ริชาร์ด ด. วูลฟฟ์ - จีน เป็น ทุนนิยม, สังคมนิยม หรือ คอมมิวนิสต์?
Is China Capitalist,
Socialist or Communist? - Richard D Wolff
https://youtu.be/5mjVP09XqbM?si=5FDpuugNJMTBBYDL
1 https://en.wikipedia.org/wiki/Richard_D._Wolff
วูลฟฟ์เป็นผู้จัดรายการประจำสัปดาห์ยาว
30 นาทีชื่อ ทันโลกเศรษฐกิจ(Economic Update),
ซึ่งถูกผลิตสร้างโดยองค์กรไม่แสวงกำไร Democracy at Work,
ที่เขาเป็นผู้ร่วมก่อตั้งขึ้น. รายการEconomic Update
เผยแพร่ทางYouTube, FreeSpeech TV, สถานีวิทยุในนิวยอร์ค และpodcast.
นิตยสารThe New York Timesขนานนามให้เขาว่า
“นักเศรษฐศาสตร์มาร์กซิสต์ที่อเมริกาโดดเด่นที่สุด(America's most prominent Marxist economist)”.
จีน
เป็นอะไร(what is China?): ทุนนิยม,
สังคมนิยม?
จีนเรียกตนเองว่าเป็น
สังคมนิยม(China calls itself socialist). มันเป็นเช่นนั้นเสมอตลอดมา(it
always has).
รัสเซียเรียกตนเองว่า
สังคมนิยม เสมอมา(Russia always calls itself socialist).
เรามาจดจำกันไว้ว่า USSR นั้นย่อมาจากสหภาพสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียต(Union
of Soviet Socialist Republics2).
มีเพียงในฝ่ายตะวันตกเท่านั้นที่ประเทศเหล่านี้ที่หมายเอาว่าเป็นประเทศคอมมูนิสต์(only
in the West are these countries referred to as communist countries). พวกเขาไม่เคยอ้างถึงตนเองว่าในหนทางเช่นนั้นเลย. พวกเขามีพรรคคอมมิวนิสต์ทั้งหลาย,
แต่พวกเขาไม่ได้เรียกตัวพวกเขาเองว่าเป็นคอมมูนิสต์(they
have communist parties).
ทำไมไม่ล่ะ?(why not?) เพราะว่าสำหรับพวกเขาแล้ว,
ลัทธิคอมมูนิสต์ คือ(communism), ที่ดีที่สุด(at
best), เป้าหมายอันยาวไกลในอนาคต(a long in the future goal),
อะไรบางอย่างที่พวกเขากำลังเคลื่อนไปสู่(something they’re moving toward)(พวกเขาหวังไว้),
แต่ในความเป็นจริงที่พวกเขามีในตอนนี้ไม่ใช่เช่นนั้น(but
the reality they have now isn’t).
นั่นคือมันเป็น ลัทธิสังคมนิยม(that
it is socialism). และในจีนมันถูกเรียก ลัทธิสังคมนิยม(in
China it’s called socialism)ด้วยคุณลักษณะเฉพาะของจีน(with
Chinese characteristics), และนั่นอะไรที่พวกเขากำลังเนื่องไปถึงคือส่วนผสมนี้(what
they’re referring to is this mixture),
ส่วนผสมอันสลับซับซ้อนของกิจการที่รัฐเป็นเจ้าของและดำเนินการทั้งหลายและร่วมด้วยกับเอกชนเองก็เป็นเจ้าของและดำเนินกิจการ(this
complicated mixture of state-owned and operated enterprises together with
privately owned and operated).
และเรามาเป็นที่กระจ่างชัดกันว่า,
ภาครัฐก็ยังคงเป็นส่วนหลักใหญ่มากของเศรษฐกิจจีน(the state sector is still a very
large part of the Chinese economy),
ใหญ่โตอย่างมากๆกว่าอะไรที่คุณเคยกระทั่งได้เห็นในประเทศยุโรปทั้งหลายที่เรียกตนเองว่าเป็น
สังคมนิยม หรือ สังคมนิยมประชาธิปไตย(much
larger than what you would have even seen in European countries that called
themselves socialist or social democratic).
ดังนั้น, ใช่, ลัทธิสังคมนิยม ด้วยคุณลักษณะเฉพาะของจีน(socialism
with Chinese characteristics)เป็นที่ชื่อซึ่งตรงถูกต้องและชัดเจน(is a
precise and clear name)สำหรับอะไรที่พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็น(for
what they think they are)และโดยคำจำกัดความของพวกเขา(by
their definition), ถ้าคุณหมายถึงโดยลัทธิสังคมนิยมแล้ว(mean
by socialism)คืออิทธิพลอันใหญ่โตมากของรัฐบาล(a very
large influence of the government), แล้วพวกเขาก็สมควรได้รับตำแหน่งนั้น(they
deserve the title)เพราะว่านั่นคืออะไรที่คำศัพท์ทั้งหลายนั้นมีความหมาย(that’s
what the words mean).
แต่ผมอยากจะแนะนำอีกความคิดอื่นอย่างหนึ่ง(but I
would like to introduce another thought),
ไม่ใช่ในฐานะเป็นนักนิยมวิพากษ์วิจารณ์(not as a criticism),
และไม่ใช่ในฐานนะเป็นการคัดค้านไม่เห็นด้วย(not as a disagreement),
แค่อีกหนทางอื่นที่จะมองมัน(just another way to look at it).
คุณสามารถมองไปที่ความแตกต่างระหว่าง สังคมนิยม กับ ทุนนิยม (the
difference between socialism and capitalism),
ไม่มากเกินไปโดยการเพ่งเน้นที่บทบาทของรัฐบาล(not so much by focusing on the
role of the government), “มันใหญ่โตไหม?(is it
large?) มันล่วงล้ำมากไปไหม?(is it very invasive?) มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น? มันเป็นนโยบายไม่แทรกแซงไหม?(is it
laissez faire?) ถอยกลับไป...” คุณไม่จำเป็นต้องทำมันเช่นนั้น.
มีอีกหนทางอื่นอันหนึ่ง(there’s another way).
คุณสามารถคิดถึง ลัทธิทุนนิยมและลัทธิสังคมนิยม: ว่าเป็นวิธีทั้งหลายที่แตกต่างกันของการจัดองค์กรของสถานที่ทำงาน(as
different ways of organizing the workplace), กิจการบริษัท(the
enterprise), โรงงาน(the factory),
สำนักงาน(the office), ร้านค้า(the store). วิธีของทุนนิยมมีกลุ่มเล็กๆของผู้คนที่ยอดบน(the
capitalist way has a tiny group of people at the top) – เจ้าของธุรกิจ(the
owner of the business), คณะกรรมการบริหารอำนวยการทั้งหลาย(the
board of directors)ถ้ามันเป็นบริษัท/นิติบุคคล(if
it’s a corporation). กลุ่มเล็กๆผู้ตัดสินใจว่าอะไรที่จะผลิต(a
small group who decide what to produce), จะผลิตอย่างไร(how
to produce), จะผลิตที่ไหน(where to produce)และอะไรที่จะทำกับกำไรทั้งหลาย(what to do with the profits)ที่ทุกคนช่วยกันผลิต(that everybody helps to produce). คุณสามารถไปและเรียกนั่นได้ว่าเป็นทุนนิยม(you could
go and call that capitalist)ล อย่างที่เรามากมายทำ.
และคุณสามารถเปรียบเทียบมันในทางตรงกันข้ามกับอะไรอย่างอื่น(ที่ไม่สุดโต่ง/ต่างขั้ว)ได้: ด้วยการมี ที่ทำงานอย่างมีประชาธิปไตย(with a democratized
workplace), สถานที่หนึ่งที่ซึ่งการตัดสินใจทั้งหลายถูกทำขึ้นอย่างประชาธิปไตย(a
place where the decisions are made democratically), หนึ่งผู้ทำงาน(one
worker)หนึ่งออกเสียง(one vote)ไม่ว่าคุณจะเป็นผู้ทำงานระดับกำกับดูแลหรือว่าเป็นทำงานตามสายงานประกอบชิ้นส่วน(a
supervisory worker or a line on a assembly line),
หรือเป็นเสมียนในสำนักงาน, ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไรก็ตาม(whatever you are): หนึ่งบุคคล(one person), หนึ่งออกเสียง(one
vote), คือกฎเสียงข้างมาก(majority rules).
คุณตัดสินใจร่วมกัน(you decide together),
อะไรที่จะผลิต(what to produce), จะผลิตอย่างไร(how to
produce), จะผลิตที่ไหน(where to produce)และจะทำอะไรกับกำไรทั้งหลายที่พวกคุณทั้งหมดช่วยกันผลิตสร้างขึ้นมา(what
to do with the profits you all helped to generate). คุณสามารถเรียการเช่นนั้นได้ว่านั่นเป็น
ลัทธิสังคมนิยม(you could call that socialism).
ถ้าคุณได้ทำ(if you did),
งั้นคุณก็จะไม่เห็นด้วย(disagree)กับเหล่าผู้ที่เรียกจีนว่าสังคมนิยม(those
who call China socialist),
เพราะว่าคุณมีคำจำกัดความคำนั้นที่แตกต่างไป(you have a different definition).
มันไม่ใช่คำถามถึงว่า ถูกหรือผิด(not a question of right or wrong); มันคือคำถามถึงคำจำกัดความที่แตกต่างกัน(it’s a question of
different definitions).
ดังนั้น, ถ้าคุณให้คำจำกัดความลัทธิสังคมนิยม(define
socialism)ในประเด็นความหมายทั้งหลายของการจัดองค์ทั้งหลายของสถานที่ทำงาน(in
terms of the organizations of the workplace),
แล้วงั้น, สาธารณรัฐประชาชนจีน(the People’s Republic of China)ก็ยังไม่ได้ไปถึงที่นั้น(hasn’t
got there yet). แล้วคำถามก็คือ “สาธารณรัฐประชาชนจีน
- น่า/จะเคลื่อนไปในทิศทางของการมีประชาธิปไตยในกิจการของพวกเขา: ของรัฐ, เอกชน, ครัวเรือน, ต่างประเทศ หรือไม่ก็ตาม (would/
will the People’s Republic of China move in the direction of democratizing
their enterprises: state-owned, private, domestic, foreign or not).
พวกเขาจะยึดอยู่กับวิถีของสังคมนิยมด้วยคุณลักษณะพิเศษของคนจีนไว้อีกต่อไปไหม(will
they hold on to socialism with Chinese characteristic),
ในประเด็นความหมายทั้งหลายของอะไรที่พวกเขามีในตอนนี้(in
terms of what they have now),
หรือว่าพวกเขาจะเคลื่อนไปยังคำจำกัดความอื่นที่แตกต่างไป?(or
they will move to a different definition?)
นั่นเป็นคำถามเปิดสำหรับสาธารณรัฐประชาชนจีน(that’s
the open question for the People’s Republic of China),
แต่ขออนุญาตผมได้ทำความให้กระจ่างชัด, มันเป็นคำถามเปิดสำหรับทุกคน(it’s
an open question for everybody). ในประเทศทุนนิยมทั้งหลายทั้งหมด(in all
capitalist countries), กับองค์กรสังคมนิยมทางการเมืองทั้งหลายทั้งหมด(with
all socialist political organizations). ทางไหนที่คุณกำลังจะไปต่อในอะไรคือคำจำกัดควสามของลัทธิทุนนิยม
ปะทะกับ ลัทธิสังคมนิยม ที่คุณทำงานด้วย, และคุณอาจจะไม่ได้มีจิตสำนึกได้ถึงมัน(which
way are you going to go on what definition of capitalism versus socialism you
work with, and you may not be conscious about it), แต่คุณกำลังทำการเลือกนั้นไม่ว่าคุณจะได้ระแวดระวังไปถึงมันหรือไม่(but
you’re making that choice whether you’re aware of it or not).
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น