ได้ ซึ่งเป็นโจทย์ที่ไม่ง่าย ก็ไป ไปถกกันอีก ในรัฐสภา

          อันที่สี่ ถ้าทำได้จะชะงัดมากเลย คนทำผิดเหมือนกัน รับโทษเหมือนกัน เมาเหล้าขับรถชนคนตาย มันไม่สำคัญหรอกว่าไอ้รถที่ชนนั้น เป็นรถซุปเปอร์คาร์ หรูหรา หรือรถคันเล็กๆกระป๋อง ใช้แก๊สธรรมชาติเป็นน้ำมัน รับโทษเท่ากัน อันนี้จะแก้ความเหลื่อมล้ำในหัวใจคนได้ทันที และมันพิสูจน์ได้ ในเชิงคณิตศาสตร์ เพราะว่า คนมีร้อยบาท กับคนมีร้อยล้านบาท ซื้อระบบยุติธรรม ไม่ได้ เท่ากับเป็นศูนย์ ความเหลื่อมล้ำในหัวใจ และนั่นคือที่ที่ความเหลื่อมล้ำน่ากลัวที่สุด ที่อยู่ในหัวใจ จะห่ายไปทันที แล้วก็พูดตรงๆ อันนี้ทำยากที่สุด ทำยากที่สุด แต่จะทำได้.

           https://youtu.be/wJpS39TxoJw?si=SL6rKpFcBEVIhJHN 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น