อิบริม ตราโอเร่ – ECOWAS แค่เดินเข้าไปติดกับ
Traoré Saw It Coming — ECOWAS Just Walked Into a Trap
https://youtu.be/DqEvVB_X4nk?si=1hltmojTNKWzd9J_
TRAORE: “คุณสามารถต้องการที่จะบังคับใช้ประชาธิปไตยให้โดยการฆ่าหลายล้านผู้คนได้อย่างไรรึ?
นั่นคือเผด็จการ นั่นไม่ใช่ประชาธิปไตย.” (“How can you want to impose
democracy by killing millions of people? That’s dictatorship that’s not
democracy.”)
Africa
Wire: อิบราฮิม ตราโอเร่ ไม่ได้พูดปาฐกถา
แต่เมื่อพูด, ดาวเทียมทั้งหลายย้ายที่, รัฐบาลทั้งหลายตัวแข็ง, และทหารทั้งหลายทั่วอาฟริกาตะวันตกกุมอาวุธแน่นแน่นขึ้นกว่าเดิม.
เพราะว่าในคำพูดที่ซึ่งคำทั้งหลายนั้นว่างเปล่า, ความเงียบนี้ได้กลายเป็นภัยคุกคามที่เสียงดังที่สุด.
เมื่อ ECOWAS - Economic
Community of West African States/ ประชาคมเศรษฐกิจแห่งรัฐอาฟริกาตะวันตก, ได้พยายามจะต้อนเขาเข้ามุม,
พวกเขาได้ลืมไปหนึ่งอย่าง. นี่ไม่ใช่แค่ชายชาติทหารอีกรายหนึ่ง. นี้คือพายุพรางตัว.
และมันได้เกือบที่จะเขย่าฐานรากทั้งหลายของทางการทูต (Ibrahim
Traore doesn’t speak on but when he does speak on but when he does, satellites
shift, governments freeze, and soldiers across West Africa grip their weapons
tighter. Because in a word where words are empty, this silence has become the
loudest threats. When ECOWAS1 tried
to corner him, they forgot one thing. This wasn’t just another military man.
This was a storm in camouflage. And it was about to shake the foundations of diplomacy.)
1
https://en.wikipedia.org/wiki/ECOWAS
เรามาย้อนกลับไปดูกัน. สิงหาคม 2003. ECOWAS ได้ยืนตระหง่านควันพวยพุ่งปารราชสีห์ติดสัด.
คำบัญชาเรียกร้องได้ปลิวว่อนกับความสงบเรียบร้อยตามรัฐธรรมนูญที่ในไนเจอร์.
พูดกันถึงการแทรกแซงทางทหาร. และคำโกหกที่บังอาจที่สุดก็คือ, “ถ้าทางการทูตล้มเหลว,
เราจะลงมือ.” แต่ขณะที่นักการทูตทั้งหลายดื่มไวน์กันอยู่ที่อาบูจา, ตราโอเรผูกเชือกรองเท้าบู้ต.
ไนเจอร์เพิ่งถูกยึดโดยกองทัพของตนเองที่นำโดย อับดูราฮามาเน ทชิอานี
และทันทีนั้นเส้นใหม่ได้ถูกขีดลาก. (Let’s rewind. August 2003.
ECOWAS stood tall puffed like a lion in heat. Demands flew for constitutional
order in Niger. Talks of military intervention. And boldest lie, “If diplomacy
fails, we will act.” But while diplomats drank wine in Abuja2, Traore
laced his boots. Niger had just been taken by its own military led by Abdourahamane
Tchiani3 and
instantly a new was drawn.)
2 https://en.wikipedia.org/wiki/Abuja
3 https://en.wikipedia.org/wiki/Abdourahamane_Tchiani
บนด้านหนึ่ง, ฝรั่งเศส, ECOWAS,
วอชิงตัน, บนอีกด้านหนึ่งคือ ตราโอเร่, ทชิอานี, โกอิตา
และการต้านทานชนิดใหม่, ดิบ, ไม่ขัดเงา, ไม่เกรงกลัว. หัวข่าวพาดกันกรีดร้องกันนอุตลุดจลาจล
แต่ภายใต้กลุ่มควันของการรวมตัวกัน. กลุ่มพันธมิตรของซาเฮลได้กำเนิดขึ้น. บูร์กีนา
ฟาโซ, มาลี, ไนเจอร์, รวมกันเป็นหนึ่งเดียวโดยเจ็บปวด, ต่อต้าน,
และวิสัยทัศน์. (On one side, France, ECOWAS, Washington,
on the other Traore, Tchiani, Goita and a new kind of resistance raw,
unpolished, unafraid. The headlines screamed chaos but beneath the smoke
coordination. The alliance of Sahel States was born. Burkina Faso, Mali, Niger,
united by pain, resistance, and vision.)
ดังนั้น, เมื่อ ECOWASได้ข่มขู่ที่จะส่งกองทหารเข้ามา,
ตราโอเร่ก็ตอบสนองด้วยคำเตือนเยือกเย็น. (So, when EXOWAS threatened to
send troops, Traore responded with a chilling warning.)
“ก็ยกตัวอย่างทั้งหลายกันได้อยู่เสมอๆ. พวกเขาจะบอกเราเช่นนี้,
คุณรู้จักมั้ย, โธมัส ซังการา ได้พยายามจะทำมันเหมือนเช่นนี้,
แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนรึ? เขาตายไปแล้ว.” (“I was always taking examples.
They will us, you know, Thomas Sankara tried to do it like this, but where is
he? He is dead.”)
การแทรกแซงทางทหารใดในไนเจอร์จะถูกถือเอาว่าเป็นการประกาศสงครามต่อบูกีร์นา
ฟาโซและมาลี. นั่นไม่ใช่การทูต.
นั่นเป็นคำสั่งสอน. ตอนนี้ถามตัวคุณเองว่าทหารยศกัปตันอายุ 36
ปีกลายมาเป็นปัญหาใหญ่โตที่สุดของ ECOWAS
ได้อย่างไร? ง่ายๆ. เขาได้มองเห็นสายเส้นชักใยทั้งหลาย. เขาได้รู้ว่าเกมนี้ได้ถูกควบคุมไว้.
และที่สำคัญมากไปกว่านั้นคือเขาได้พูดว่า ไม่. ในชณะที่ ECOWASมีวาระประเด็นต้องแถลงข่าวทั้งหลาย,
ตราโอเร่ก็ได้ถูกเตะออกไปจากกองทัพฝรั่งเศส, ตัดสายสัมพันธ์กับปารีส,
เปิดอ้าทางเดินอาวุธทั้งหลายและวางฐานรากทั้งหลายให้กับประชาติใหม่. ใครนั้นต้องไม่สร้างด้วยหนี้,
แต่สร้างด้วยศักดิ์ศรี. (Any
military intervention in Niger will be considered a declaration of war against
Burkina Faso and Mali. That wasn’t diplomacy. That was doctrine. Now ask
yourself how did a 36-year-old-captain become ECOWAS’s biggest problem? Simple.
He saw the strings. He knew the game was rigged. And more importantly he said
NO. While ECOWAS issued press statements, Traore was kicking out of France
troops, cutting ties with Paris, opening up arms corridors and laying the
foundations of a new nation. One not built on loans, but on pride.)
กลับมาในกรุงอาบูจา, ECOWASได้ตื่นตระหนกใหญ่โต.
ฝรั่งเศสเตือนระวังภัย. สหประชาชาติเปิดประชุมวาระปรารถนาดีตามปกติเพื่อสันติภาพ.
แต่ความเสียหายได้เสร็จไปแล้ว. ในเดือนกันยายน
พันธมิตรนั้นก็แข็งแกร่งขึ้นแต่ติดอาวุธขึ้น. มีการลาดตระเวนร่วมกัน, แบ่งปันข่าวกรอง,
และหนึ่งเป้าหมาย, ไม่ปล่อยให้มือตจากต่างชาติเข้ามาเลือกผู้นำทั้งหลายให้คนอาฟริกันอีก.
ในขณะเดียวกัน, การแตกร้าวก็มีขึ้นข้างในของ ECOWAS. (Back in Abuja, ECOWAS panicked.
France grew cautious. The UN issued its usual plea for peace. But the damage
was done. By September the alliance was solidified and armed. Joint patrol,
shared intelligence, and one goal, never again let foreign hands pick African
leaders. Meanwhile, cracks formed inside ECOWAS.)
บูกีร์นา ฟาโซและไนเจอร์
ที่จะถอนตัวออกจาก ECOOWAS ว่าเป็นการพัฒนาที่น่าเสียดาย.
วุฒิสภาไนจีเรียคัดค้านต่อประธานาธิบดีลา ตินูบู. โตโกยังอยู่เงียบ.
ที่เรียกว่ากองทัพแห่งภูมิภาคในตอนนี้ดูท่าทางตัวสั่นเทา. ทำไมรึ? เพราะว่าตราโอเร่ได้เล่นมันอย่างฉลาดเท่.
เขาไม่เคยตะโกนโวยวาย, ไม่เคยร้องขอ. เขายืนนิ่งแล้วปล่แอยให้ECOWASพ่ายแพ้ไปในสงครามทางจริยธรรม.
(Burkina
Faso and Niger to withdraw from ECOWAS is a regrettable development. Nigeria’s
Senate opposed to Tinubu. Togo stayed silent. The so-called regional army now looked
shaky. Why? Because Traore played it smart. He never shouted, never begged. He
stood still and let ECOWAS lose the moral war.)
ที่ในอัวกาดูกู, บางอย่างอื่นได้บังเกิดขึ้น. ธงรัสเซียนทั้งหลายโบกสะบัดปลิว.
ฝูงชนสวดภาวนาชื่อของเขา. แผ่นปิดทั้งหลายอ่านได้ว่า ไม่เอาฝรั่งเศส. เอาอิสรภาพ.
“กัปตันของประชาชน.” (In Ouagadougou4,
something else happened. Russian flags flew. Crowds chanted his name. Posters
read no to France. Yes, to freedom. “Captain of the people.”
ตราโอเร่กำลังสร้างลัทธิ.
เขาได้กลายเป็นสัญลักษณ์หนึ่ง. และสัญลักษณ์ทั้งหลายนั้นยากที่จะฆ่าได้กว่าคน. ในปารีสความตื่นตระหนกแพร่กระจาย.
EXOWASได้อ่อนลง.
ไม่มีการข่มขู่ทั้งหลายอีก, มีเพียงชั้นเชิงทางการทูตและการท้อแท้. แต่ตราโอเร่ยังไม่จบสิ้น.
ตอนปลายปี 2023, เขาได้อนุมัติโรงงานปูนซีเมนต์ของรัฐ. เงินทุนมาจากภายในประเทศ.
ไม่มีBIMF, ไม่มีการขอทาน, แค่หบาดเหงื่อและอธิปไตย. (Traore wasn’t building a cult. He
was becoming a symbol. And symbols are harder to kill than men. In Paris panic
spread. ECOWAS softened. No more threats, only diplomacy
and desperation. But Traore wasn’t done. Late 2023, he
approved a state-owned cement factory. Funded from within. No IMF, no begging,
just sweat and sovereignty.)
ECIWAS
ได้พยายามอีกครั้งด้วยแถลงการณ์, แต่ไม่มีใครฟัง. ถนนทั้งหลายได้ถูกเลือกไปแล้ว.
ดังนั้น, ตราโอเร่เอาชนะECOWASได้อย่างไรหรือ?
ไม่ใช่ด้วยปืน, ไม่ใช่ด้วยสุนทรพจน์ทั้งหลาย, แต่ด้วยคสวามคิดที่ว่าอาฟริกาไม่ได้จำเป็นต้องการความช่วยเหลือ.
มันจำเป็นต้องการปลดโซ่ตรวน. ที่ไม่มีการปิดกั้นภูมิภาค, ไม่มีผู้บริจาคของตะวันตกสามารถเอาชนะผู้คนที่จดจำถึงคุณค่าของตนได้.
(ECOWAS tried again with
statements, but no one listened. The streets had chosen.
So, how did Traore beat ECOWAS? Not with guns, not with speeches, but with an
idea that Africa doesn’t need saving. It needs unshackling. That no regional
block, no western donor can defeat a people who’ve remember their worth.)
ตราโอเร่ไม่ได้แค่ต่อต้านขัดขืน,
เขาได้เปิดโปง. เขาได้แสดงให้เห็นว่า EXOWAS
ได้กลายเป็นน้อยลงในความเป็นผู้คุ้มครอง และมากกว่าในความเป็นผู้รับเหมาความมั่นคงปลอดภัยของตะวันกตก.
เขาไม่ได้พูดเช่นนั้น, เขาไม่จำเป็นต้องพูด.
(Traore didn’t just resist, he exposed. He showed that ECOWAS
has become less a protector and more a security contractor for the West He
didn’t say it, he didn’t need to.)
ทุกถนนได้ถูกสร้างขึ้นโดยปราศจากความช่วยเหลือของฝรั่งเศส,
ทุกอาวุธมาจากแหล่งที่ไม่ต้องผ่านการเห็นชอบของอเมริกา, ทุกพันธมิตรได้ก่อรูปขึ้นโดยปราศจากการอนุมัติของยูโรเปียน
ได้เป็นนิ้วกลางตะโกนดังลั่นชูขึ้นให้กับระบบนั้น. และนี่คือเราในตอนนี้. ตราโอเร่ยังคงยืนหยัดอยู่.
ECOWASได้แตกกระจาย.
และซาเฮลนั้น, มันไม่ได้เป็นแค่ภูมิศาสตร์อีกต่อไป. มันคือสาส์นที่บอกให้รู้กันว่า
อาฟริกาจะไม่ถูกบริหารจัดการอีกต่อไป, ไม่มีการถูกปลดปล่อยอีกต่อไป,
และไม่มีการโกหกกันอีกต่อไป. (Every
road built without French aid, every weapon sourced without US approval, every
alliance formed without European permission was a loud middle finger to the
system. And here we are now. Traore still stands. ECOWAS is fractured. And the
Sahel, it’s no longer just geography. It’s a message that Africa will no longer
be managed, no longer be released and no longer be lied to.)
คุณกำลังชมรายการของ Africa Wire.
ถ้าพวกนี้ไม่ได้แสดงเสนอในสิ่งคุณได้พบเห็นตามปกติ. กรุณากดติดตามด้วย. (You’re
watching Africa Wire. Things they don’t do usually show you. Kindly subscribe.)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น