ริชาร์ด วูลฟ์ฟ – “กำแพงภาษีสินค้านำ-เข้า: โกหก และโกหกยิ่งขึ้นทุกที”
Wolff Responds: "Tariffs: Lies and More
Lies" Dated August 20, 2025
https://youtu.be/CHLAppNObPI?si=wQme-7d0ZnDC4WiJ
ยินดีต้อนรับเพื่อนทั้งหลายสู่อีกรายการหนึ่งของ
วูลฟ์ฟ ตอบสนอง.
ผมต้องการที่จะเรียกอันนี้ว่า “กำแพงภาษี:
โกหก และโกหกมากขึ้นทุกที.” ประเด็นทั้งหมดของกำแพงภาษีสินค้านำเข้านี้ตั้งแต่ที่มร.
ทรัมป์ได้ตัดสินใจการปาโยนสิ่งเหล่านี้ไปที่ทุกประเทศในโลก
เป็นบางการกระทำอะไรชนิดที่ฉลาด, เท่, แข็งแกร่ง
ซึ่งเขาสามารถและน่าจะเอาไปบีบคอระบบการค้าของโลก. (Welcome friends to another Wolf
responds. I want to call this one “tariffs: lie and more lies.” The whole issue of tariffs ever since Mr.
Trump decided that throwing these at every country in the world was some kind
of clever, smart, strong action he could and would take to strangle up the
world trade system.)
มันเป็นงานละครชิ้นที่ดีรึ?
มันเป็น. ไม่มีใครได้เคยทำนั่นมาก่อน. ฟาดไปทั้งโลกด้วยกำแพง ภาษีสินค้าขาเข้าทั้งหมดในทันทีทันใด.
และกับมากมายของกำแพงภาษีสินค้านำเข้าที่สูงมากเหลือเกินจนมันน่าจะโดยพื้นฐานแล้วนำมาซึ่งการค้าขายระหว่างประเทศที่โดนกำแพงภาษีและสหรัฐอเมริกาไปถึงจุดจบ.
มันทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับการทำธุรกิจในการวางแผนว่าที่ไหนหรืออย่างไรหรือเมื่อไหร่ที่จะลงทุน
เพราะว่าความสามารถในการทำกำไรของแต่ละทางเลือกใดที่พวกเขาอาจแสวงหาได้ต้องไปพึ่งอยู่กับกำแพงภาษีสินค้านำเข้านี้. (Is
it a good piece of theater? It is. No one has ever done that before. Hit the
entire world with a tariff all at once. And with many of tariffs so high that
it would basically bring trade between the tariff country and the United States
to an end. It made it impossible for businesses to plan where or how or when to
invest because the profitability of any option they might pursue depends on the
tariffs,)
และ มร. ทรัมป์ไม่ได้แค่สร้างสรรค์พวกมันและปาโยนพวกมันไปที่ประเทศทั้งหลายเท่านั้น,
แต่เขาปาไปอย่างเร่งรีบสับสนอลหม่านไปหมด.
พวกมันขึ้นไปวันหนึ่งแล้วลงมาในวันถัดไป. พวกมันถูกเลื่อนออกไป 12 วัน, 20
วัน, แล้วก็ 90 วัน. คุณไม่สามารถหาเหตุผลสาระอะไรกับมันได้เลย.
คุณไม่สามารถตามติดไปกับมันได้ตลอด.
และคุณก็จะไม่ไปเสี่ยงในการเคลื่อนย้ายการผลิตสินค้าจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยตั้งพื้นฐานเอากับบางอย่างที่สุดจะชักกระตุกฉับพลันดังเช่นกำแพงภาษีสินค้านำเข้าของมร.
ทรัมป์นี้ได้. (And Mr. Trump not only created them and threw
them at countries, but he threw them Helter skelters. They went up one day down
the next day. They were suspended for 12 days, for 20 days, for 90 days. You
couldn’t make sense of it. You couldn’t keep up with it. And you weren’t going to take the risk of
moving production from one place to another based on something that was so herky-jerky
as Mr. Trump’s tariffs.)
นั่นคือทำไมที่คุณไม่ได้เห็นการเคคลื่อนย้ายเป็นกลุ่มเป็นก้อนของการผลิตจากส่วนที่เหลือของโลกมายังอเมริกา. นำเอางานอาชีพทั้งหลายกลับมาเหมือนที่เขาพูดคุยโกหกใหญ่โตเอาไว้.
พวกมันจะนำเอาพวกเขาเหล่านั้นกับมา.
และเขาก็ไม่ได้นำพวกเขาเหล่านั้นกลับมาได้ในทุกๆเหตุผลที่ดีๆเลย.
ไม่มีหนทางใดสำหรับพวกเขาที่จะตัดสินใจได้.
แม้ว่าถ้าพวกเขาจะถอนเดิมพันที่ลงไว้ในโรงงานที่พวกเขามีออกมาจากจีน หรือโรงงานที่พวกเขามีในบราซิล,
ทำไมต้องย้ายมาที่สหรัฐอเมริกาด้วยล่ะ? (That’s why you haven’t seen any
mass movement of production from the rest of the world to America. Bring those
jobs that he talked about lying. Them brought them back. And he hasn’t brought
them back for a very good reason. There’s no way for them to decide. Even if
they pulled up stakes from the factory they have in China or the factory they
have in Brazil, why bring it to the United States?)
ดังที่พวกคุณกำลังได้เห็น/เข้าใจได้ในอีกสองสามชั่วขณะต่อไปนี้,
สหรัฐอเมริกาคือสถานที่สุดท้ายที่พวกเขาจะได้ย้ายฐานการผลิตตามที่กำแพงภาษีสินค้านำเข้าเหล่านี้ได้ถูกกำหนดใช้,
ปลดการบังคับใช้, เลื่อนการบังคับใช้, ถูกยกอัตราสูงขึ้น, ถูกลดอัตราต่ำลง,
และมองไม่เหก็นภาพว่าจะสิ้นสุดจบลงอย่างไร.
มร. ทรัมป์ ดูเหมือนว่าจะรื่นรมย์ในการทำเข่นนั้น.
เขาในตอนนี้เอากำแพงภาษีสินค้านำเข้ามาใช้กับประเทศทั้งหลาย
เพราะว่าเขาไม่ชอบพวกเขาเหล่านั้น หรือไม่ได้ดำเนินคดีในศาลของพวกตน. (As you’re going to see in a few
moments, the United States is the last place they’d move production as these
tariffs get imposed, deposed, postponed, raised, lowered, and no ending sight. Mr.
Trump seems to enjoy doing that. He now puts tariffs on countries because he
doesn’t like who they are or not prosecuting in their courts.)
ผมหมายความว่า,
มันไม่ได้ดูเหมือนจะสร้างความแตกต่างใดๆ.
ดังนั้น, บริษัทไม่สามารถวางแผนงานได้. แต่นั่นเป็นอย่างน้อยที่สุดของการโกหก.
เพื่อแสดงให้คุณได้เห็นว่าการโกหกนี้ลงไปลึกอย่างไร,
และมากมายหลายชั้นที่มีอยู่ตรงนั้น, ผมกำลังจะเอาคุณผ่านไปอย่างรวดเร็วมากว่า กำแพงภาษีสินค้านำเข้าทำงานตามความเป็นจริงอย่างไร.
เราไปกันเลย. (I mean, it doesn’t seem to make any difference. So, no company can plan. But that’s the least of the lying. To
show you how deep the lying is, how many layers of lies there are here, I’m going
to take you through very quickly how the tariffs actually work. Here we go.)
กำแพงภาษีสินค้านำเข้าคือการโจมตี. นั้นคือทั้งหมดที่พวกมันเป็น. มันเป็นคำว่า tariff ที่ตลกสำหรับเหตุผลทั้งหลายทางประวัติศาสตร์ที่เอามาใช้กับภาษีที่ยึดแปะเข้ากับการนำเข้าสินค้าและบริการทั้งหลาย.
สินค้าและบริการหนึ่งนั้นได้ผลิต/ทำที่นอกประเทศสหรัฐอเมริกา
เมื่อพวกมันถูกนำเข้ามาที่สหรัฐอเมริกาเพื่อถูกนำมาขาย หรือถูกนำมาใช้
เป็นเหมือนป้อนเข้าสำหรับใช้ผลิตสร้างอะไรบางอย่างในที่นี่ นั่นก็คือสินค้านำเข้า.
(Tariffs are attacks. That’s
all they are. It the word tariff is the funny for historical reasons given to a
tax that attaches to importing goods and services. A good or a service made outside
the United States when it enters the United States to be sold here or be used
as an input for producing something here that is an import.)
นั่นคือทำไมคำนี้จึงถูกนำมาใช้. การถูกผลิตทำข้างนอก(ประเทศ)แล้วนำเข้ามาข้างใน(ประเทศ).
เอาละ, ใครเป็นผู้จ่าย(ภาษี)มัน? คำตอบก็คือ,
ใครก็ตามที่เป็นผู้นำเข้ามา. ส่วนมากที่สุดที่นำเข้ามาในอเมริกา
ถูกสั่งนำเข้ามาโดยบริษัททั้งหลาย, ผู้ประกอบกิจการทั้งหลาย,
กิจการนายทุนทั้งหลาย. ผมกำลังจะให้คุณในบางตัวอย่าง. (That’s the word we use. Produced outside
brought inside. A tariff is a tax on that import. Well, who pays it? The
answer, whoever does the importing. Most imports in America are brought in by
companies, by enterprises, capitalist enterprises. I’m going to give you sone
examples.)
ห้างวอลมาร์ทนำเข้าหลายตันของสิ่งของพวกนั้นจากทั่วโลกเพื่อนำมาขายมันที่ในห้างสรรพสินค้าวอลมาร์ทที่มีอยู่ทั่วอเมริกา.
ถ้าคุณได้เคยไปที่วอลมาร์ทสักแห่ง, คุณได้มองดูที่ป้าย/ฉลาก,
ก็จะเห็นว่าของเล่นนั้นผลิตที่ประเทศไหน? เสื้อเชิร์ตนั่นผลิตที่ไหน?
คุณจะเห็นได้ว่าหลักใหญ่จำนวนมหาศาลเลยมาจากนอกประเทศสหรัฐอเมริกา. ความจริงนี้ก็เช่นเดียวกันกับที่ห้างทาร์เก็ต.
เป็นความจริงเดียวกับกับอะเมซอน.
เป็นความจริงเดียวกันของการเติมลงในช่องว่างของร้านค้าปลีกอื่นๆ. (Walmart brings in tons of stuff from
around the world in order to sell it in Walmart department stores across
America. If you’ve ever been to a Walmart, you’ve looked at the label, where is
that toy produces? Where is that shirt produced? You’ll see that the vast
majority of time it’s from outside the United States. The same is true of
Target. The same is true of Amazon3. The same is true of fill in the blank in
retail.)
1 https://en.wikipedia.org/wiki/Walmart
2
https://en.wikipedia.org/wiki/Target_Corporation
นี้คือตัวอย่างอีกอันหนึ่ง.
รถยนต์อเมริกันทั้งหลาย, คันที่ประกอบขึ้นที่ในดีทรอยต์ หรือในจีน,
โดยใช้ชิ้นส่วนทั้งนายนำเข้าจากต่างประเทศ. เสื้อสูบ, แป้นเบรก, โช้คอัพ,
อะไรก็ตามที่มันอาจเป็นได้. สิ่งเหล่านั้นเป็นรสินค้านำเข้า
เพราะว่ามันคือสินค้าทั้งหลายที่มาจากนอกประเทศแลบะถูกนำเข้ามา ก็จะต้องจ่ายตามกำแพงภาษีสินค้านำเข้า,
จ่ายภาษี. และใครล่ะที่ภาษีนี้นำไปให้? ก็ลุงแซม. (Here’s another example. American
automobiles, the ones put together in Detroit or in Ohio, use many import
parts. A carburetor, a brake shoe, a shock absorber4, whatever it might be.
Those are imports because those are goods that come from outside being imports
will have to pay a tariff, a tax. And to whom that the tax go? Uncle Sam.)
4 https://en.wikipedia.org/wiki/Shock_absorber
ดังนั้น, เมื่อมร.
ทรัมป์ได้พูดว่า, “ฉันกำลังจะฟาดจีนด้วยกำแพงภาษีสินค้านำเข้า,
“ เขากำลังโกหก. เรา, รัฐบาลอเมริกัน, ไม่สามารถเก็บภาษีผู้คนของประเทศอื่นได้,
ก็ไม่ได้มากไปกว่ารัฐบาลจีนเองก็ไม่สามารถเก็บภาษีกับเราได้. นั่นคือที่มันทำงานอย่างไรหรือเคยได้เป็นมา.
รัฐบาลอเมริกันสามารถทำได้แค่เพียงเก็บภาษีกับคนอเมริกันทั้งหลาย.
และนั่นคืออะไรที่มันเป็น. มันเก็บภาษีเราในฐานะปัจเจกบุคคล.
และมันก็เก็บภาษีกิจการทั้งหลาย. มันเก็บภาษีรายได้ทั้งหลายของเรา.
มันเก็บภาษีจากผลกำไรทั้งหลายของเรา. นั่นคือที่มันทำงานอย่างไร. (So, when Mr. Trump says, ‘I’m going
to hit China with a tariff,” he is lying. We, the American government, cannot
tax the people of another country, no more than the Chinese government taxes
us. That’s not how it works or ever has. The American government can only tax Americans.
And that’s what it does. It taxes us as individuals. And
it also taxes enterprises. It taxes our income. It taxes their profits. That’s
how it works.)
ดังนั้น, ตอนนี้เรามาติดตามการกระเด้งไปของลูกบอลกำแพงภาษีสินค้านำเข้านี้กัน.
ถ้ามีบางอย่างเข้ามาในสหรัฐอเมริกา,
บริษัทที่นำมันเข้ามาในนี้ก็จะเป็นผู้เสียภาษีต่อลุงแซม. มันเป็นบริษัทอเมริกันเอง,
เช่นนี้ตลอดเวลาเป็นส่วนใหญ่. ถึงแม้ว่าบริษัทต่างประเทศทั้งหลายพื้นฐานอยู่ในอเมริกาด้วยเช่นกันที่ก็นำสินค้าเข้ามาด้วยเช่นกัน,
ใครก็ตามที่นำมันเข้ามา, พวกเขาเป็นผู้จ่ายภาษีให้กับลุงแซม. ดังนั้น, ส่วนใหญ่เกือบทั้งหมดของภาษีของกำแพงภาษีสินค้าขาเข้าทั้งหลายนี้ได้ถูกจ่ายโดยคนอเมริกัน
ไปยังวอชิงตัน ดีซี. (So, now let’s follow the bouncing tariff
ball. If something comes into the United States, the company that brings it in
has to pay a tax to Uncle Sam. It’s an American company, most of the time.
Although foreign companies based in America also bring imports, whoever brings
it in, they pay the tax to Uncle Sam. So, the vast majority of all tariff taxes
are paid by Americans to Washington DC.)
ดังนั้น, พอแค่นี้และเรามาพูดคุยกันในเรื่องการโกหกเกี่ยวกับกำแพงภาษีสินค้าขาเข้า
ที่เป็นสิ่งทั้งหลายที่เราได้ทำเพื่อจะเป็นการลงโทษประเทศอื่นกัน. อะไรที่บริษัทอเมริกันทำในการจ่ายให้กับกำแพงภาษีสินค้านำเข้านี้ต่อลุงแซม
เพราะว่ามร. ทรัมป์ได้พูดเช่นนั้น?
ถ้าบริษัทนั้นเคยนำเข้ามาในราคา 10,000 ดอลลาร์ต่อชิ้นของอุปกรณ์เครื่องมือนั้น
และในตอนนี้เจอกำแพงภาษีสินค้านำเข้า 50%กับมัน, แล้วบริษัทนั้นก็ต้องจ่าย,
คุณก็รู้, เอ่อ มูลค่า 10,000 ดอลลาร์, นั่นคือตัวเลขอะไรที่ผมเพิ่งใช้, 10,000
ดอลลาร์เพื่อจะได้เครื่องจักรและอีก 5,000 ดอลลาร์, 50%
ของการนั้นต่อลุงแซม. ดังนั้น, ต้นทุน/ค่าใช้จ่ายสุดท้ายต่อบริษัทอเมริกันสำหรับเครื่องจักร
10,000 ดอลลาร์นั่นที่พวกเขาเคยจ่ายใช้เงินไป 10.000 ดอลลาร์ กับมัน
ในตอนนี้ได้ถูกทำให้สูงขึ้นไปเป็น 15,000.)
(So, no more let’s talk lying about tariffs being things we do
to punish another country. What is the American company do that has to pay a
tariff to Uncle Sam because Mr. Trump said so? If that company used to bring in
a $10,000 piece of equipment and there’s now a 50% tariff on it, then that
company has to pay, you know, uh $10,000 worth, that’s what the number was I
just used, $10,000 to get the machine and another $5,000, 50% of that to Uncle
Sam. So, the final cost to the American company for the
$10,000 machine that they used to spend $10,000 on is now raised to 15,000.)
คนอเมริกันรายไหนที่ต้องการซื้อมันก็จะต้องจ่าย
15,000 ดอลลาร์ แทนที่จะเป็น 10,000, เพราะกำแพงภาษีสินค้านำเข้า. แต่อะไรที่คณะของทรัมป์พูดก็คือแค่ราคาสินค้าสูงขึ้น.
ซึ่งแท้จริงคือฺกำแพงภาษีสินค้านำเข้าได้ทำให้เกิดภาวะเงินเฟ้อ,
เพราะว่าบริษัททั้งหลายที่จ่ายภาษีของฺกำแพงภาษีสินค้านำเข้านั้น, บริษัททั้งหลายที่นำเข้าสินค้า,
ก็มักจะส่งผ่านภาระของการที่ต้องจ่ายภาษีของกำแพงภาษีต่อลุงแซม ก็จะยกระดับราคาสินค้าขายปลีกขึ้น
นั่นคือที่คุณปและผมต้องจ่ายแทน. (Any
American who want to buy it will have to pay 15,000 instead of 10, because of
the tariff. But what Ove just told you means that tariffs raise prices. Tariffs are inflationary5 because the companies
that pay the tariff, the importing companies, will usually try to pass off the burden
of having to pay that tariff to Uncle Sam by jacking up the retail price that you
and I have to pay.)
5 https://en.wikipedia.org/wiki/Inflation
ยิ่งมากขึ้นเท่าไหร่ที่เขาสามารถทำนั่นได้,
บริษัทนำเข้าสินค้านั้นก็ยิ่งมากขึ้นในการผลักภาระของกำแพงภาษีนี้ออกไปจากบริษัทที่สั่งสินค้าเข้ามาและ
เอาไปใส่ให้กับคนอเมริกันผู้บริโภค. บริษัททั้งหลายทั้งหมดที่กำลังนำเข้าสิ้นค้าจะตอบสนองต่อกำแพงภาษีของมร.
ทรัมป์ โดยการยกระดับราคาสินค้าขึ้นมาลงที่เราทั้งหมด. บางรายจะยิ่งทำมากกว่ามัน,
บางรายก็จะทำน้อยลงกว่ามัน. จะอะไรก็ตาม, พวกเขาไม่เปลี่ยนย้ายมาลงที่เราก็จะทำร้ายขีดต่ำล่างสุดพวกเขา,
คือผลกำไรของพวกเขา, และพวกเขาคือบริษัท, พวกเขาไม่ต้องการเช่นนั้น. ดังนั้น, เย้,
เรากำลังโดนถูกโกงโดยกำแพงภาษีสินค้านำเข้าทั้งหลายในรูปของกระบวนการที่สูงขึ้น.
(The more he can do that, the more the importing company has passed
the burden of the tariff off of the company that imports and on to the American
consumer. All companies that are importing will respond to Mr. Trump’s tariffs
by jacking up the price to the rest of us. Some will do more of it, some will
do less of it. Whatever they don’t shift to us will hurt their bottom line,
their profits, and they’re the companies and they don’t want that. So, yeah, we’re
going to get screwed by the tariffs in the form of the higher process. Anyone who
tells you otherwise is lying to you.)
นี่คืออะไรที่สำคัญมาก. แต่มีอะไรที่,
แน่นอนละ, เรียกว่า ความเสียหายที่ทำไปแล้วต่อต่างชาติผู้ที่เราไปนำเข้าสินค้ามาอะไรก็ตามมันกลับกลายเป็นที่บริษัทซึ่งนำเข้าสินค้ามา.
ทำไม? เพราะว่าพวกเขาเข้าใจว่าถ้าบริษัทคนอเมริกันที่นำเข้าสินค้าได้ประสบสำเร็จในการยกระดับราคาสินค้าขึ้นในการขายปลีกดังนั้นพวกเขาไม่จำเป็นต้องจ่ายเอง,
เรากลับต้องจ่ายเอง. เรากำลังที่จะซื้อสินค้าได้น้อยลงกับสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นเพราะกับเราแล้ว
ราคาสินค้าที่ได้สูงขึ้นไป. (This is very important. But there is of
course damage that is done to the foreigner from whom we import whatever it is
the companies are bringing in. Why? Because they understand that if the
American importing company is successfully able to jack up the price at retail
so they don’t have to pay, we have to pay. We’re going to buy less of those
things because for us the price has gone up.)
ดังนั้น,
อะไรที่กำลังจะไปเป็นความเจ็บปวดให้กับจีน หรือแคนาดา หรือเม็กซิโก
หรือประเทศอื่นที่ส่งสินค้าเหล่านั้นมาที่นี่ จากใครสักรายของเราในอเมริกาเป็นผู้สั่งนำเข้ามา. อะไรที่ทำร้ายพวกเขาให้เจ็บปวดคือสูญเสียการขายในสหรัฐอเมริกาเมื่อกำแพงภาษีสิรค้าขาเข้าทำให้ราคาสินค้าถูกยกสูงขึ้นและกลายเป็นทำให้เกิดภาวะเงินเฟ้อเป็นต้นทุนการขาย.
เราซื้อน้อยลงกับอะไรที่กำแพงภาษีสินค้านำเข้าได้ทำให้มันแพงไปสำหรับเรา.
เอาละ, แล้วอะไรที่เป็นกัลป์บบริษัทต่างประเทศทั้งหลายในจีน, ในบราซิล,
ในแคนาดา, ในเม็กซิโก,
พวกเขาจะทำยังไงถ้าพวกเขาเจ็บปวดที่ยอดการขายสินค้าลดลงในสหรัฐอเมริกา?
เอาละ, เรามาว่ากันในเรื่องนี้. (So,
what is going to be hurtful to China or Canada or Mexico or any other country that
sends stuff here from whom we in America import. What hurts them is the loss of
sales in the United States as the tariff by raising the price being
inflationary costs sales. We buy fewer of what the tariff has made more expansive
for us. Well, then what will the foreign companies in China in Brazil in Canada
in Mex what will they do if they suffer reduced sales in the United States?
Here we go.)
เรามามองกันไปเลย,
เพราะว่าเรารู้แล้ว, เรามีสถิติและการค้นคว้าวิจัยได้บอกกับเรา. นี่เป็นสิ่งแรก. ผู้ผลิตต่างทั้งหลายบางประเทศทันทีนั้นที่ได้ค้นพบว่าพวกเขากำลังสูญเสียการขายไปที่ในสหรัฐอเมริกาเพราะกำแพงภาษีสินค้าขาเข้าของมร.
ทรัมป์, เขาก็จะทำงานให้หนักมากยิ่งขึ้นกว่าที่พวกเขาเคย,
เพื่อที่จะทดแทนที่สูญเสียยอดการขายไปที่ในสหรัยบอเมริกา
โดยการเพิ่มการขายของพวกเขาในที่แห่งอื่น. พวกเขาจะใช้เวลามากมายยิ่งขึ้น,
พลังงานมากขึ้น, กำลังคนมากขึ้นทั้งชายและหญิง ที่จะค้นหาตลาดนอกประเทศอื่นจากสหรัฐอเมริกา. (Let’s take a look because we know
we have the statistics and the research to tell us. Here’s the first thing.
Foreign producers suddenly discovering that they’re losing sales in the United
States because of Mr. Trump’s tariffs will be working much harder than they
used to, to replace the lost sales in the United States by increasing their
sales everywhere else. They will spend a lot of time, a lot of energy, a lot of
manpower and woman power to find other markets outside the United States.)
พวกเขาจะจัดตั้งสถาปนาผู้แจกจ่ายกระจายสินค้าที่โน่น.
พวกเขาจะกำลังพัฒนาโครงงานโฆษณาที่โน่น. พวกเขาอาจจะเป็นที่โชคดี, และนี้คืออะไรที่พวกเขาเป็นที่มุ่งมั่นเพื่ออยู่,
ที่จะทำการขายทั้งหลายแห่งใหม่เพิ่มขึ้นออกไปทั่วโลก. เหนือข้ามและโพ้นเลยไปจากการขายที่พวกเขาสูญเสียไปในที่นี่. เรื่องยาวขนาดสั้น,
ทุกคนทั่วโลกจะกำลังมองหาที่จะสร้างธุรกิจของพวกเขานอกสหรัฐอเมริกา,
ออกไปจากประเทศสหรัฐอเมริกา. (They’ll
establish distributors over there. They’ll developing an advertising program over
there. They might be lucky, and this is what they’ll be striving for, to make new
additional sales abroad. Over and beyond the sales they lose here. Long story
short, everybody around the world will be looking to build their business
outside of the United States, away from the United States.)
นั่นเป็นอะไรบางอย่างที่เราต้องการรึ?
นั่นดีต่อเรารึ? ผมไม่คิดเช่นนั้น. แต่เราไม่ได้แม้กระทั่งเริ่มต้นกันเลย.
สมมติว่าบริษัททั้งกหลายข้างนอกโน่นตัดสินใจในหนทางนั้นที่จะถอยห่างจากการสูญเสียยอดขายในสหรัฐเพราะกำแพงภาษีสินค้านำเข้านี้,
พวกเขากำลังพยายามที่จะขายให้มากขึ้นกับสินค้าของเขาภายในประเทศทั้งหลายของพวกเขาเอง,
ไม่ใช่ส่งออกไปขายนอกประเทศ, แต่ขายในประเทศ.
และอะไรที่พวกเขากำลังจะทำเพื่อโฆษณาการขายต่อผู้คนของพวกเขาเองล่ะ? เอาละ,พวกเขากำลังจะทำบางอย่างที่น่าจะเหมือนกับว่าเป็นส่วนหนึ่งของการโฆษณาของพวกเขาในบรรดาประเทศอื่นๆทั้งหลายทั้งหมด
พวกเขากำลังพยายามที่จะพัฒนาการขายขึ้นมา.
(Is that something we want? Is that good for us? I don’t think
so. But we are not even at the beginning yet. Suppose the companies over there
decide that the way to offset lost sales in the US because of the tariff,
they’re going to try to sell more of their goods inside their own countries,
not export elsewhere, but inside. And what are they going to do for advertising
to their own people? Well, they’re going
to do something that would likely be also part of their advertising in all the
other countries they’re going to try to develop sales in.)
พวกเขาจำเป็นต้องหาแนวคิดใหม่ขึ้นมา/เหมือนมุกใหม่.
และคุณก็รู้ว่าอะไรที่พวกเขากำลังคิดกันออกมา? รับประกันว่ามันบังเกิดขึ้นไปแล้วแน่.
พวกเขากำลังที่จะใช้มร. ทรัมป์ไปช่วยพวกเขา. พวกเขากำลังจะบอกต่อผู้คนของพวกเขาเองและต่อทุกแห่งทุกที่ที่พวกเขาโฆษณาว่า,
“พวกคุณต้องการที่ฟาดกลับใส่มร. ทรัมป์ที่เป็นต้นเหตุความเดือดร้อนยุ่งยากนี้ทั้งหมด.
คุณต้องการที่จะมีหนทางเล็กน้อยหนึ่งที่จะทำนั่น. มันสร้างความรำคาญกับคุณมั้ย? ซื้อสินค้าทั้งหลายของเราสิ.
อย่าซื้อสินค้าของอเมริกัน. อย่าซื้อสินค้าสิ่งของของคนอเมริกัน.
ซื้อจากเราสิ. ซื้อนี่สิ. มันไม่ใช่แค่ทำให้คุณได้ของสิ่งนี้นะไม่ว่าอะไรที่เราผลิตมาขาย,
แต่มันทำให้คุณได้หวดกลับและประกาศต่อมร. ทรัมป์ว่าพวกเราคิดอย่างไรกับเขา.”
(They’ve got to come up with a
pitch. And you know what they’re going to think of? Guaranteed it’s already
happening. They’re going to use Mr. Trump to help them. They’re going to say to
their own people and to everywhere they advertise, “You want to strike a blow
against Mr. Trump for causing all the difficulty. You want to have a little way
to do that. Does it bother you? Buy our stuff. Don’t buy American stuff. Don’t
buy any American stuff. Buy from us. Buy this. It not only gets you this
whatever it is we produce, but it lets you do and make a statement about Mr.
Trump and what you think of him.”
และในตอนนี้เรามานำมันก้าวไปไกลกันอีกขั้นหนึ่ง.
ทุกผู้นำทางการเมืองของทุกประเทศ, ประเทศคอมมูนิสต์, ประเทศทุนนิยม,
ยุโรป, เอเซียน, อาฟริกัน, ละตินอเมริกัน, มันไม่สำคัญล่ะ.
เพื่อนหรือศัตรู, คุณกำลังที่จะเห็นใจความหลักของการโฆษณาเข้ายึดครองของรัฐบาลนั้น,
ไม่ใช่แค่ขอแงบริษัทการค้าทั้งหลาย, ที่จะเป็นการแอนตี้-อเมริกัน
เพราะว่าพวกเขารู้สึกเช่นนั้นกับเรื่องนี้. (And now let’s take it one
step further. Every political leader of every country, communist country,
capitalist country, Europe, Asian, African, Latin American, it doesn’t matter.
In every country, friend or foe, you’re going to see a new advertising thematic
take over from the government, not the advertising from the companies, which
will be anti-American because of their feeling about all this.)
แต่ในตอนนี้เป็นรัฐบาล,
มีอะไรบางอย่างที่มร. ทรัมป์ได้ให้พวกเขาเป็นข้อแก้ตัวใส่จานเงินมา.
คุณกำลังมีความยุ่งยากทั้งหลายในประเทศของคุณเองโน่นในอาฟริกา.
คุณกำลังมีความยุ่งยากกันในประเทศของคุณเองในละตินอเมริกาหรือยุโรปหรือเอเซีย. ต้องโทษคนอเมริกัน. กำแพงภาษีสินค้านำเข้าทำร้ายเรา.
มร. ทรัมป์กำลังพยายามที่จะแก้ปัญหาทั้งหลายของคนอเมริกันโดยเอาปัญหาเหล่านั้นมาถมใส่เรา.
อย่าโกรธที่ฉัน, ประธานาธิบดีของคุณ, ผู้นำของคุณ, นายกรัฐมนตรีของคุณ. ไม่, ไม่,
ไม่. อืม, คุณน่าจะสนับสนุนฉันเพราะว่าฉันแอนตี้-อเมริกัน
และพวกเขาสมควรได้รับมันเช่นนั้น เพราะว่าพวกเขานำปัญหานี้มาโยนใส่เรา. ความยุ่งยากเดือดร้อนของพวกเขา,พวกเขาได้ทำมันมาเป็นของเรา
และเรามาเล่นงานมันคืนกลับไป. (But
now the government is, has something that Mr. Trump gave them on a silver
platter an excuse. You’re having difficulties in your country there in Africa.
You’re having difficulties in your country in Latin America or Europe or Asia.
Blame the Americans. The tariff hurt us. Mr. Trump trying to solve the problems
of America dumped those problems on us. Don’t be angry at me, your President,
your leader, your Prime Minister. No, no, no. Um, you should support me because
I’m anti-American and they deserve it because they brought this problem onto
us. Their difficulty, they’ve made it to ours and let’s
pay them back.)
มร.
ทรัมป์ไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับอะไรเช่นนั้น. เหมือนการสวมกอด , เหมือนบริษัทโฆษณาห่วยๆราคาถูก,
เขาบอกกับเราราวกับว่าผู้คนว่าเป็นสิ่งดีๆทั้งหลายที่กำแพงภาษีสินค้านำเข้านี้อาจจะทำให้.
และเขาก็ระมัดระวังไม่เคยเอ่ยไปถึง, ซ่อนมันไว้ตลอดเวลาทั้งหมดของความเลวร้ายทั้งหลายที่มันได้ทำขึ้น.
และผมได้แต่แค่เอาพวกมันมาให้คุณเห็นเต็มๆ. (Mr. Trump doesn’t tell you
about any of that. Like a hug, like a cheap advertising agent, he tells us as
the people what good things a tariff might do. And he’s careful never to
mention, hiding all the time all the bad things. And I’ve just given you a
handful of them. There are more.)
เอาละ, นั่นเป็นอะไรประเภทโกหก.
ถ้าคุณรู้ว่าบางอย่างก็มีด้านดีของมัน, นั่นก็คืออะไรประเภทหนึ่งของการโกหก.
และนั่นคืออะไรกำลังเกิดขึ้นที่นี่. กำแพงภาษีสินค้านำเข้าได้ถูกบอกต่อคุณด้วย
ชุดความเท็จที่ทับซ้อนกันหลายชั้น, โดยเฉพาะอย่างยิ่งการโกหกแบบละเว้น
ที่ความสัจจริงของที่ซึ่งกำแพงภาษีสินค้านำเข้าตรงไปหา,
พวกมันทำงานอย่างไร, พวกมันนำไปสู่อะไร, อะไรที่พวกมันสามารถเป็นสาเหตุได้ถู฿กละไว้อย่างระมัดระวัง(ที่จะพูดถึง). (Well, you know, that’s a kind of
lying. If you know that something has its good sides and its bad sides and
you’re talking to another person about it and you only tell about the good
side, that’s a kind of lying. And that’s what’s going on here. Tariffs have
been sold to you with an immense set of layered lies, particularly lies of
omission where the truth of where tariffs go, how they work, where they lead,
what they can cause is carefully left out.)
และกระนั้นเราก็ได้ถูฏคาดเอาไว้ว่าที่จะสนับสนุนโครงงานกำแพงภาษีสินค้านำเข้า
ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ถูกบอกกล่าวว่าครึ่งหนึ่งของความสัจจริงของอะไรที่มันกำลังทำอยู่. และถ้าผมต้องสรุปว่าอะไรที่มันกำลังทำอยู่ละก็,
มันกำลังปิดกั้นสหรัฐอเมริกา. นั่นคืออะไรที่กำลังบังเกิดขึ้น.
โลกทั้งปวงกำลังมองดูมาที่สหรัฐอเมริกาดังเช่น ประเทศที่ไร้การควบคุม ที่ไม่มีปฏิสัมพันธ์ทั้งหลายใดกับประเทศอื่นทั้งหลายที่จะ
นั่งลง, คุยกันถึงปัญหาทั้งหลาย, และคิดหาวิธีคลี่คลายหาทางเลือกที่ดีที่สุด. (And yet we’re supposed to
support the tariff program even though we haven’t been told the half of the
truth of what it’s doing. And if I had to summarize what it’s doing, it’s
isolating the United States. That’s what’s happening. The whole world is looking
at the United States as an out-of-control country that no longer interacts with
other countries to sit down, talk about problems, and figure out a solution
that is the best option.)
ไม่, ไม่, ไม่, ไม่. มันได้ตัดสินใจทั้งหมดด้วยตัวมันเองไม่ได้มีการถกเยงหารืออะไรๆก็ตามเลย.
และเราก็จะหวดคุณด้วยกำแพงสินค้านำเข้า. และคุณควรจะไม่ดื้อดึงต่อกำแพงภาษีนี้จะดีกว่า,
เพราะว่าเจาจะหวดคุณให้หนักขึ้นไปอีกด้วยมัน.
โว้ว. โว้ว. เรากำลังที่จะยึดแคนาดามาอยู่กับเรา. เรากำลังที่จะยึดกรีนแลนด์.
อะไรกันนี่? เรากำลังจะยึดวอชิงตัน ดีซี. (No, no, no, no. It
decides all by itself with no discussion whatsoever. And we’re going to hit you
with a tariff. And we’re going to hit you with a higher tariff. And you better
not replicate the tariff because we’ll hit you hard at it. Whoa. Whoa. We’re
going to take Canada with us. We’re going to take Greenland. What is this?
We’re going to take Washington DC.)
เรากำลังเฝ้าดูการแตกแยกสลายตามวิถีของโลกทำงาน.
และทุกประเทศรู้ดีว่าปัญหาทั้งหลายเริ่มต้นที่ไหน และมันก็อยู่ที่ตรงนี้นี่แหละ. มันคือสหรัฐอเมริกาที่กำลังสูญเสียจักรวรรดิของมัน,
กลายเป็นหนึ่งในท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายอันมากมาย และไม่ได้เป็นใหญ่โตที่สุดและไม่ได้เป็นแข็งแกร่งที่สุดและไม่ได้เป็นร่ำรวยที่สุดอีกต่อไป. ยากมากที่จะปรับแก้ต่อการนั้น. ผมเข้าใจนั่นได้.
แต่นั่นไม่มีคำแก้ตัวใดและไม่มีเหตุผลใดเพียงพอที่จะไปโจมตีต่อโลกในหนทางที่มร.
ทรัมป์ดูเหมือนจะรื่นรมย์ยินดีที่ได้ทำมัน. (We’re watching a disintegration of
the way the world worked. And every country knows where the problems starts and
it’s right here. It’s the United States losing its empire, becoming one among
many nations and not the biggest and not the toughest and not the richest
anymore. Very hard to adjust to that. I get that. But that’s no excuse and no
justification for attacking the whole world the way Mr. Trump seems to enjoy
doing.)
คุณรู้ดีว่าอะไรคือผลลัพธ์ของการนั้นที่จะเป็น?
คือการปิดกั้นสหรัฐอเมริกาเป็นเช่นประเทศอันธพาลที่ส่วนที่เหลือทั้งหมดของโลกจำเป็นต้องร่วมวงเข้าด้วยกันเพื่อที่จะควบคุม.
โอ้-ว. นั่นคือที่ที่เรื่องนี้กำลังนำไปสู่. ผู้คนที่ทำตนในสิ่งอะไรเช่นนี้ไม่เคยจบลงด้วยสิ่งดีๆ.
และเรากำลังที่จะเป็นเช่นนั้นไม่ว่านานเท่าที่ความประพฤติเยี่ยงนี้จะดื้อดึงตะแบงไปแค่ไหน.
(You know what the result of that will be? The isolation of the
United States as a rogue nation that the rest of the world needs to band
together to control. Oh-o. That’s where this is leading. People who do this
kind of thing never end up well. And we are going either as long as this kind
of behavior persists.)
ถ้าการแทรกแซงก้าวก่ายทั้งหลายเยี่ยงนี้,
กระแทกใจคุณเหมือนเช่นเคย,
กรุณาแบ่งปันพวกมันให้กับญาติมิตรอื่นทั้งหลายที่อาจจะสนใจและเรียนรู้บางอย่างให้ด้วย.
นั่นคือทำไมผมถึงทำพวกนี้เพื่อที่จะกระตุ้นถกเถียงกัน.
เพื่อที่จะทำให้แน่ใจว่าสิ่งทั้งหลายนี้ไม่ได้พูดจากันเปิดเผยที่สาธารณะได้ถูกนำออกมาออกอากาศเพื่อที่เราสามารถคิดเยี่ยงมนุษย์ที่มีเหตุผลเกี่ยวกับปัญหาทั้งหลายและหาหนทางคลี่คลายแก้ไขกันซึ่งเราได้ร่วมกันคดเลือกในกลุ่มชน.
และแน่นอน, พวกมันมีค่าใช้จ่ายเป็นเงิน,
และถ้าคุณสามารถช่วยออกค่าใช้จ่ายทั้งหลายนี้ให้เราได้.
โปรดทราบว่านั่นเป็นสิ่งที่เรายินดีชื่นชมอย่างยิ่ง ขอบคุณ. (If
interventions like this strike you as reasonable, please share them with other
people. That’s why we make them to stimulate discussion. To make sure that the
things not spoken publicly get put out on the air so that we can think like
rational human beings about our problems and the solutions we choose among. And
of course, if you can help us delay the costs and producing and distributing
these videos, that will be enormously appreciated as well. Thank you.)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น