ริชาร์ด วูลฟ์ฟ - การต่อสู้กับเงินทุจริตทางการเมือง

ริชาร์ด วูลฟ์ฟ - การต่อสู้กับเงินทุจริตทางการเมือง

Economic Update: The Fight Against Money Corrupting Politics

          https://youtu.be/Z3iGNLc1VXg?si=nTPr7tknRYeSFqkx

          ขอต้อนรับสู่อีกรายการหนึ่งของ “เศรษฐกิจ ทันโลก”, รายการรายสัปดาห์ที่อุทิศให้กับมิติทั้งหลายทางเศรษฐกิจของชีวิตของเราและเหล่าเด็กๆทั้งหลายของเรา. ผมเจ้าภาพของคุณ, ริชาร์ด วูลฟ์ฟ กระโดดเข้ามารายการในวันนี้, เอ่อ, อย่ารวดเร็ว, ด้วยสามประกาศประชาสัมพันธ์งานกิจกรรมที่ผมคิดว่าคุณจะพบว่ามีคุณค่าประโยชน์และน่าสนใจ.  (Welcome friends to another edition of ‘Economic Update’, a weekly program devoted to the economic dimensions of our lives and those of our children. I’m your host, Richard Wolff. Before jumping into today’s programs, uh, very quickly, three announcements of events I thinking you will find worthwhile and interesting.)

          อันดับแรกเตือนจำคุณว่าได้ออกวางตลาดแล้วคือหนังสือใหม่เล่มสำคัญของเรื่องโอกาสและความเสี่ยงทั้งหลายที่จะเกิดลัทธิฟาสซิสม์ขึ้นในสหรัฐอเมริกา.  มันจะวางจำหน่ายในนิวยอร์ค ซิตี้ บนกันยายน 24,  ที่เวลา 6 โมงเย็นที่ฟรานซิส คฺ คลับ, อีสต์ วิลเลจ หมายเลข 40 อะเวนู ซี. จะมีผู้ประพันธ์บางท่านผู้ซึ่งได้ทำงานในการถูกรวมกันเอาในหนังสือเล่มนี้ โดยมีเจ้าภาพผู้จัดพิมพ์คือ โอ บุ๊ค. คุณสามารถค้นหารายละเอียดทั้งหลายได้โดยการเข้าไปที่เว็บไซท์ของเรา democracyatwork.info และกดไปที่ป้ายโฆษณาที่นั้น.  ((The first one reminds you of a book launch for an important new book on the prospects and the risks of fascism¹ in the United States. It will take place in New York City on September 24^th at 6 PM at the Francis Kite Club, East Village number 40 Avenue C. There will be some of the authors whose work is collected in this book at the hosting of the publisher O Books. You can find out details by going to our website ‘democracyatwork.info’ and click on the banner there.)

          ¹https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%9F%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%8B%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B9%8C

 

ยังมีเวลาเหลืออีกเล็กน้อยที่จะลงทะเบียนสำหรับในรายการที่สอง, หลักสูตรสั้นๆที่ได้รับการสนับสนุนคือ  “the Left Education Project - โครงการศึกษาฝ่ายซ้าย” ของ the Left Forum, การทำงานร่วมกันกับ ‘democracyatwork’. มันเป็นหลักสูตรสั้นๆเรียกว่าการทำความเข้าใจลัทธิทุนนิยมอย่างมีวิจารณญาณ และเริ่มต้นในกันยายน 15, สี่สัปดาห์, สี่ช่วงออนไลร์ สอนโดยศาสตราจารย์ คาร์รารา มาเต, จากมหาวิทยาลัยแห่งทัลซ่า, ชาลาม อาเซอร์, มหาวิทยาลัยบัคเนลล์แห่งเพนซิลเวเนีย, และตัวผมเอง. มันเป็นหลักสูตรระดับมหาวิทยาลัย, นะยะสั้นๆแบบเข้มข้น, พยายามที่จะให้คุณได้เข้าใจอย่างถึงแก่นในลัทธิทุนนิยม. ผมขอกระตุ้นคุณที่จะคิดเกี่ยวกับการเข้าร่วม. ค้นหารายละเอียดมากขึ้นได้ที่ www.leftforum.org/lep สำหรับโครงการการศึกษาฝ่ายซ้าย - Left Educational Project.  (A little time is left to register for the second item, a course, a short course sponsored by the Left Education Project of the Left Forum, working together with ‘democracyatwork’. It’s a short course called critically understanding Capitalism and begins on September 15^th. Four weeks, four sessions online taught by Professor Carrara Mate, University of Tulsa, Shalam Azer, Bucknell University of Pennsylvania, and myself. It’s a university level course, condensed short, trying to give you a critical understanding of Capitalism. I urge you to think about participating. Find out more ‘www.leftforum.org/lep’ for Left Educational Project.)

และรายการที่สาม และบางทีเป็นงานใหญ่ที่สุดที่เป็นกิจกรรมสาธารณะ ในวันที่ 9 ตุลาคม ที่จอห์น เจ. คอลเลจของมหาวิทยาลัย ซิตี้แห่ง     นิวยอร์ค. โครงงานในชื่อว่า “มันถึงเวลา. มันถึงเวลาแล้ว. และเราจะไปที่ไหนกันจากนี่ในตอนนี้ที่มันถึงเวลาแล้ว?” องค์ประกอบก็จะมีผู้พูดหลายท่าน, คอร์เนลล์ เวสต์, คริส เฮดจิ์, ลอร่า แฟลนเดอร์ส, และตัวผมเอง. (And the third and probably the biggest event is a public event on October 9^th at John J. College of the City University of New York. A program entitled ‘It’s Time. It’s Time. And where do we go here now that it’s time?’ A featured will be several speakers, Cornell West, Chris Hedges, Laura Flanders, and myself.)

          และผมคิดจริงๆว่านี้เป็นชั่วขณะที่สำคัญในประวัติศาสตร์ของเราก่อนที่การเลือกตั้งเดือนพฤศจิกาบนของเรา และในโฉมหน้าของรัฐบาลที่ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน ได้กำลังก้าวขั้นไปอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในทิศทางที่ไม่เคยมีมาก่อนทั้งหลาย. ผมขอกระตุ้นเร้าพวกคุณที่จะคิดเกี่ยวกับการเข้าร่วมในวันที่ 9 ตุลาคมนี้, ที่ จอห์น เจ. คอลเลจ ที่ในนิวยอร์ค ซิตี้.   (And I really think that this is an important moment in our history before our November elections and in the face of an unprecedented government taking unprecedented steps in unprecedented directions. I urge you to think about joining October 9^th, John J. College in New York City.)

          โอเค, สำหรับรายการในวันนี้ เอ่อ จะครอบคลุมหัวข้อทั้งหลายจำนวนหนึ่ง, การเคลื่อนไหวของการเมืองกลุ่มอิสระที่ในรัฐเมน, กัลลอป โพลเกี่ยวกับสหภาพทั้งหลาย, อะไรที่คนงานทั้งหลายที่อุทยานแห่งชาติโยเซไมท์ และซีควอยอาและคิง’ส์ แคนยอน กำลังทำกับการเป็นสหภาพแรงงาน, และท้ายที่สุดคือข้อคิดเห็นเกี่ยวกับกิจกรรมเนรเทศผู้คนทั้งหลายของ ICE และ มร. ทรัมป์. ดังนั้น, เรามากระโดดเข้าไปกันเลย. ผมคิดจริงๆว่าสิ่งเหล่านี้เป็นชุดลำดับสำคัญของหัวข้อทั้งหลาย ถึงเวลาแล้วที่เราจะได้มีชีวิตผ่านมันไปด้วยกันในตอนนี้.  (Okay. Today’s program uh will cover a number of topics, an independent political movement in Maine, the latest Gallup Poll about Unions, what the workers at Yosemite and Sequoia and King’s Canyon Nation Parks are doing about a union, and finally a commentary on the deportation activities of ICE and Mr. Trump. So, let’s jump right in. I really think these are an important set of topics about the times we are living through together right now.)

          ผู้สมัครลงเลือกตั้งแบบอิสระได้ปรากฏโฉมหน้าออกมาแข่งขันชิงตำแหน่งวุฒิสมาชิกที่นั่งของซูซาน คอลลินส์, รีพับลิกันของรัฐเมน. เขาเป็นชาวประมงหอยนางรม โดยในชื่อของแกรห์ม แพลตเนอร์. เขาเป็นผู้สมัครอิสระ. เขาเป็นหัวก้าวหน้า. เขาได้รับการสนับสนุนโดยเบอร์นี แซนเดอร์ส. เขาได้รับการสนับสนุนด้วยเช่นกันในทางอ้อมโดยกลุ่มอิสระอื่นอีกถึงแม้ว่าจะดำเนินการในพรรคเดโมแครต, ถ้าผมมีข้อมูลที่ถูกต้องคือ, ทรอย แจ็คสัน.   (An independent candidate has surfaced running for the Senate seat of Susan Collins², a Republican in Maine. He’s an oyster-fisherman by the name of Graham Platner. He’s independent. He’s progressive. He has been endorsed by Bernie Sanders. He has been endorsed also in an indirect way by another independent although running in the Democratic Party, if I have information correctly, Troy Jackson.)

          ²  https://en.wikipedia.org/wiki/Susan_Collins

          ตอนนี้, มันน่าสนใจสำหรับผมและผมคิดว่าสำหรับคุณที่จะมองเห็นว่าสิ่งนี้หมายถึงอะไร. นี้คือที่เบอร์นี่ แซนเดอร์ส กำลังรับรองสนับสนุนผู้ที่ไม่ใช่เดโมแครต, ผู้สมัครอิสระ. อะไรที่เรากำลังเฝ้าดูที่นี่ก็คือ การอุบัติขึ้นอย่างช้าๆและมั่นคงของรูปแบบทางการเมืองปึก-ฝ่ายซ้ายใหม่ที่ในสหรัฐอเมริกา. มันคือผู้หนึ่งที่ได้เป็นมาจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้เป็นส่วนใหญ่เกี่ยวกับพรรคเดโมแครตฝ่ายซ้ายกับผู้สมัครอิสระบางคนอย่างแน่นอน, แต่ความเคลื่อนไหวนั้นเป็นมากและมากยิ่งกว่าในทิศทางนั้น. อะไรประเภททีละนิ้วละนิ้วคืบตลานมาด้วยกันของปืกฝ่ายซ้ายอิสระทั้งหลายกับสมาชิกฝ่ายซ้ายของพรรคเดโมแครต.    (Now, it is interesting for me and I think for you to see what this means. This is now Bernie Sanders endorsing a non-democrat, an independent. What we’re watching here is the slow but steady emergence of a new left-wing political formation here in the United States. It’s one that was until recently mostly about the Democratic Party left with some independence for sure, but the movement is more and more in that direction. A kind of slow but steady inch by inch coming together of left-wing independents with left-wing members of the Democratic Party.)

          คุณสามารถมองเห็นมันในใน เอ่อ ชัยชนะในการเลือกตั้งขั้นต้นของโซห์ราน มัมดานีที่ในนิวยอร์ค ซิตี้, ผู้ยังคงเป็นผู้แข่งขันหมายเลขหนึ่งนำหน้าอยู่ในทุกโพลสำรวจ และดูเหมือนว่าอยู่รอดชีวิตจากการโจมตีทางการเงินของทั้งสองทุนผู้มั่งคั่งในนิวยอร์ค ซิตี้และ มร. ทรัมป์, พันธมิตรที่เชื่อถือได้ของพวกเขา, อะไรก็ตามอื่นที่พวกเขาอาจพูดได้.   (You can see it in the uh victory in the primary election of Zohran Mamdani in New York City, who still the number one candidate ahead in all the polls uh and seeming to survive the monetary onslaught of both the wealthy in New York City and Mr. Trump, their trusty ally, whatever else they may say,)

          ผมคิดว่ามีปัญหาอีกประการหนึ่งที่แผงอยู่ในที่นี้ กระทั่งเป็นความสำคัญมากยิ่งสำหรับการเมืองของสหรัฐอเมริกา เพราะว่าการอุบัติขึ้นของฝ่ายซ้าย, อิสระและพรรคเดโมแครต และการทำงานมากและมากยิ่งในการทำงานร่วมกัน.  นั่นคือการมีวาระประเด็นโผล่อุบัติขึ้นมาที่ทำความแตกต่างพวกเขาจากทุกคนอื่นในพรรคเดโมแครตและรีพับลิกัน. ผมกำลังจะเรียกสิ่งนี้โดยอะไรที่มันควรจะถูกเรียก, วาระประเด็นสันติภาพ, ที่กำลังกลับมากลายเป็นตัวนะบุ/ ตัวบ่งชี้ทางการเมืองที่ทรงอิทธิพลของใครๆ, ของผู้ที่สมควรได้รับในการลงคะแนนเลือกตั้งของพวกเขา.   (I think there’s another lurking issue here that is even more important for the politics of the United States because the emerging left, independent and Democratic and working more and more together. Is that there’s an issue emerging that differentiates them from everybody else in the Democratic and Republican parties. I’m going to call this by what it ought to be called, the peace issue, which is returning to become a powerful political identifier of who’s who, who deserves whose vote.)

          คุณทราบไหมว่า, มร. ทรัมป์ได้พยายามที่จะได้ยึดกุมการลงคะแนนสันติภาพโดยคำสัญญาไร้ที่สิ้นสุด เมื่อเขาลงสมัครเพื่อเป็นนายประเทศ เขาได้นำเอาสงครามในยูเครนลงมาสู่ที่สิ้นสุดในหนึ่งวันหนึ่งสัปดาห์. และเช่นเดียวกัน, ความน่าสะพรึงกลัวของอะไรที่กำลังเกิดอยู่กับในกาซ่าและสิ้นสุดสงครามทั้งหลายทั้งหมด. เขาได้รักที่จะพูด, เขาไม่ได้สิ้นสุดอะไรเลย. ยูเครนกำลังคำรามอยู่ต่อไปข้างหน้า. กาซ่าเลวร้ายลงไปยิ่งไปกว่าที่เคย. และดังที่เราได้เห็นเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่นานนี้, รัฐบาลอเมริกันได้ยิงเรือลำหนึ่ง, หลายพันไมลสิ์ห่างไปจากประเทศตย, แต่ใกล้ชิดเวเนซูเอลาที่บ่งชี้ว่าเรามีสงครามมากยิ่งขึ้น, ไม่ได้น้อยลงไป.  (You know, Mr. Trump tried to get a hold of that peace vote by endlessly promising when he ran for mayor he’d bring down war in Ukraine to an end in a day or a week. And likewise, the horror of what’s going on in Gaza and end all of wars. He loved to say, he ended nothing. Ukraine is roaring ahead. Gaza worse than ever. And as we’ve seen in recent weeks, the American government shooting a boat, a thousand miles away but near Venezuela indicates we got more war, not less.)

          เอาละ, อะไรเกี่ยวกับผู้แข่งขันโนเบลสันติภาพ? อะไรเกี่ยวกับที่ผู้ซึ่งพูดว่าเราไม่ได้, เราจริงๆแล้วไม่ได้ต้องการสงคราม? เราไม่ได้กำลังจะสนับสนุนพวกยุโรป. พวกเขาต้องการที่จะทำสงครามต่อตจ้านรัสเซีย. ปล่อยให้พวกเขาไป. ไม่ไห้ให้อาวุธทั้งหลายกับพวกเขา. ไม่ได้ให้เงินพวกเขา. คุณคือผู้แข่งขันชิงรางวัลสันติภาพ. และเราจำเป็นต้องการเงินสำหรับที่นี่, ไม่ใช่รึ? และเราจำเป็นต้องการการสนับสนุนเพื่ออะไรๆ      ที่เราจำเป็นต้องการในปรพะเทศนี้. และเราไม่ได้จำเป็นต้องการสงคราม.  (Well, what about a peace candidate? What about who says we’re not we’re really not for war? We’re not going to support the Europeans. They want to go to war against Russia. Let them go. Don’t give them the weapons. Don’t give them the money. You’re the peace candidate. And we need that money here, don’t we? And we need that money here, don’t we? And we need the support for what we need in this country. And we don’t need war.)

และผู้คนยุโรปผู้ที่ทั้งหมดของโพลได้แสดงให้เหก็นว่าไม่ได้ต้องการสงครามด้วยเช่นกันที่ในยูเครน. พวกเขาต้องการสันติภาพ. มีเพียงพวกผู้นำทั้งหลายเท่านั้นของประเทศยุโรปเก่า, ผู้ที่ถูกกุญแจมือไว้โดยมร. ทรัมป์ที่ไปประชุมสุมหัวกันในห้องรูปไข่ในทำเนียบขาวเมื่อเร็วๆนี้ ซึ่งพวกเขามองดูแล้วเหมือนเด็กๆไปเยี่ยมผู้อาวุโส. มีเพียงพวกผู้นำเก่าๆเหล่านั้นผู้ที่อาชีพทั้งหลายของพวกเขาขึ้นอยู่กับมัน, ไม่ได้ต้องการที่จะถูกแสดงอวดขึ้นมาว่าได้ทำความผิดพลาดอันหนึ่งอย่างใหญ่โตทางการเมืองในโลกสมัยใหม่.   (And the European people who all the polls show don’t a war either in Ukraine. They want peace. Only the leaders of the old European countries, the ones scuffed at by Mr. Trump, assembled recently in the Oval Office where they looked like children visiting. Only those leaders whose careers depend on it, don’t want to be shown up for having made one of the great political mistakes in modern times.)

แต่เราจำเป็นต้องการผู้แข่งขันชิงสันติภาพคนหนึ่ง ผู้ซึ่งจะไม่ทำสงครามเหนือไต้หวัน และจะไม่สนับสนุนการทำสงครามล้างเผ่าพันธุ์ในกาซ่า. ไม่เอาน่า. นั่นน่าจะเป็นผู้แข่งขันที่ได้รับความนิยม, จะไม่ใช่หรอกหรือ? และนำเงินกลับมาบ้านและนำทหารทั้งหลายกลับมาบ้านและไม่ฆ่าใครอีกต่อไป. มีอำนาจเต็มเปี่ยมที่จะในการอุบัติขึ้นของฝ่ายซ้าย, มีอำนาจเต็มเปี่ยมในการโต้ค้าน.   (But we need a peace candidate who won’t make war over Taiwan and won’t make war to support genocide in Gaza. Come on. That would be a popular candidate, wouldn’t it? And bring the money home and bring the soldiers home and don’t kill anymore. Powerful to an emerging left a powerful argument.)

ชุดทันโลกของผมถัดไปคือที่จะนำมาซึ่งความสนใจของคุณมาที่โพลกัลลอป เพราะว่าพวกเขาได้สอนเราถึงบทเรียนอันสำคัญมากๆ. โพลกัลลอปที่เก่าน้อยผ่านมาใกล้ที่สุดเมื่อสองสามสัปดาห์ดังที่ผมพูดกับคุณ ได้แสดงให้เห็นว่าสนับสนุนแก่สหภาพแรงงานทั้งหลายท่ามกลางคนอเมริกันในตอนนี้คือ 68%. พูดอีกอย่างหนึ่ง, 2 ใน 3 ของคนอเมริกันทั้งหลายเมื่อเรียกร้องวิงวอนในสหภาพแรงงานทั้งหลาย ซึ่งเป็นความเชื่อของพวกเขาว่าเป็นสถาบันสำคัญอเมริกัน ว่าน่าจะได้รับการสนับสนุนโดยพวกเราทั้งหมด. โอเค.   (My set next update is to bring to your attention the Gallup polls because they teach us a very, very important lesson. The most recent Gallup poll few weeks old as I speak to you showed that support for labor unions among Americans is now at 68%. In other words, two out of three Americans when pled favor labor unions a believe they are an important American institution that should be supported by all of us. Okay.)

ย้อนกลับไปในยุคปี 1930 ถึง 1936 เพื่อให้ชัดแน่นอน, โพลเดียวกันนี้ได้ 71% แค่มากกว่านี้เพียงเล็กน้อยของคนอเมริกันทั้งหลาย. แต่เมื่อปี 1930นั้น เป็นช่วงระยะเวลาอันยิ่งใหญ่ของการจัดตั้วสหภาพแรงงาน. หลายล้านของคนอเมริกันได้เข้าร่วมสหภาพทั้งหลายในยุคของปี 1930 จากผู้ที่ไม่เคยเข้าร่วมกับพวกเขามาก่อน, ผู้ที่มาจากครอบครัวทั้งหลายซึ่งไม่มีใครได้เป็นสมาชิกของสหภาพกันมาเลย. ดังนั้น, จุดสูงๆของการเคลื่อนไหวแรงงานในประเทศนี้ของการจัดตั้งสหภาพคือมีการสนับสนุนกันถึง 71% . ในตอนนี้เรามี 68%. การสนับสนุนในเรื่องนี้เกือบจะเป็นเช่นเดียวกัน.   (Back in the 1930s to 1936 to be precise, the same poll had 71% just a little more of Americans. But the 1930s was the great period of unionization. Millions of Americans joined unions in the 1930s who had never joined them before, who came from families where nobody was a member of a union ever. So. High point of the labor mobilization in this country of unionization 71% support. Here we are 68%. The support is almost the same.)

แต่เราไม่ได้มีความเคลื่อนไหวการจัดตั้งสหภาพกวาดไปทั่วประเทศ. ยังไม่. แต่ด้วยอะไรเหล่านี้ของจำนวนตัวเลข, เราสามารถเป็นได้. เราน่าที่จะได้ระแวดระวังว่าบางอย่างกำลังหายไป. ไม่ใช่การสนับสนุนต่อสหภาพทั้งหลาย. นั่นแข็งแรงยิ่งกว่าที่เราได้จำเป็นต้องการมันให้เป็น 68%. อะไรที่เรากำลังหายไปก็คือการขับเคลื่อนแบบองค์กร, การเคลื่อนไหวที่จะกุมความได้เปรียบของความเชื่อของผู้คนซึ่งอยู่กับเรากับหัวเรื่องประเด็นนี้.    (But we don’t have a unionization movement sweeping the country. Not yet. But with these kinds of numbers, we could. We should be aware that something is missing. Not the support for unions. That’s stronger than we needed it to be at 68%. What’s missing is the organizing drive, the movement to take advantage of the people’s beliefs which are with us on this subject.)

อีกประการหนึ่ง. ผมเน้นเพราะว่าความเป็นเช่นเดียวกันนั้นจริงสำหรับการเมืองฝ่ายซ้าย. จุดมองนั้นเป็นสูงมาก. องค์กรของจุดมองนั้นๆคืออะไรที่กำลังขาดแคลน. การตะโกนออกมาของแรงงายที่ให้บริการของอุทยานแห่งชาติ ที่อุทยานโยเซไมท์ และที่ซีควอยอาและคิง’ส์ แคนยอน อุทยานแห่งชาติ. พสวกเขาได้มีปฏิกิริยาต่อการตัดงบประมาณของอุทยานแห่งชาติ, ส่วนหนึ่งที่ทบวงควบคุมประสิทธิภาพการทำงานของรัฐบาลของ อีลอน มัสก์และโดนัลด์ ทรัมป์. 600 แรงงานที่อุทยานทั้งหลาย, รวมทั้งหน่วยลาดตระเวนทั้งหลาย, นักค้นคว้าวิจัยทั้งหลาย, คนงานเก็บค่าธรรมเนียมเข้าชม, และหน่วยปฏิบัติการฉุกเฉินทั้งหลาย, ในท่ามกลางคนอื่นๆ, จะในตอนนี้ถูกเป็นตัวแทนของสหภาพ.  (By the way. I stress that because the same is true for left-wing politics. The point of view is very high. The organization of that point of view is what’s lacking. A shout out to the uh National Park Service workers at the Yosemite Park and the Sequoia and Kings uh Canyon National Park. They have reacted to cutting back in the national parks, part of Elon Musk and Donald Trump’s Department of Government Efficiency³. 600 workers at the parks, including park rangers, researchers, educators, fee collectors, and first responders, among others, will now be represented by the union.)

³ https://en.wikipedia.org/wiki/Department_of_Government_Efficiency

97% ที่ได้ลงคะแนนให้กับสหพันธ์แห่งชาติของพนักงานรัฐบาลกลาง. รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยสหรัฐ, ดั๊ก เบิร์จแฮมได้คงให้อุทยานทั้งหลายเปิดอยู่ต่อไปด้วยการจ้างผู้คนเพียงเล็กน้อยที่นั้น. เข้าได้เลิกจ้างคนทำงานในระดับล่างต่ำสุดและเขาได้ให้งานวิทยาศาสตร์ทั้งหลายทำงานอยู่ที่รวมทั้งการทำความสะอาดห้องน้ำของอุทยาน. นี้ถูกเรียกว่าการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพในการทำให้เชื่อต่อโลกของวอชิงตัน ดีซี.  (97% voted for the National Federation of Federal Employees⁴. US Secretary of the Interior, Doug Bergam kept the parks open with all the fewer people hired there. He laid off the lowest level workers and he had scientists doing their jobs which included cleaning park toilets. This is called efficiency in the make-believe world of Washington DC.)

⁴ "the National Federation of Federal Employees" แปลว่า สหพันธ์แห่งชาติของพนักงานรัฐบาลกลาง (NFFE). เป็นสหภาพแรงงานของสหรัฐอเมริกาที่ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของพนักงานภาครัฐประมาณ 100,000 คนในรัฐบาลกลางสหรัฐอเมริกา ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2460 และมีสำนักงานใหญ่ที่กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. 

หลายปีของความพยายามที่จะจัดตั้งสหภาพแรงงานของคนทำงานอุทยานทั้งหลายได้ล้มเหลวลง. ในตอนนี้ฦ พวกเขาได้รับความสำเร็จเพียงข้ามคืน. คนทำงานทั้งหลายที่ได้ถูกบอกเลิกจ้างได้รับการบอกให้ไปหางานอาชีพทั้งหลายในภาคเอกชน, ที่เป็นส่วนหนึ่งของอะไรที่เรื่องทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องถึง. เลิกจ้างผู้คนในภาคเอกชนและขับพวกเขาให้ยอมรับค่าจ้างที่ถูกลง. อย่าโง่ไปเลย.   (Years of efforts to unionize the park workers had failed. Now. They succeeded overnight. The workers told to quit were told to go find jobs in the private sector, which is part of what this is all about. Fire people in the private sector and drive them to accept lower wages in the private sector, bringing private sector wages down. Don’t be fooled.)

ท้ายที่สุด, ข้อคิดเห็นต่อเรื่องการเนรเทศผู้คน. ICEได้จับผู้คนเนรเทศคนงานทั้งหลายน้อยยิ่งไปกว่าที่มร. ทรัมป์ได้กลายมาเป็นประธานาธิบดีทำด้วยทบวงควบคุมประสิทธิภาพการทำงานรัฐบาลกลาง, ที่ถูกไล่ออกจากงานจากรัฐบาลกลาง. ดังนั้น, ถ้าคุณกำลังคิดว่าการเนรเทศโดยการกำจัดแรงงานอพยพราคาถูกเหล่านั้นได้เปิดให้มีงานอาชีพเพิ่มขึ้นสำหรับคนอเมริกันนั้นก็คิดผิดแล้ว. งานอาชีพอะไรก็ตามที่ได้เปิดขึ้นจากการโยนคนงานต่างด้าวออกไปกว่าครึ่งล้านผู้อพยพเข้าเมืองมาในหกเดือนที่ผ่านมานั้น ไม่อาจจะชดเชยกันได้กับคนอเมริกันทั้งหมดที่ตอนนี้ไร้งานอาชีพเพราะ(การเลิกจ้าง) รัฐบาลกลางได้ตัดพวกเขาออกไปและปล่อยให้นักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายต้องไปทำความสะอาดห้องน้ำทั้งหลายบด้วย.  (Finally, a comment on deportation. ICE has deported fewer workers from America since Mr. Trump became president than the Department of Government Efficiency, fire from the federal government. So, if you’re thinking that deportation by getting rid of those low-paid immigrant workers is opening up jobs for Americans wrong. Whatever jobs got opened up by throwing away half a million immigrants in the last six months is more than offset by all the Americans now jobless because the federal government has cut them out and leave the scientists cleaning the toilets.)

เราจะจบครึ่งแรกของวันนี้, แต่ผมต้องการที่จะกระตุ้นเร้าที่จะอยู่กับเราต่อไปในขณะที่ผมสัมภาษณ์เทรนท์ แลงจ์. เขาเป็นหัวหน้าของการเคลื่อนไหวที่ในแคลิฟอร์เนีย ที่จะเอาเงินออกไปจ่กการเมือง, วาระประเด็นหนึ่งจากทั้งหมดของเราที่เผชิญหน้าและวาระประเด็นหนึ่งเบื้องหลังของทุกสิ่งที่เราได้พูดคุยถึงกันมาในวันนี้. ดังนั้น, อยู่กับเรา. เราจะกลับมาในมันมีดัวยเทรนท์ แลงจ์.   (We’re at the end of today’s first half, but I want to urge you to stay with us while we interview Trent Lang. He’s head of a movement in California to take money out of politics, an issue all of us face and an issue behind everything we’ve talked about today. So, stay with us. We’ll right back with Trent Lang.)

          ก่อนที่เราจะกระโดดเข้าไปสู่ครึ่งที่สองของรายการวันนี้, ผมต้องการที่จะขอบคุณสำหรับพวกคุณที่ใจกว้างอย่างยิ่งในการตอบรับสนับสนุนความพยายามทั้งหลายในการเพิ่มทุน เอ ในปีนี้และโดยเฉพาะพิเศษในสอ งเดือนที่ผ่านมานี้. และในส่วนการตอบสนองรับต่อนั่น, เราได้ขยายการพร้อมจำหน่ายการจัดพิมพ์รุ่นจำกัดจำนวนปกแข็งหุ้มลินินของหนังสือ “ควสามเข้าใจในลัทธิทุนนิยม.”   (Before we jump into the second half of today’s show, I wanted to thank you for your very generous response to our fundraising efforts uh this year and in particular in the last couple of months. And in part responding to that, we are extending the availability of our limited-edition linen covered hard coverer version of ‘Understanding Capitalism.’)

          หนังสือเล่มนี้ผมได้เขียนขึ้นที่เราได้จัดทำให้สามารถมีจำหน่ายได้แล้วมาสักพักหนึ่ง. ถ้าคุณได้สนใจ, ผมก็จะลงนามในเล่มชุดปกแข็งนี้และพวกนั้นก็จะสามารถให้คุณเป็นเจ้าของได้อย่างที่เป็นมาแล้วเมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน. แค่ง่ายๆส่งอี-เมล์มายังเราที่  info@democracyatwork.info และเข้าไปที่บรรทัดเรื่องรุ่นพิมพ์จำกัดจำนวน. เราจะส่งข้อมูลทั้งหมดที่คุณจำเป็นต้องการที่จะสั่งซื้อและได้รับหนังสือนี้ของคุณได้, ที่มีลายเซ็นหน้าปกของ “ความเข้าใจในลัทธิทุนนิยม” ในฉบับปกแข็งของมัน. และขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับความกรุณาสนใจที่จะช่วยมิติเพิ่มทุนของอะไรที่เราทำ.  (The book I wrote and that we have been making available now for quite a while. If you are interested, I will be signing copies of that hard cover and they will be available to you as they have been uh over the last few weeks. Just simply send an e-mail to us at info@democracyatwork.info and put in the subject line limited edition. We will send you all the information you need to order and receive your copy, signed copy of Understanding Capitalism in its hardback. And thank you again for your kind attention to the fundraising dimension of what we do.)

          ขอต้อนรับกลับมาเพื่อนทั้งหลายสู่ครึ่งหลังของรายการ “เศรษฐกิจ ทันโลก” ในวันนี้. ผมดีใจอย่างมากที่จะนำไมโครโฟนของเราและกล้องถ่ายของเราไปที่เทรนท์ แลงจ์. เขาเป็นกรรมการบริหารของ California Clean Money Campaign - การรณรงค์แคลิฟอร์เนียเงินสะอาด. เขาเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะผู้นำที่ประสบคว่ามสำเร็จในการรณรงค์การออกกฎหมาย, โดยแท้จริงในหลายบครั้งของพวกนั้น, เอ่อ, สำหรับกฎหมายทั้งหลายด้านความโปร่งใสของการเลือกตั้งและความโปร่งใสทางการเงิน, รวมทั้งรัฐบัญญัติการเปิดเผยข้อมูลขององค์กรในรัฐแคลิฟอร์เนียและรัฐบัญญัติเปิดเผยบัตรลงคะแนน. เขาในตอนนี้ได้นำหน้าและกำลังจะเป็นผู้นำในการดังที่ผมเข้าใจมัน เอ่อ รณรงค์และรวมกลุ่มค่อร่างบัญญัติวุฒิสภา SB42 ที่ผมคาดว่าคืออะไรที่ SB ได้ยืนหยัดในมาตรา 42 เอ่อ ของรัฐบัญญัติการเลือกตั้งอย่างยุติธรรมของรัฐแคลิฟอร์เนีย ที่จะตรากฎหมายควบคุมทางการเงินในการรณรงค์หาสียง.  (Welcome back friends to the second half of today’s Economic Update. I am very glad to bring to our microphones and to our cameras Trent Lang. He is an executive director of the California Clean Money Campaign⁵. He’s well known as the leader of a successful legislative campaign, actually several of them, uh, for electoral transparency and financing transparency laws, including the California Disclose Act⁶ and the Ballot Disclose Act⁷. He now leads and it’s coming to a head as I understand it uh the campaign and the coalition for SB42 Senate bill⁸ I assume is what SB stands for uh 42 the California Fair Elections Act to legalize public financing of campaigns.)

            ⁵ https://www.yesfairelections.org/

          ⁶ https://en.wikipedia.org/wiki/California_Corporate_Disclosure_Act

          ⁷ "Ballot Disclosure Act" แปลได้ว่า "พระราชบัญญัติการเปิดเผยบัตรลงคะแนน" หรือ "พระราชบัญญัติการเปิดเผยข้อมูลบัตรลงคะแนน" ซึ่งโดยทั่วไปแล้วกฎหมายประเภทนี้จะกำหนดให้มีการเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับบัตรลงคะแนนและการเลือกตั้งเพื่อให้เกิดความโปร่งใส. 

            ⁸ https://calmatters.digitaldemocracy.org/bills/ca_202520260sb42

          ดังนั้น, อันดับแรกของทั้งหมด, ขอขอบคุณเทรนท์ที่มาร่วมกับเราครับ.     (So, first of all thank you Trent for joining us.)

เทรนท์ แลงจ์(Trent Lang):                ขอบคุณอย่างมากครับ, สำหรับการที่ให้ผมได้มาร่วม. ผมตี่นเต้นมากที่มายู่กับรายการของคุณ. (Thank you very much for, for having me. I’m thrilled to be on your show.)

ริชาร์ด วูลฟ์ฟ(Richard Wolff):            เอาละ, เรามาเริ่มต้นกันด้วยคำถามโตๆที่ทุกคนมีบางอย่างที่จะพูดถึงไม่ช้าก็เร็วนี้, ที่เห็นพ้องกันที่เรียกว่าปัญหาการเงินในทางการเมืองสหรัฐอเมริกา. เอ่อ, ถ้าเรามีเวลา, แน่นอนละ, เราพูดคุยกันถึงเรื่องเงินและการเมืองทุกแห่ง. สหรัฐอเมริกาไม่ได้เป็นเอกภาพในปัญหานี้, แต่มันเป็นปัญหาใหญ่โตเพราะว่ามันเป็นประเทศที่มีเงินมากมาย เอ่อ และการเมืองที่มากมากย. ดังนั้น, บอกผมที, อะไรคือเหตุผลที่คุณได้ใช้เวลาและพลังงานทั้งหมดของคุณต่อสู้ที่จะเอาเงินออกไปจากทางการเงิน? อะไรคือประเด็นนั้น? อะไรคือเป้าหมายที่สร้างแรงจูงใจให้แก่คุณ?   (All right. So, let’s begin with the big question that everybody has something to say about sooner or later, which is the pro the so-called problem of money in US politics. Uh, if we had time, of course, we talk about money and politics everywhere. The United States is not unique in this problem, but it’s a big problem because it’s a country with a lot of money uh and a lot of politics. So, tell me, what is the reason that you spend all your time and energy fighting to get money out of politics? What’s the point? What’s the goal that motivates you?             

เทรนท์ แลงจ์(Trent Lang):                ทุกอย่างในระบบการเมืองของเราลงมาสู่ปัญหาของเรื่องเงินในทางการเมือง. เอ่อ, ใครที่ได้รับการเลือกตั้ง, ใครที่สามารถกระทั่งร๊รงค์หาเสียงเพื่อได้รับตำแหน่งรัฐ, อืม, ผู้ที่พวกเขาต้องฟังเสียง, และ...และเพราะเช่นนั้นการตัดสินใจทั้งหลายที่ได้กระทำ เอ่อ ก็มีเงินมากเพียงพอที่จะใช้ในการรณรงค์หาเสียง. เอ่อ. เงินใหญ่, ผลประโยชน์มั่งคั่ง, เศรษฐีพันล้านทั้งหลายได้เพิ่มขึ้นในแต่ละปีได้ใช้จ่ายเงินมากเท่าๆที่พวกเขาสามารถที่จะได้ผู้สมัครแข่งขันทั้งหลายของพวกเขาได้รับการเลือกตั้ง, บังคับพวกเขาและคอยให้พวกเขาอยู่ในแถวแนว.    (Everything in our political system comes down to the problem of money in politics. Uh, who gets elected, who can even run for office, um who they have to listen to, and…and therefore the decisions that are made uh are all about uh having enough money to run for campaigns. Uh. Big money, wealthy interest, billionaires increasingly year after year spending as much as they can to get their candidates elected, force them and keep them in line.)

          เอ่อ, ทำให้แน่ใจได้ว่าผู้แข่งขันดีๆทั้งหลายที่, ที่สาธารณะต้องการสนับสนุนจริงๆและนั่นทำงานยืนหยัดเพื่อผู้คนทั่วไป และไม่ใช่เพื่อเศรษฐีพันล้าน เอ่อ ไม่ได้มีโอกาสที่จะแข่งขัน. เอ่อ, นั่นคือทำไมที่เราต้องชี้บอกถึงและพวกเขาบ่อยครั้งทำเช่นนี้ในทางลับด้วยเงินสีเทา/ดำ เอ่อ เอ่อ ขององค์กรทั้งหลายที่ใช้ในทางผิดๆ เอ ด้วยกลเม็ดทั้งหลายที่จะได้ผู้คนเลือกตั้ง. ทุกอย่าง, ทุกการตัดสินใจเดียวที่ได้ถูกทำในรัฐบาลของเราก็ตกไปเป็นเหยื่อกับการนั้น, ที่คือทำไมเราต้องชี้บอกถึง เอ่อ เงินใหญ่ในทางการเมือง, เงินและการเมืองลับๆที่จะได้เราออกไปจากหลุมรูที่เราอยู่ในตอนนี้.   (Uh, ensure that good candidates that the, that the public would really support and that would work stand up for regular people and not billionaires uh don’t have a chance to compete. Uh, that’s why we have to address and they often do this in secret with dark money uh uh organizations that use misleading uh tactics to get people elected. Everything, every single decision that is made in our government falls prey to that, which is why we have to address uh big money in politics, secret money and politics to get us out of this hole that we’re in.)

ริชาร์ด วูลฟ์ฟ(Richard Wolff):              ดีเลย. ให้ผมตามไปด้วยการถามคุณ,ฐ อย่างน้อยที่สุดเพื่อบางคนของพวกเรา, อิทธิพลเงินทางการเมืองบังเกิดขึ้นในหลากหลายหนทาง. หนึ่งของพวกมันคือกำลังชอบและร่ำรวยขึ้นกว่าที่คุณเป็น, แน่นอน, ยิ่งมากเท่าไหร่ที่คุณสามารถให้ได้.  (Good. Let me follow up by asking you, at least for some of us, the money influencing politics happens in a variety of ways. One of them is giving donations to whoever you like and the richer you are, of course, the more you can give.)

          อันที่สองก็คืแอการสนับสนุนเงินทุนให้กับกองทัพนักล็อบบี้ยิสต์ทั้งหลายที่เราได้เรียนรู้กันว่าคือผู้คนที่ใช้เวลาเต็มที่ในวอชิงตันหรือในที่ใดของ 50 เมืองหลวงของรัฐทั้งหลาย หรือเพื่อสาระนั่นในหลายโถงว่าการเมืองข้ามไปทั่วประเทศ. และแน่นอน, ถ้าคุณมีเงินเพื่อจัดหาให้กับนักล็อบบี้ยิสต์และงบปนะมใณหนึ่งสำหรับนักล็อบบี้ยิสต์ที่จะใช้, นั้นคืออีกหนทางหนึ่งของการจัดรูปร่างทางการเมือง.   (The second one is to funding an army of lobbyists which we have learned are the people that spend full-time in Washington or in any of the 50 state capitals or for that matter in many city halls across the country. And of course, if you have the money to provide for a lobbyist and a budget for that lobbyist to use, that’s another way of shaping the political.)

          อันที่สาม, ก็คืออะไรที่เคยถูกเรียกว่าถังความคิด ที่ซึ่งเงินทุนทั้งหลายบางอย่างที่แล้วก็ไหลท่วมสื่อสาธารณะทั้งหลายด้วยอะไรที่ที่ดีสำหรับมุมมองพวกเขา. ดังนั้น, อย่างที่คุณรู้, ถ้าพวกเขาทำธุรกิจที่ผู้ได้ผลกำไรต้องพึ่งพาอยู่กับการนั้น, พวกเขาได้เรียนรู้ที่จะใช้ส่วนหนึ่งของผลกำไรของพวกเขาที่จะรักษากำไรทั้งหลายให้ไหลอยู่ต่อไป. และนี้คือรัฐบัญญัติที่คุณกำลังทำอยู่กับมัน, มันจะจำกัด/กำหนดขอบเขตทั้งหมดของสามเรื่องนี้ของการทำมัน หรือเพียงบางส่วนของมันได้ไหม?   (And the third one, is what used to be called Think Tanks in which the money funds something that then floods the public airwaves with what’s good for their point of view. So, you know, if they’re businesses whose profits depend on it, they have learned to use a portion of their profits to keep the profits flowing. And this is bill that you’re working on, will it constrain all three of those ways of doing it or only some of them?)

เทรนท์ แลงจ์(Trent Lang):                อ้า, รัฐยบัญญัตินี้ เอ่อ SB42 รัฐบัญญัติการเลือกตั้งทั้งหลายอย่างยุติธรรมของรัฐแคลิฟอร์เนีย เอ่อ จูโจมที่ปัญหาแรกที่ในหนทางทั้งหลายคือรากสำคัญและใหญ่โตที่สุดของปัญหานี้. ทั้งหมดของเหล่านั้นเป็นวาระประเด็นสำคัญมาก แต่พวกเขาทั้งหมดถูกขับเคลื่อนโดยความจริงที่ว่าผู้คนผู้ถได้รับเลือกตั้ง, ได้รับการเลือกตั้งด้วยเงินใหญ่ในที่แรกและไม่ได้รับเลือกตั้ง เอ่อ ด้วยการสนับสนุนของผู้สนับสนุนของพวกรากหญ้าทั้งหลาย.   (Ah. This bill uh SB42 the California Fair Elections Act uh attacks the first problem which in many ways is the largest and the most important root of the problem. All those are very important issues but they’re all driven by the fact that people who are elected, were elected with big money in the first place and weren’t elected uh with the support of grassroots supporters.)

          SB42 ยอมให้สาธารณะพบเจอมันว่าน่าจะวางเกณฑ์มาตรฐานรัฐบัญญัติการเลือกตั้งอย่างยุติธรรมของรัฐแคลิฟอร์เนีย ในเดือนพฤศจิกายน 2026 ลงคะแนนเพื่อล้มเลิกการห้ามของรัฐแคลิฟอร์เนียในการปฏิรูปการเงินสาธารณะในการรณรงค์หาเสียง เอ่อ กฎบัตรรัฐแคลิฟอร์เนีย เอ่อ เมืองทั้งหลายให้ได้รับการยินยอมกับลอง แองเจลีส, ซสาน ฟรานซิสโก, เบิร์คลีย์ ได้ เอ่อ เข้ากันได้อย่างดีกับระบบเงินทุนทั้งหลาย เหมือนที่ในรัฐนิวยอร์ค ที่ เอ่อ มัมดานีเพิ่งได้รับเลือกตั้ง. ดังนั้น, มันโจมตีต่อส่วนนั้น, ยินยอมให้ผู้สมัครแจ่งขันดีๆได้มีโอกาสที่จะวิ่งไปกับเงินทุนสาธารณะ, เสริมอำนาจแก่ผู้บริจาคเล็กๆทั้งหลาย ดังนั้นพวกเขา, เสียงชองพวกเขาสามารถเป็นสิ่งสำคัญและเราสามารถได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติที่ดีและแข็งแรงในกรณีของรัฐบัญญัติการเลือกตั้งอย่างยุติธรรมของรัฐแคลิฟอร์เนีย และก็ยังเป็นสมาชิกทั้งหลายของสภาเมืองและคณะกรรมการกำกับดูแลทั้งหลาย เพราะว่านั่นคือสาระสำคัญทั้งหลายทั้งหมด, เหตุสำคัญด้วยเช่นกัน, แน่นอนละ.  (SB42 would allow public find it would put a measure the California Fair Electon Act on the November 2026 ballot to repeal California’s current ban on the public financing of campaigns⁹ uh uh uh California uh charter cities are allowed to Los Angeles, San Francisco, Berkley have very uh uh good matching fund systems like in New York that uh um that Mamdani¹⁰ just used to get elected. So, it attacks that part, allowing good candidates the opportunity to run with public financing, empower small donors so that they, their voice can matter and we can get elected good strong uh legislators in the case of California Fair Elections Act and also City Council members and Boards of Supervisors because that all matters, matters too, of course.)

            ⁹ https://en.wikipedia.org/wiki/Campaign_finance_reform_in_the_United_States

          ¹⁰ https://en.wikipedia.org/wiki/Zohran_Mamdani

          และแล้วเมื่อคุณมีอันนั้น คุณสามารถด้วยเช่นกันที่จะเข้าถึงปัญหาทั้งหลายของการใช้จ่ายมากเกินไปในวงการวิ่งเต้น/ล็อบบี้ และต่อระดับที่น้อยกว่าในประเด็นเรื่องถังความคิด. การรณรงค์เงินสะอาดของรัฐแคลิฟอร์เนียทำงานอยู่กับวาระประเด็นทั้งหลายทั้งหมดเหล่านี้ได้ทำงานกับการปฏิรูปการวิ่งเต้น/ล็อบบี้ แต่SB42 เป็นของจริง เอ่อ รากของความแน่ใจว่า ผู้มีสิทธิเลือกตั้งตามปกติทั้งหลายได้มีโอกาสที่จะ เอ่อ เลือกผู้สมัครแข่งขันทั้งหลายที่ไม่ได้อยู่กับผู้บริจาคเงินใหญ่ ทั้งหลายนั้น.  (And then when you have that then you can also approach the problems of over-spending in the lobbying domains and to a lesser extent the Think Tank¹¹ issue. California clean money campaign works on all those issues has worked on lobbying reform but SB42 is the real uh uh root of ensuring that regular voters have a chance to uh elect candidates that were not bought with the big money donations.)

            ¹¹  "Think Tank" แปลเป็นภาษาไทยได้ว่า "สถาบันคลังสมอง" หรือ "คณะทำงานระดับมันสมอง" ซึ่งหมายถึงองค์กรที่รวบรวมนักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญมาทำวิจัยและวิเคราะห์ประเด็นนโยบายสาธารณะ เพื่อนำเสนอแนวคิด งานวิจัย และข้อเสนอแนะให้กับผู้กำหนดนโยบายและสาธารณชน. 

ริชาร์ด วูลฟ์ฟ(Richard Wolff):              ผมสามารถถามคุณได้ไหมแค่ว่าเพื่อเป็นประโยชน์ของผู้ฟังของเรา, ถ้ารัฐบัญญัติของคุณได้ผ่านแล้ว, อะไรที่นั่นจะถูกจัดแจงขึ้นได้? เงินทั้งหมดนั่นในการณรงค์หาเสียงจะถูกนำเข้าไปสู่ผลต่อเงินสาธารณะ หรือพวกมันจะเป็นที่สามารถนับเงินเป็นการส่วนตัวด้วยเช่นกัน? นั่นจะเป็นการเลือกได้ด้วยไหม? ที่แน่ชัด, มันจะทำงานได้อย่างไร? ถ้าคุณจะพอสรุปอธิบายถึงมันได้. (Could I ask you just for the benefit of our audience, if your bill passes, what would be the arrangement? Would all the money that a campaign puts into effect be the public money or would they be able to also get private money? Would it be a choice? Exactly how, how will that work? If you could just briefly explain it.)

เทรนท์ แลงจ์(Trent Lang):                SB42 ตามความเป็นจริงจะไม่ได้เอาระบบใดไปจัดให้เข้าที่. มันจะทำมันให้เป็นไปได้สำหรับระบบที่จะ, ที่จะเข้ามาอยู่ในที่ในทุกส่วนทั้งหมดของแคลิฟอร์เนีย. เอ่อ แล้วมันก็จะเป็นทางเลือกของนครทั้งหลาย, เคานตี้ทั้งหลาย, และมลรัฐ. ประเภทไหน? มีอยู่ เอ่อ สามประเภทหลักใหญ่ที่แตกต่างกันของการเงินสาธารณะ. เอ่อ มันมีผู้บริจาคเล็กๆทั้งหลายเข้ากันได้กับระบบเงินทุนทั้งหลายเหมือนเช่นในลอง แองเจลีส, ซาน ฟรานซิสโก, เบิร์คลีย์ ที่เป็น 6:1 เข้ากันได้กับเงินบริจาคเล็กๆทั้งหลาย. ผู้แข่งขันทั้งหลายสามารถที่ยังคงเพิ่มขึ้นเงินส่วนบุคคล, ถึงแม้ว่าพวกเขาต้องเห็นด้วยกับการจำกัดค่าใช้จ่ายนั้น.  (SB42 won’t actually put any system into place. It’ll make it possible for system to, to come in place in all parts of California. Uh then it’ll be the choices of the cities, the counties, and the state. Which kind? There are uh three major different kinds of public financing. Uh it there are small donor matching fund systems like in Los Angeles, San Francisco, Berkeley that give six: 1 matches on small dollar donations. Candidates can still raise private money, though they have to agree to expenditure limits.)

ดังนั้น, พวกเขาได้ถูกจำกัดในมากอย่างไรที่พวกเขาสามารถเพิ่มขึ้นได้ตามจริง, แต่มันจะช่วยเร่งเพิ่มผู้บริจาคเล็กๆ. นั่นคืออะไรที่มัมดานีได้ใช้ในนิวยอร์ค ซิตี้. อืม อีกทั้งยังมีบัตรกำนัลประชาธิปไตย. ซีแอตเติลเพิ่งยืนยันอีกครั้งประชาธิปไตยของพวกเขา เอ่อ ระบบดอลลาร์ที่ผู้มีสิทธิลงคะแนนแต่ละคนได้รับแต่ละครอบครัวสี่บัตรกำนัล 25 ดอลลาร์ ให้ต่อผู้ผ่านการคัดเลือกลงสมัครแข่งขันในการเลือกเองของพวกเขา. ดังนั้น, ทุกผู้มีสิทธิลงคะแนนเลือกตั้งมีความสามารถที่จะ เอ่อ เลือกผู้แข่งขันชิงตำแหน่งทั้งหลายได้และผู้แข่งขันทั้งหลายไม่มีความจำเป็นต้องการที่จะเพิ่มเงินขึ้นจาก, จากเงินใหญ่เหล่านั้น.  (So, they’re limited in how much they can actually raise, but it boosts small donors. That’s what’s Mamdani used in New York City. Um, there are also a democracy voucher system¹². Seattle just reaffirmed their democracy uh dollar system where each voter gets each resident gets four $25 vouchers to give to the qualified candidate of their choice. So, every voter has the ability to uh elect candidates and candidates don’t need to raise money from, from big money.)

¹² https://en.wikipedia.org/wiki/Democracy_voucher

อืม, และแล้วก็มีระบบที่สามที่เป็นระบบการเงินสาธารณะเต็มรูปแบบทั้งหลาย, เหมือน เอ่อ รัฐคอนเนคติคัต, เมน, และอะริโซนาและสถานที่ทั้งหลายเหมือนเช่นอัลบูเคอร์คีที่ผู้แข่งขันเลือกตั้งได้รับเงินทั้งหมดของเงินพวกเขาจากระบบการเงินสาธารณะ ภายหลังพวกเขาผ่านการคัดเลือกสมัครแล้ว. พวกเขาต้องแสดงว่าพวกเขาเป็นผู้ผ่านการคัดเลือกให้ลงสมัครแล้วจริง. ปละแล้วพวกเขาก็ไม่ต้องหาเงินเพิ่มใด. ดังนั้น, มันจะมีทางเลือกทั้งสามเหล่านี้. มันจะเป็นโอกาสที่จะเลือกของ, ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งทั้งหลายในเขตอำนาจรัฐที่แตกต่างกันในแคลิฟอร์เนียที่ผู้ใดที่พวกเขาเลือก, แต่ผู้มีสิทธิ เลือกตั้งไกด้รับการเสริมอำจาจทั้งสามทางนั้น ดังที่เราได้เห็นกันในแต่ละของสถานที่ซึ่งแตกต่างกันเหล่านั้น.  (Um, and then there’s the third system are full public financing systems uh like in states, like uh Connecticut, Maine, and Arizona and places like Albuquerque where candidates get all of their money from the public financing system after they’ve qualified. They have to show that they really are a qualified candidate. And then they don’t raise any money. So, it will there are these three different options. It’ll be the choices of the, of the voters in the different jurisdictions in California which one they choose, but all three empower voters as we’ve seen in each of those different places.)

ริชาร์ด วูลฟ์ฟ(Richard Wolff):              ผมติดใจใน เอ่อ การเอ่ยถึงของคุณในรัฐอื่นๆเหล่านี้. คุณน่าจะบังเกิดที่รู้ว่าอะไรที่มันดูเหมือนไปทั่วทั้งสหรัฐอเมริกัน?  พูดในอีกอย่างอื่นคือ, ที่ไหนซึ่งได้เป็นความก้าวหน้าได้ทำกับการจำกัดขอบเขตการเงินในหนทางทั้งหลายที่คุณได้อธิบายบนนยายมา เอ่อ หนึ่งหนทางหรืออันอื่นอีกและไม่ได้มีความพยายามใดเลย?  (I’m struck uh by your mentioning these other states. Would you happen to know what it looks like across the United States? In other words, where has there been progress made on limiting the money in the ways you’ve described uh one way or another and there’s been no effort at all?

เทรนท์ แลงจ์(Trent Lang):                เย้, มี เอ่อ มีที่ผมเชื่อว่ากว่า 14 รัฐทั้งหลายและจำนวนมากของเขตอำนาจรัฐที่ได้มีระบบการเงินสาธารณะ. เอ่อ, ระบบที่แข็งแรงที่สุดทั้งหลายที่ได้มีใน เอ่อ อะริโซนา, คอนเนคติคัต, และเมน ที่มีระบบเลือกตั้งสะอาดทวงการเงินสาธารณะอย่างเต็มที่ที่ผู้แข่งขันทั้งหลายได้รับเงินทุนของพวกเขา. (Yeah, there’s uh there’s a uh I believe over 14 states and a large number jurisdictions that have public financing systems. Uh the strongest systems have been in uh in Arizona, Connecticut, and Maine that have the full public uh funding clean election systems where candidates get all their funding.

เอ่อ, รัฐนิวยอร์คไม่นานมานี้ได้ผ่านอย่างเข้มแข็งมาก 8:1 เอ่อ ระบบเงินทุนที่เข้ากันได้กับผู้บริจาคเล็กๆ, เหมือนเช่นระบบทั้งหลายของนิวยอร์ค, เหมือนเช่นที่อันหนึ่งซึ่งมัมดานีได้ใช้ในการที่ได้รับการเลือกตั้ง. นั่นคือ เอ่อ สำคัญอย่างมาก. ซีแอตเติลได้มีเช่นที่ผมได้เอ่ยถึง มีระบบประชาธิปไตยนี้, ระบบดอลลาร์. อีกสถานที่แห่งอื่น, กลุ่มรัฐทั้งหลายทั้งหมดนั่น, นั่นไม่ได้ใช้การเงินสาธารณะ.  (Uh, New York State recently passed a very strong 8:1 uh small donor matching funds systems like New York systems like the one that Mamdani used to get elected. That’s uh uh very important. Seattle has as I mentioned had this democracy system, dollar system. Other places, Denver, Colorado, Albuquerque, there have been a number of cities that have passed public financing systems. Of course, there’s a whole bunch of states that, that do not use public financing.)

ฟลอริดาได้ทีระบบการเงินสาธารณะขนากเล็กและผู้นำทั้งหลายที่นั่นได้พยายามที่จะรื้อถอนมันออกทั้งหมดสิ้น. ดังนั้น, มันไม่ได้มีอยู่ทุกแห่ง, แต่อยู่ในที่ซึ่งเราได้เห็นมันเหมือนเช่นอะริโซนา, คอนเนคติคัต, เมน, และเริ่มต้นและเพิ่งกำลังเริ่มต้นที่ในนิวยอร์ค, ที่เราได้เห็นประโยชน์เชิงบวกอย่างยิ่ง, โดยเฉพาะพิเศษผู้ที่สามารถ, เอ่อ หาเสียงและได้รับการเลือกตั้งทั้งที่ทุนเงินใหญ่ได้ต่อต้านเขา.   (Florida had a small public financing system and the leaders there keep trying to completely dismantle it. So, it’s not everywhere, but in the places that we’ve seen it like Arizona, Connecticut, Maine, uh, and start and just starting in New York, we’ve seen very positive benefits, especially who can, uh run and get elected despite big money against them.)

ริขาร์ด วูลฟ์ฟ(Richard Wolff):            โอเค, ผมในตอนนี้ต้องการที่จะเปลี่ยนสวิมช์และถามคุณในอะไรที่เราอาจจะพูดได้ว่าเป็นคำถามเชิงปรัชญา, หรือบางทีคำถามประวัติศาสตร์ใหญ่หลวง. แต่คุณได้อยู่ในตำแหน่งที่ดีที่จะตอบคำถามนี้ หรืออย่างน้อยสุด ที่จะให้เราว่ามันดูเหมือนอย่างไรกับคุณ. เอ่อ, ผู้พิพากษาศาลสูงสุด, ลูอิส แบรนดีส เอ่อ หนึ่งในผู้พิพากษาศาลสูงสุดผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในประวัติศาสตร์ของสถาบันนั้นๆ เอ่อ ถูกอ้างอิงและได้ถูกอ้างอิงมามากมาย, หลายปีเป็นอย่างพื้นฐานการพูดว่าการกระจายความมั่งคั่งที่ไม่เท่าเทียมกันก็คือการไม่เข้ากันได้กับประชาธิปไตย.   (Okay. I now want to switch and ask you what we might say is a philosophical question, or maybe a grand historical question. But you’re in a good position to answer this question or at least to give us how it looks to you. Uh, the Supreme Court Justice¹³, Lewis Brandeis uh one of the most famous Supreme Court justices in the history of that institution uh was quoted and has been quoted for many, many years as basically saying that unequally distributed wealth is incompatible with democracy.)

            ¹³ "The Supreme Court Justice" แปลว่า ผู้พิพากษาศาลสูงสุด หรือ ผู้พิพากษาศาลฎีกา ซึ่งหมายถึงบุคคลที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้พิพากษาในศาลสูงสุดของประเทศนั้นๆ โดยศาลสูงสุดถือเป็นศาลยุติธรรมชั้นสูงสุดที่มีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีในระดับสูงสุด 

          และคุณก็รู้, ผู้หนึ่งก็สามารถอนุมานจากคำกล่าวเช่นนี้ได้จากประโยคเช่นนั้นว่าเขาน่าที่จะเป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนทั้งหลายรายใหญ่ที่สุด เพราะว่า เอ่อ หนึ่งในหนทางทั้งหลายของการความมั่งคั่งอันไม่เสมอภาคนี้เป็นตัวการทำลายระบอบประชาธิปไตย หรือหรือเป็นการกีดกั้นประชาธิปไตย โดยการเทเงินเข้าไปสู่การเมืองที่จะเป็นการทุจริตทางการเงิน, ทุจริตของทางการเมืองด้วยเงิน. แต่นี่คือคำถาม. ผมต้องการที่จะยั่วยุคุณ, ความคิดทั้งหลายของคุณ.   (And you know, one could in infer from such a statement that he would be one of your biggest supporters because uh one of the ways unequal wealth destroys democracy or prevents democracy is by pouring money into politics to corrupting money corrupting politics with money. But here’s the question. I want to provoke you, your thoughts.)

          ทุนนิยมในฐานที่เป็นระบบ, ระบบของเราที่ในประเทศนี้; อย่างน้อยที่สุดมาระยะเวลายาวนานผ่านมา, คือระบบที่ได้ผลิตสร้างและผลิตซ้ำซึ่งความมั่งคั่งอันไม่เสมอภาค. ผมต้องตอบคำถามทั้งหลายนี้เมื่อสัปดาฟฺที่ผ่านมาในรายการทั้งหลายจำนวนมากทั้งทางวิทยุและโทรทัศน์ ที่ผมได้ไปปรากฏ, ที่ต้องการความเห็นของผมเกี่ยสวกับข้อเสนอที่เพิ่งทำกันขึ้นของคณะกรรมการบริหารของบริษัทเทสลา ที่จะให้อีลอน มัสก์เป็นการจ่ายแบบเหมาเบ็ดเสร็จ 1 ล้านล้านดอลลาร์. พูดได้อีกอย่าง, เรามีชีวิตอยู่ในระบบที่หนึ่งในบริษัทที่ประสบสำเร็จมากยิ่งกว่า กำลังที่จะใหแก่บุคคลที่เป็นผู้ได้ร่ำรวยที่สุดคนหนึ่งอยู่แล้วบนดาวเคราะห์นี้ด้วยความมั่งคั่งที่ประเมินได้ว่าเป็นแนสามถึงสี่ร้อยพันล้านดอลลาร์ของตัวเขาเอง, พวกเขากำลังที่จะให้เขาเพิ่มขึ้นอีกเป็นล้านล้าน.  (Capitalism as a system, our system in this country, at least for the time being, is a system that produces and reproduces unequal wealth. I had to answer questions this last week on a number of radio and television programs where I appeared, wanting my opinion about the offer just made by the Tesla Corporation Board of Directors to give Elon Musk a pay package of $1 trillion. In other words, we live in a system where one of the more successful corporations is going to give the person who’s already the richest person on this planet with an estimated wealth of three to four hundred billion dollar to himself, they’re going to give him a trillion more.)

          ผม, มันทำความแย้งค้านถึงความไม่เสมอภาคของความมั่งคั่งอันไร้สาระ. และผมได้หยิบยกเอาตัวอย่างของอีลอน มัสก์ขึ้นมาก็เพราะ ดังที่คุณรู้, เขาได้โยนเงินจำนวนมหาศาลที่ไม่เคยมีกันมาก่อนที่ไม่สำคัญตรอเขา แต่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์อเมริกัน, เข้าไปในคลังเงินทุนของโดนั ลด์ ทรัมป์เมื่อวงจรการเลือกตั้งเมื่อครั้งที่แล้ว. ดังนั้น, อย่างชัดแจ้งเลยว้างืนนั้นของความมั่งคั่งไม่เสมอภาคนี้กำลังค้นพบหนทางของมันที่เข้าไปสู่การเมืองของเรา.   (I, it makes the argument about inequality of wealth ridiculous. And I picked the example of Elon Musk because as you know he threw an unprecedented amount of money trivial for him but unprecedented in American history into the coffers of Donald Trump this last election cycle. So, clearly the money of the unequally wealthy is finding its way into our politics.)

          แล้ว, ก็มาถึงคำถามขแองผม. ควสามพยายามของคุณในหนทางเดียวกันที่กำลังบีบบังคับเราอยู่ในฐานที่เป็นคนอเมริกันทั้งหลาย, อย่างน้อยที่สุดที่จะเผชิญหน้าต่อข้อจริงที่ว่าเรามีชีวิตอยู่ในนะบบเศรษฐกิจหนึ่งที่เพียงแต่ผลิตสร้างดเท่านั้นในความไม่เสมอภาคของการกระจายแจกความมั่งคั่ง แต่กระนั้นก็ยังทุจริตในการเมืองของตัวมันเองด้วยเช่นกัน.   (So, here comes my question. Is your effort in some way forcing us as Americans at least to confront the fact that we live in an economic system that only produces unequal distributions of wealth but thereby corrupts its own politics.)

เทรนท์ แลงจ์(Trent Lang):                เย้, นั่นคือ, นั่นคือประเด็นที่ล้ำเลิศยิ่ง. อย่างชัดเจนเลย, ความไม่เสมอภาคเท่าเทียมกันอันเหลือเชื่อนี้ เอ่อ เป็นปัญหาอย่างมากต่อระบอบประชาธิปไตยของเรา, โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายหลังที่แองค์กรพลเมืองสหรัฐ, ที่ปลดปล่อยเศรษฐีพันล้านทั้งหลายและบริษัททั้งหลายและทุกคนอื่นที่มีเงิน เอ่อ เหมือนเขา ให้ใช้จ่ายเงินไม่จำกัดจำนวนได้ในการรณรงค์หาเสียง. มันมีปัญหาน้อยกว่าเล็กน้อยมาก่อน เพราะว่าพวกเขาไม่สามารถใช้เงิน 250 ล้านดอลลาร์ เอ่อ กับการรณรงค์หาเสียงมาก่อนได้.  (Yeah, that’s a, that’s an excellent point. Obviously, such incredible obscene inequality uh uh is tremendously problem for a, a tremendous problem for our democracy, especially after Citizens United¹⁴, which unleased billionaires and corporations and everybody else that have money uh like him to spend unlimited amounts campaigns. It was a little less of a problem before that because they couldn’t spend $250 million uh uh on campaigns before.)

            ¹⁴ https://en.wikipedia.org/wiki/Citizens_United_(organization)

          แต่นั่นคือทำไมที่เราจำเป็นต้องการ เอ่อ การเงินสาธารณะ และการควบคุมทั้งหลายอื่นๆ และ เอ่อ การเปิดเผยอย่างโปร่งใสเหมือนเช่นกับรัฐบัญญัติเปิดเผยการเลือกตั้งของรัฐแคลิฟอร์เนีย เพื่อที่ผู้คนมองเห็นผู้ซึ่งกำลังจ่ายเงินโฆษณาทางการเมืองอย่างมากเกินไปที่เราต้องพังวงจร และผมคิดว่านั่นเป็น่ส่วนหนึ่งของความคิดนั้น. ถ้าคุณยินยอมให้ผู้แข่งขั้นดีๆทั้งหลายแข็งแรงที่จะได้รับการเลือกตั้งดังที่เราเห็นในระบบการเงินสาธารณะทั้งหลายที่ปราศจากเศรษฐีพันล้าน, แล้วพวกเขาได้ผลักดันโดยผู้คนสามารถยืนหยัดเพื่อนโยบายทั้งหลายตามเจตนารมณ์ของตน, คุณก็รู้, ที่อย่างน้อยที่สุดยิ่งก็ทำให้เศรษฐีพันล้านทั้งหลายจ่ายส่วนแบ่งพวกเขาอย่างยุติธรรม, ที่พวกเขาไม่ได้มีอยู่ในตอนนี้, ที่ในตอนนี้พวกเขาสามารถถูกปิดกั้น เพราะจากเงินทั้งหมดที่พวกเขาใช้ในการรณรงคืหาเสียง.  (But that’s why we need uh public financing and other controls and uh clear disclosure like on the California Disclose Act so people see who’s paying political ads so much we have to break that cycle and I think that’s part of the idea. If you allow good strong candidates to get elected as we’ve seen in with public financing systems without billionaires, then they pushed by the people can stand up for policies that will, you know, at least, at the very least make billionaires pay their fair share, which they aren’t right now, which right now they can block because of all the money they spend on campaigns.)

          เอ่อ, แต่ด้วยการเงินสาธารณะอย่างเช่น SB42 จะยินยอมให้เราสามารถสร้างความแน่ใจได้ว่าผู้ใช้สิทธิเลือกตั้งผู้สมัครแข่งขันทั้งหลายที่จะลุกขึ้นยืนหยัดเพื่อผู้สิทธิเลือกตั้งปกติจะได้มีโอกาสที่จะแข่งขันและเอาชนะและนำเอานโยบายทั้งหลายที่ถูกต้องเข้ามาสู่วาระประเด็นเหล่านั้น. เอ่อ, อะไรที่ผู้คนสามารถทำได้ในตอนนี้คือ การที่จะช่วยเหลือระบบการเงินสาธารณะให้ก้าวไปข้างหน้ากับเว็บไซท์ของโครงการรณรงค์หาเสียงเงินสะอาดของแคลิฟอร์เนีย  ‘www.yesfairelections,org’ ร่วมลงชื่อในคำร้องเพื่อ SB42 และได้เข้าไปร่วม. แล้ว, เราสามารถมั่นใจได้ว่าผู้ว่าการรัฐได้รู้ว่า มันเป็นการร่วมกันลงชื่อเพื่อเสนอร่างกฎหมายอย่างถูกต้อง และผู้ว่าการรัฐ นิวซัมจะได้ลงนามในมันไปเป็นกฎหมายในเดือนหน้านี้.  (Uh, but with public financing like SB42 will allow we can ensure that regular voters candidates that will stand up for regular voters will have a chance to run and win and put in policies that correct those issues. Uh, what people can do right now to help public financing advance in California is go to the California Clean Money Campaign’s website ‘www.yesfairelections,org’ sign the petition for SB42 and get involved. So, we can ensure that Governor knew that the legislature signs it uh it and Governor Newsome signs it into law next month.)

ริชาร์ด วูลฟ์ฟ(Richard Wolff):              ผมก็ปรารถนาให้เรามีเวลามากไปกว่านี้อีก, แค่ผมคิดว่าคุณได้ครอบคลุมและให้คำตอบที่ดีจริงๆแก่พวกเราเกี่ยวกับว่ามันเป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่จะทำอะไรที่คุณได้ทำมา.  แล้ว, นั่นคือส่วนหนึ่งขอวงทำไมที่เราได้นำคุณมาสู่รายการวันนี้. เรา, เราค้องการจริงๆที่จะแสดงต่อผู้คนว่ามีหนทางหนึ่งของการผลักดันกลับมา. มันได้มีขีดจำกัดที่สุดของมันแล้ว, แต่มันเป็นบางอย่างที่พวกคุณสามารถทำได้.  (I wish we had more time, but I think you covered and given really good answers to us about while it’s worthwhile to do what you have been doing. So, that’s part of why we brought you on the program. We, we really want to show people that there is a way of pushing back. It has its limits, but it is something you can do.)

และเราก็บ่อยครั้งได้ถามคำถามนั่น. อะไรที่เราสามารถทำได้? อะไรที่ฉันสามารถทำได้? เอาละ, นี่คือหนึ่งอย่างที่คุณสามารถให้การสนับสนุนต่อการพยายามทั้งหลายเหมือนเช่นที่ในแคลิฟอร์เนียนี้ที่จะเคลื่อนไหวกระบวนการนี้ไปข้างหน้ากัน. ผมได้เตือนจำครั้งหนึ่งอย่างใกล้เคียงนี้ ผมได้อยู่ที่ในปารีส, ฝรั่งเศส ครั้งหนึ่งเมื่อหนังสือพิมพ์ทั้งหลายได้เต็มไปด้วยเรื่องราวนี้ที่ผู้นำของฝรั่งเศส, ซาโรซีได้เก็บรวบรวเงินอย่างมหาศาลจำนวนหนึ่งในกระเป๋าเสื้อผ้าของเขาที่ได้มีผู้ส่งมาให้โดยCEO - ประธานผู้บริหารของหนึ่งในบริษัทใหญ่ที่สุดทั้งหลายของฝรั่งเศส และพวกเขาได้ถูกจับได้ในกระบวนการทำมันนี้.   (And we are often asked that question. What can I d o? Well, here’s one thing you can be supportive of efforts like this one in California to move this process forward. I’m reminded in closing I was in Paris, France once when the newspapers were full of the story in which the then leader of France, Sarkozy¹⁵ had collected an enormous amount of money in his suitcase delivered to him by the CEO of one of France’s largest corporations and they got caught in the process of doing it.)

¹⁵ https://en.wikipedia.org/wiki/Nicolas_Sarkozy

มันเป็นชั่วขณะที่มหัศจรรย์อย่างยิ่งในการเมืองฝรั่งเศส และมันได้นำไปสู่พวกเขาได้มีการเคลื่อนไหวที่จะทำที่นั้นในอะไรที่คุณกำลังทำอยู่ในแคลิฟอร์เนีย. ดังนั้น, ขอขอบคุณอย่างมาก เอ่อ เทรนท์ แลงจ์ และขอบคุณทั้งหมดสำหรับการมาอยู่กับเราในวันนี้ และดังเช่นเคยเสมอ, ผมมองไปข้างหน้าที่จะพูดกับคุณอีกครั้งในสัปดาห์หน้า.  (It was a wonderful moment in French politics and it has led to them having a movement to do there what you are doing in California. So. Thank you very much uh Trent Lang and thank you all for being with us today and as always, I look forward to speaking with you again next week.)

https://youtu.be/Z3iGNLc1VXg?si=O4xgU5EkjYo9goL6