Collective Living: New Forms of
Affordable Housing for Relocalized Farmers in China
Fuyang, Hangzhou, China
กลุ่มอยู่อาศัย: รูปแบบใหม่ของที่อยู่อาศัยที่สามารถจ่ายได้สำหรับเกษตรกรท้องถิ่นในประเทศจีน
ฟู่หยาง,
หางโจว, จีน
กิจการ แกด-ไลน์+สตูดิโอ (gad-line+studio)
ประเภท ที่อยู่อาศัย> อพาร์ตเมนท์ คละหน่วยที่อยู่อาศัย(apartment multi-unit housing)
สถานะ สร้างแล้ว
ปี 2016
ขนาด 100,000 ตร.ฟ. – 300,000
ตร.ฟ.(9,290.30 ตร.ม. – 27,870.91 ตร.ม.)
งบประมาณ 1 ล้าน$ - 5 ล้าน$
โครงการ(project)จัดการพุ่งเข้าใส่ประเด็นทางสังคมปัจจุบันภายในขบวนการแผ่กว้างของเมือง (extensive
urbanization process)ในประเทศจีน; เมืองใหญ่หลายแห่ง(cities) เอาแต่คอยหาประโยชน์จากแรงงานและทรัพยากรของชนบท((countryside), ทำให้เกิดผลของการไม่สอดคล้องกันระหว่างเมืองกับชนบทในประเทศจีนเพิ่มมากขึ้น.
ในปัจจุบันสภาวะการอยู่อาศัยทั้งหลาย(living conditions)ในภาคพื้นส่วนใหญ่ของชนบทในประเทศจีน,
ได้สิ้นหวัง(desperate) สำหรับการสงเครคาะห์เยียวยา. ด้วยการได้รับมอบพันธกิจ(committed)จากรัฐบาลมณฑลหางโจว(municipal government of Hangzhou) ของประเทศจีน, โครงการนี้เล็งป้าไปที่การจัดสร้าง(providing) ที่อยู่อาศัย 15,000 ตารางเมตร ในราคาที่สามารถจ่ายได้, สำหรับ 50
ครอบครัวในหมู่บ้าน ตงจี้กวน(Dongziguan Village).
งบประมาณทั้งหมดของโครงการ(overall
project budget) อยู่ประมาณ 3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ, หมายถึงเฉลี่ยค่าก่อสร้าง(costruction
cost) 190 ดอลลาร์สหรัฐ(USD)/ 1300 หยวน(RMB) ต่อ ตารางเมตร. งบประมาณนี้ต่ำไกลไปกว่าค่าก่อสร้าง(construction
cost)เฉลี่ยโดยทั่วไป, แม้กระทั่งในเขตชนบท(countryside)ของ หางโจว เอง.
จะออกแบบและก่อสร้างอย่างไรสำหรับให้เกษตรกรอยู่ประจำที่ทั้งหลาย(relocalized
farmers) ด้วยงบประมาณต่ำเช่นนี้, ขณะที่ยังต้องคงไว้(maintaining)ซึ่งรูปแบบชีวิตดั้งเดิม(original lifestyle)ของการอยู่อาศัยแบบกลุ่ม(collective
living), กลายเป็นสิ่งท้าทายหลัก(major challenge) ของโครงการนี้.
แตกต่างไปจากรูปแบบซ้ำๆของตึกสูงทรงแท่ง(typical
bar-shaped highrises) ที่ได้สร้างสำหรับการอยู่อาศัยราคาถูก(affordable
housing)ในประเทศจีน, โครงการนยี้เสาะหา(seeks)ที่จะจัดรวมองค์(organize
the form)รูปทรงของอาคารในท่วงท่า(style)ชาวบ้านธรรมดา(vernacular)ของ กลุ่มบ้านและลาน(courtyard typology),
เปลี่ยนร่างเป็นเมืองด้วยประเพณีพื้นถิ่น (local traditional urban
morphology).
ทุกๆหกอาคารที่แตกต่างกันใน รอยเท้าสองแบบที่แตกต่างกัน(two type of footprints) – ลักษณะพื้นฐานสองแบบที่แตกต่างกัน
– (11 * 21 g,9i c]t 16 * 14 เมตร)
เป็นสมาชิกของหกครัวเรือนที่แตกต่างกัน(belonging to six different
household), รายล้อมลาน(courtyard)เหมือนเป็นพื้นที่ส่วนรวมเพื่อติดต่อสื่อสารและการมีส่วนร่วมกัน(communal communication and participation). เช่นนั้นเอง(thus),
มันจัดรูปทรง(forms)ของหนึ่งกลุ่มและชุมชน(a cluster and community)เป็นเหมือนรูปแบบมาตรฐานของการอยู่อาศัยแบบกลุ่ม(a
prototype of collective housing).
ปฏิกิริยานี้(reacts)มีต่อโครงการที่อยู่อาศัยราคาถูกก่อนหน้านี้(previous
affordable housing project) วิถีของประเพณีต่างๆ(tradition
modes)การอยู่อาศัยแบบชุมชนรวม(communal living) ไม่ได้ถูกคงไว้(maintained).
ต้นแบบ(prototype)แปรเปลี่ยน(varies)ไปในสี่รูปแบบจำเพาะแตกต่างกันของลานบ้าน(courtyard)ในผังบริเวณทั้งหมด(overall site plan) ที่กำเนิดขึ้น(generated)ผ่านการรวมกัน(aggregation)ของลานบ้านทั้งหลาย(courtyards)ตามหลักการพื้นฐาน(fundamental principle),
จัดทำพื้นที่เปิดโล่งแบ่งปันกัน(shared open space). ผังบริเวณนี้ยังสะท้อนถึงรูปแบบ(pattern)ของกลุ่มที่อยู่อาศัยพื้นถิ่นทั่วไป(vernacular clusters) ในประเพณีเมืองในประวัติศาสตร์ของชาวจีน(historical Chinese
urban tradition). นอกจากเรื่องความปลอดภัยของอัคคีภัย,
แต่ละอาคารถูกแยกออกจากกัน, ไม่ใช้ผนังร่วมกัน(sharing the walls).
ระหว่างช่วงการวางผัง(layoutting)แปลนของอาคารทั้งหลายสำหรับแต่ละครัวเรือน(households), จัดการนำ(conducted)การตรวจสอบไปสื่อสาร(communicate)กับหลายครอบครัวที่แตกต่างกันเพื่อเรียนรู้นิสัยการอยู่อาศัยของพวกเขาและโครงสร้างของอายุ(age
structure), แล้วจึงออกแบบ(design)ผังแปลน(the
plan layout)ตั้งอยู่บนพื้นฐาน(based)ของความต้องการทั่วไป(common requests)
และข้อมูลที่ได้มา. ผังสุดท้าย(final
layout)นอกจากจะไปพบกับความต้องการทางประโยชน์ใช้สอย(functional
requirement)แล้ว, แต่ก็ยังต้องชี้นำถึงระเบียบของพื้นที่พิเศษ(particular
spatial order), จากสาธารณะ(public)
ไปถึงปัจเจก(private-ส่วนตัว)สู่ทิศเหนือ(towards
north).
อาคารกทั้งหลายถูกออกแบบ(design)ในภาษาพื้นถิ่นด้วยรายละเอียด(detailed)จากการพิจารณา(consideration)ถี่ถ้วนไปถึงหลังคา. ประเพณีหลังคาเอียง-คู่(dual-slope roof)ได้ถูกพัฒนาไปสู่หลังคาลาดเอียงต่อเนื่องแบบไม่สมมาตร(continuous
slope roof asymmetrically).
วัสดุโครงสร้าง(construction materials)ส่วนใหญ่หลักคืออิฐสีเทา-ขาวสร้างขึ้นประกอบกันในลวดลายรูปแบบแตกต่างกัน(different
pattern).
แผงไม้ได้ถูกใช้เพื่อลดทอนไกล่เกลี่ยอิฐแบบประเพณีนิยมและเข้าไปหาหญ้าของร่วมสมัย(contemporary
grass).
งานออกแบบสำหรับการก่อสร้างวาดภาพถึงการเสาะค้น(explores)การใช้วัสดุที่ดีที่สุดทั้ง อิฐ, เหล็ก และกระจก, เพื่อทำให้แน่ใจ(ensure)ว่าการปรากฏแสดงของอุณหภูมิ(thermal)
และการระบายอากาศ(ventilation)ออกมาดีที่สุด. ผนังอิฐหนา 24 มม.ถูกติดตั้งเครื่องด้วยการเคลือบกันน้ำ(waterproof
coating)และกระจกกลวง(hollow grass)และผนังทึบแข็ง(solid
wall)แปรเปลี่ยน(varies)ตรงที่ของบันไดทั้งหลายด้วยรูปแบบการเอียง(staggered
pattern). หลังคายื่น(cantilever)ออกไปอย่างสุนทรียภาพ(aesthetically)ชวนให้นึกไปถึงลีลา(style)ทางสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นเดิมในหางโจว(Hangzhou),
ใฝช้ประโยชน์เป็นส่วนของที่กำบังกันสาดจากที่ หางโจว มีฤดูฝน.
ตั้งแต่ย้ายเข้ามา,
ผู้อยู่อาศัยใหม่ๆเหล่านี้ได้ถูกรายงานว่ามีระดับคุณภาพของชีวิตที่สูงจากที่อยู่ใหม่นี้(new housing). โครงการนี้ได้นำโอกาสที่จะสร้าง(regenerate the countryside)เคียงข้างไปกับการจัดสร้างที่อยู่อาศัยที่มีคุณภาพและสามารถจ่ายได้(quality
affordable housing-ราคาถูก). ตอนนี้โครงงาน(programs)แตกต่างกันทั้งหลายได้ถูกดึงดูดใจยัง หมู่บ้านตงจี้กวน นี้,
รวมทั้งโรงแรมและกิจการเชิงพักผ่อนและพานิยช์(recreational and commercial
activities)อื่นๆ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น