หน้าเว็บ

วันอังคารที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2568

ริชาร์ด วูลฟ์ฟ – “ความโง่เง่า ของ การยกเลิกกฎระเบียบ”

 ริชาร์ด วูลฟ์ฟ – “ความโง่เง่า ของ การยกเลิกกฎระเบียบ”

Wolff Responds: "The Folly of Deregulation" Dated February 14, 2025 (BONUS)

          https://youtu.be/KIBSl68nGrk?si=YGRgwMNnwlyij3Dt

          ยินดีต้อนรับเพื่อนทั้งหลายสู่รายการ “วูลฟ์ฟ ตอบสนอง” อีกอันหนึ่ง. อันนี้อาจจะตั้งชื่อเรื่องได้ว่า “ความโง่เชลา ของ การยกเลิกกฎระเบียบ.”

          การบริหารประเทศของทรัมป์ (Trump Administration) ในตอนนี้อยู่ในเดือนแรกของมันหรือราว ๆนั้น, ได้กำจัดหน่วยงานกำกับดูแลทั้งหลาย, ผู้ควบคุมทั้งหลาย, ผู้คนซึ่งมีตำแหน่งหน้าที่ในการปกป้องคุ้มครองผู้บริโภคจากการฉ้อฉลทุกประเภทขององค์กรทั้งหลายของรัฐ ผู้ที่ทำอะไรซึ่งเราเรียกว่า กำหนดมาตรการและควบคุม.  (has been getting rid of regulators, controllers, people in charge of protecting consumer from fraud all kinds of government agencies who do what we could call regulate.)

          เอาละ, เรื่องนี้โพ้นเลยไปจากคำว่า “โง่บัดซบ”. อนุญาตผมอธิบายอย่างง่ายๆ. ประวัติศาสตร์ของการกำหนดเกณฑ์ข้อบังคับ ของคณะกรรมาธิการ/ คณะกรรมการ คณะใดคณะหนึ่ง ที่คอยกำกับดูแล สาธารณูปโภค, อุตสาหกรรม, คุ้มครองผู้บริโภค เอ่อ การกู้ยืมเงินธนาคาร, ระดับ/ชั้นการจำนอง, ข้อกำหนดเกณฑ์การควบคุมกำกับดูแลทั้งหมดเหล่านี้ได้ถูกพัฒนามากว่า สองถึงสามร้อยปีของประวัติศาสตร์อเมริกา. (Well, this is beyond words stupid. Let me explain simply. The history of regulation of every one of the boards and commissions that oversee the utility, industry, consumer protection uh Bank Lending, mortgage level, all the regulation were developed over two to three hundred years of American history.)

          และในทุกๆสถานการณ์, สาเหตุก็จะเหมือนๆ กัน. อุตสาหกรรมทุนนิยมเอกชน/ปัจเจกบุคคลทั้งหลายด้วยรางวัลของพวกนั้นสำหรับพวกเขา, ที่ชื่อกำไร, ได้กำลังทำสิ่งทั้งหลายที่เป็นการเสี่ยง. ผมจำได้ว่าเคยผลงานชิ้นยิ่งใหญ่หนึ่งของอัพตัน ซินแคลริ์, บรรยายในหนึ่งในหนังสือทั้งทั้งของเขาเรื่อง อุตสาหกรรมเนื้อสัตว์. และมีการบรรยายถึงการไปเยือนทั้งหลายของเขายังโรงฆ่าสัตว์ทั้งหลาย ที่มีเชื้อโรคทุกชนิดที่มีผลต่อเนื้อสัตว์ ซึ่งถูกฆ่าชำแหละนำมาให้เรากิน เพราะว่ามันสามารถสร้างกำไรในการที่ไม่ต้องใช้เงินมากเกินไปในการจ้างผู้คนมาคอยทำให้โรงฆ่าสัตว์นั้นสะอาดปลอดภัย. หรือทำให้แน่ใจได้ว่าโรงฆ่าสัตว์นั้นมีสุขอนามัยที่ดีและอะไรอื่นอีกทั้งหลาย.   (And in every situation, the cause was the same. Private capitalist Industries with their on the prize for them, namely profits, were doing things that were risky. I remember reading the great works of Upton Sinclair1, describe in one of his books the meat industry. And describing his visits to the slaughter houses where every kind of disease was affecting the meat that we eat because

1https://en.wikipedia.org/wiki/Upton_Sinclair

it was profitable not to spend too much money not to hire too many people to keep the slaughter house clean. To make sure the animals that were slaughtered were healthy and on and on and on.)

          เรื่องอื้อฉาวทั้งหลายได้ปะทุขึ้นมาเพราะสิ่งนี้ และผู้คนได้เรียกร้องสั่ง และนักการเมืองทั้งหลายในท้ายสุดก็ได้ยุบแฟ่บเหี่ยวลงยอมให้รัยบบาลได้สร้างหน่วยงาน/องค์กรรัฐเพื่อคอยดูแลรักาษมาตรฐานการนี้, เพื่อทำให้แน่ใจวฺกำไรเหล่านั้นจะไม่ฆ่าเราได้.(Scandals erupted because of this and the people demanded and the politicians finally caved in and created a government agency to keep tabs, to make sure that the profit motive didn’t kill us.)

          นั่นคือทำไมเรามีหน่วยงานรัฐ/องค์กรรัฐเหล่านี้. แล้วพวกเขาทำอะไรผิดพลาดไหม? แน่นอนว่าพวกเขาทำ. ทุกๆกิจการของมนุษย์คือกิจการของมนุษย์ ก็จะต้องทำอะไรผิดพลาดได้ และนั่นรวมถึง หน่วยงานกำกับดูแลของรัฐ. (That’s why we have these agencies. Do they make mistakes? Of course they do. Every human enterprise is a human enterprise and will make mistakes and that includes the Regulatory Agencies.)

          แต่จะจินตนาการถึงว่าถ้าคุณยกเลิกกฎระเบียบการกำกับดูแลนี้, ก็คือคุณจะไม่ได้ผลลัพธ์อะไรนอกไปจากเรื่องไร้สาระ. และมันทำให้เป็นสิ่งไร้เหตุผล. และมันก็ต้องทำเป็นเพิกเฉยต่อประวัติศาสตร์ที่คืออะไรซึ่งผมเพิ่งได้สรุปไปแล้วว่า หน่วยงานรัฐในการควบคุมกำกับดูแลทั้งหลายเหล่านั้นกลายมามีผลกระทบ เพราะปล่อยให้สิ่งทั้งหลายไปอยู่ในมือเศรษฐกิจภาคเอกชนสุดโต่ง คือสิ่งอันตราย. (But to imagine that if you deregulate. You will have nothing but good result is non-sense. And it makes no sense. And it has to ignore the history which is what I just summarized, that those regulatory agencies came into effect because leaving things to the private maximizing economy is dangerous.)

          ทำไมเรามีองค์การอาหารและยารึ? เพราะว่าเราเอาอาหารและยาทั้งหลายเข้าไปในร่างกายของเรา และเราไม่สามารถยินยอมให้นั่นถูกปกครองครอบงำโดยผู้คนที่มีความสนใจหลักอยู่ที่ไม่ใช่สุขภาพของเรา, แต่เป็นผลกำไรทั้งหลายของพวกเขา. (Why do we have a Food and Drug Administration? Because we put the food and the drugs into our bodies and we can’t allow that to be governed by people whose major interest is not our health, but in their profits.)

          เราต้องเรียนรู้บทเรียนในที่นี้ในสหรัฐอเมริกามากว่าสอง, สองกับอีกครึ่งศตวรรษที่จะเลิกทำสิ่งทั้งหมดนั่น. ในตอนนี้ด้วยบางความคิดอันบ้าคลั่งที่ว่า นี่กำลังจะเป็นการสิ่งที่ดีกว่าประวัติศาสตร์อันไร้สาระ, ก็คือทฤษฎีอันไร้เหตุผล. มันอาจจะดูดี. มันอาจจะฟังเหมือนว่าเป็นความคิดอันยิ่งใหญ่. แต่มันเป็นที่ขัดแย้งกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งและผู้ใดใดที่รู้และได้เชื่อมติดกับประวัติศาสตร์แท้จริงของฌศรษฐกิจอเมริกันนี้ตลอดมา. (We’ve to learn that lesson here in the United States over the last two, two and a half centuries to undo all of that. Now with some wild idea that this is going to make things better is historical nonsense, is theoretical nonsense. It may look good. It may sound like it’s great idea. But it is contradicted by anything, and anyone who knows and is connected to the actual history of the American economy.)

          เพื่อปะติดปะต่อเข้าด้วยกัน. เพื่อให้เรื่องราวรวดเร็วที่จะพูด, จงมองดูองค์กรนี้ทำบางอย่างที่มันไม่ควรจะได้ทำ, เพราะเช่นนั้นจึงกำจัดมันออกไป. มันเป็นการเข้าใจผิดอย่างเด็กๆ, แต่คุณก็รู้ว่า มันเป็นชิ้นเล็กๆน้อยๆเหมือนเช่นนั้น. ถ้าไม่มีอะไรดึงลากนักการเมืองเอาไว้จากการพูดอะไรก็ได้ตามใจชอบ, พวกเขาก็สามารถหลบออกไปได้กับมัน, ที่จะทำเพื่อให้อาชีพการงานทั้งหลายของพวกเขาใหญ่โตขึ้น.  (For a sound bite. For a quickly story that says, look this agency did something it shouldn’t have done, therefor get rid of it. It is a childish misunderstanding, but you know it’s a little bit like that. If there’s nothing holding back a politician from saying whatever, they can get away with, to make their careers bigger.)

          เอาละ, งั้นเรามาที่การกำจัดทำลายนี้กันว่าอะไรที่เราจัดวางให้เข้าที่ไว้เพื่อปกป้องเรา. และคุณก็รู้ว่าอะไรกำลังจะบังเกิดขึ้นที่ดเราในตอนนี้ที่กำลังจะได้เห็น การค้นหาของนายทุนไร้การถูกควบคุมกำกับดูแล ราวกับว่าเป็นเรื่องมีอยู่เสมอเพื่อดอลลาณ์ผู้ยิ่งใหญ่เป็นเช่นหมายเลขหนึ่ง ในลำดับความสำคัญ, เป็นบรรทัดล่างต่ำสุด.(Well, then we get this eradicating what we put in place to protect us. And you know what’s going to happen we are now going to see unregulated capitalists searching as the always have for the almighty dollar as number one priority, the bottom line.)

          และเราทั้งหมดกำลังจะได้รับความเจ็บปวดโดยการนั้น. สินทรัพย์จำนองของเรา, บ้านของเรา, อาหารการกินของเรา, ยารักษาโรคของเราทั้งหลาย, พวกนี้กำลังจะไม่ได้รับการควบคุม. บริษัทห้างหุ้นส่วนทั้งหลายจะตัดใจได้ตามลำพังว่าอะไรที่บังเกิดกับเรา. (And we are all going to be hurt by that. Our mortgage, our home, our diet, our medications, they’re not going to be controlled. The corporations alone will decide what happens to us.)

          และคุณก็รู้ว่าอะไรคือจุดจบของเรื่องราวนั่นก็คือ การเคลื่อนไหวมวลชน, 2, 4, 8 ปีทั้งหลาย ลงมาที่ถนนและคุณก็รู้ว่าอะไรที่มันจะถูกเรียกว่า การควบคุมกำกับดูแล. ที่จะนำเอามันกลับคืนมาเข้าที่ทางในอะไรที่ การบริหารของทรัมป์กำลังกำจัดมันออกไปอยู่. (And you know what the end of that story will be a massive movement, two four eight years down the road and you know what it’ll be called Reregulate. To put back in place what the Trump Administration is getting rid of.)

          และราคาของสิ่งที่ต้องจ่ายไปโดยเรา ผู้ที่จะทุกข์, จะเจ็บปวด, จะตาย, จะถูกบิดกเบือน. เพราะว่ามันเอารัดเอาเปรียบด้วยการเมืองกันต่อกลุ่มของนักการเมืองทั้งหลาย(And the cost all of us who will suffer, be hurt, be dead, be abused. Because it was politically advantageous to a group of politicians.)

          ถ้าวีดิโอนี้กระแทกใจพวกคุณว่ามีคุณค่าดังข้อคิดเห็นทั้งหลายกันกับประเด็นวาระรายการของเราที่ปรากฏในวันนี้, แล้วได้ฏโปรดแบ่งปันพวกเขาให้กับเพื่อนทั้งหลาย, เพื่อนบ้านทั้งหลาย, เพื่อนร่วมงานทั้งหลาย, ครอบครัว. นั่นคือทำไมที่เราผลิตสร้างพวกเขาขึ้นมา. และแน่นอน, ดังที่คุณรู้, มันมีค่าใช้จ่ายเงินที่จะทำสิ่งนี้ และถ้าคุณสามารถช่วยเหลือเราโดยการแบ่งปันบ้างสักเล็กน้อย, มันจะช่วยเหลือในการผลิตสิ่งเหล่านี้มากยิ่งขึ้นและแพร่กระจายพวกเขาออกไปของสิ่งเหล่านี้ได้มากยิ่งขึ้นอย่างมีประสิทธิผล ทั่วสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก. ขอบคุณครับ. (If videos like this strike you as worthwhile as comments on the immediate topical issues of our day, then please share them, friends, neighbors, co-workers. Family. That’s why we make them. And of course, as you know, it costs money to do this and if you can help us by contributing a little, it would help produce more of these and spread them more effectively across the United States and around the world. Thank you.)

            https://youtu.be/KIBSl68nGrk?si=Q-R0iNV5vnOebolC

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น