เจฟฟรีย์ แซคส์ - ความสัจจริงที่ตะวันตกคอยทำให้อาฟริกายากจนอย่างไร
The Truth About How The West Is Keeping Africa Poor |
American Economist, Professor Jeffrey Sachs1
1
https://en.wikipedia.org/wiki/Jeffrey_Sachs
* เจฟฟรีย์ แซคส์
- เป็นนักเศรษฐศาสตร์ชาวอเมริกันและนักวิเคราะห์นโยบายสาธารณะ
ซึ่งเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ซึ่งเขาเคยเป็นอดีตผู้อำนวยการของ The Earth Institute เขาทำงานในหัวข้อการพัฒนาที่ยั่งยืนและการพัฒนาเศรษฐกิจ
ประเทศของคุณมีอะไรผิดปกติรึ? (What’s wrong with your country?)
เราได้ยินจากรัฐมนตรีของสาธารณรัฐประชาธิปไตยแห่งคองโก. ประเทศของคุณมีอะไรผิดปกติรึ?
(We
heard from the minister of DRC-Democratic Republic of Congo2. What’s
wrong with your country?)
เอาละ, เราไม่ได้แม้กระทั่งกำลังพูดว่า, กษัตริย์แห่งเบลเยี่ยมได้สร้างสรรค์อาณานิคมทาสมา
30 ปี. รัฐบาลแห่งเบลเยี่ยมดำเนินประเทศ-ทาสนั่นมาอีก 40 ปี. แล้ว CIA ก็ได้ลอบสังหารผู้นำที่มีชื่อเสียงคนแรกของคุณ,
มร. ลูมุมบา. (Well,
we don’t even start by saying, the King of Belgium created a slave-colony for
30 years. The government of Belgium ran the slave-country for another 40 years.
The CIA assassinated your first popular leader Mr. Lumumba.)
อาหารโลกได้ถูกเสกสรรปั้นแต่ง(World food is
rigged)
เรามีระบบอาหารโลก.
มันตั้งอยู่บนฐานของบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่ทั้งหลาย. มันตั้งอยู่บนฐานของกำไรทั้งหลายของเอกชน.
มันตั้งอยู่บนฐานของการถ่ายโอนระหว่างประเทศทั้งหลายที่วัดได้ต่ำมากๆในการที่จะช่วยเหลือผู้คนยากจน.
บางครั้งก็ไม่มีเลย. (We have a world food system. It’s based
on large multinational companies3. It’s
based on private profits. It’s based on a very, very low measure of
international transfers to help poor people. Sometimes none at all.)
มันตั้งอยู่บนฐานของความไม่รับผิดชอบอย่างที่สุดของประเทศที่ทรงอำนาจทั้งหลายที่ไม่คำนึงถึงสิ่งแวดล้อม.
และมันตั้งอยู่บนฐานของการปฏิเสธที่รุนแรงในสิทธิทั้งหลายของผู้คนยากจน, ดังที่เราได้ยินกันมาอยู่แล้ว.
มันเป็นคำถามที่น่าสนใจของเรา; เมื่อเราได้ยินจากท่านรัฐมนตรีสาธารณรัฐประชาธิปไตยแห่งคองโก.
ว่า ประเทศของคุณมีอะไรผิดปกติรึ? เอาละ, เราไม่ได้แม้กระทั่งกำลังพูดว่า, กษัตริย์แห่งเบลเยี่ยมได้สร้างสรรค์อาณานิคมทาสมา
30 ปี. รัฐบาลแห่งเบลเยี่ยมดำเนินประเทศ-ทาสนั่นมาอีก 40 ปี. แล้ว CIA ก็ได้ลอบสังหารผู้นำที่มีชื่อเสียงคนแรกของคุณ,
มร. ลูมุมบา และแล้วก็ได้ติดตั้งระบอบการปกครองเผด็จการอีกต่อมาเป็นเวลา
30 ปี. และแล้วกลุ่มบริษัทเกลนคอร์กับอื่นๆทั้งหลายในตอนนี้ก็ได้ดูดโคบอลท์ของคุณอยู่โดยปราศจากการจ่ายภาษีรายได้ให้กับคุณ
เราไม่ได้สะท้อนกับเรื่อนั้น It’s based on extreme irresponsibility of
powerful countries with regard to environment. And it’s based on a radical
denial of rights of poor people, as we just heard. It’s interesting we ask; we
heard from the minister of DRC. What’s
wrong with your country? Well, we don’t even start by saying, the King of
Belgium created a slave-colony for 30 years. The government of Belgium ran the
slave-colony for another 40 years. The CIA assassinated your first popular
leader, Mr. Lumumba and then installed another Dictatorship for the next 30
years. And then Glencore4 and
others now suck out your cobalt without giving you tax income. We don’t reflect
on that.)
4
https://en.wikipedia.org/wiki/Glencore
เราแค่พูดว่า
ประเทศของคุณผิดปกติอะไรรึ? ทำไมคุณไม่ปกครองบริหารอย่างถูกต้องเหมาะสม?
(We
say what’s wrong with you? Why don’t you govern properly?)
เราจำเป็นต้องการระบบที่แตกต่างจากนี้
(We
need a different system)
และดังนั้น,
เราก็มีระบบหนึ่ง แต่เราจำเป็นต้องมีระบบที่แตกต่างไปจากนี้ เราไม่สามารถเปลี่ยนสิ่งนี้ไปสู่ภาคเอกชน. เราได้ทำนั่นไปแล้ว. ในราวหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา. ไม่เพียงไปสู่ภาคเอกชน, แต่เป็นภาคส่วนที่มีกองทัพสหรัฐอเมริกาอยู่เบื้องหลังมัน.
ด้วยการปกป้องสอิทธิในทัพย์สินทั้งหลายของรัฐมนตรีประเทศฮอนดูรัส, ที่ซึ่งยูไนเจ็ด
ฟรุ้ตได้บริหารดำเนินการประเทศนั้นมาอย่างยาวนาน. และทนายของพวกเขาคือรัฐมนตรีต่างประเทศแห่งสหรัฐอเมริกา,
ท่านรัฐมนตรีดูลลิ์ส. และพี่ชายของเขาเป็นหัวหน้าของซีไอเอ. และได้ล้มล้างไปถึงเพื่อนบ้านประตูติดกัน,
มร. อาร์เบนซ์ เพื่อทำให้แน่ใจได้ว่ายูไนเต็ด ฟรุ้ตสามารถที่จะมีทรัพย์สินของมันได้.
(And so, we have a system.
But we need a different system. We cannot turn this over to the private sector.
We already did. About a hundred years ago. Not only to the private sector,
sector with the U.S. military behind it. With the defense of these property
rights in the minister of Honduras’ country, where United Fruit5 ran
the country for a long time. And their attorney was the Foreign Minister of the
United States secretary Dulles. And his brother was the head of the CIA. And
overthrew the next-door neighbor Mr. Arbenz to make sure that United Fruit
could have its property.)
5
https://en.wikipedia.org/wiki/United_Fruit_Company
ดังนั้น,
เรามีระบบหนึ่ง. แต่เราจำเป็นต้องมีระบบที่แตกต่างไป. และระบบที่แตกต่างไปนี้ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของหลักการแห่งศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
ดังที่ประกาศเป็นปฏิญญาสากล. หลักการทั้งหลายของอธิปไตย.
หลักการทั้งหลายของสิทธิทางเศรษฐกิจ. เพราะว่านั่นไม่ใช่สิ่งสวยงามทั้งหลายที่จะทำ.
(So,
we have a system. But we need a different system. And the
different system has to be based on principles of human dignity in the universal declaration6.
Principles of sovereignty. Principles of economic
rights. Because there are not nice things to do.)
ในปี 1968, รัฐบาลได้บอกว่า อาหารคือสิทธิ. การปกป้องทางสังคมคือสิทธิ.
ไม่ใช่คือสิ่งสวยงาม. ไม่ใช่คือสิ่งสบายใจ. มันคือ สิทธิ! (In
1948, government said that food is a right. Social protection is a right. Not a
nice thing. Not a pleasant thing. A right!)
นั่นคือเมื่อ 73 ที่แล้วมา. เป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน(ที่สมัชชาสหประชาชาติจัดทำขึ้น)ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าความพยายามของชนรุ่นเราที่จะให้เกียรติปฏิญญาสากลแห่งสิทธิมนุษยชนทั้งหลาย.
(That
was 73 years ago. The SDGs7 are
nothing more than our generation’s attempt to honor the universal declaration
of Human Rights.)
อเมริกาไม่ใส่ใจเกี่ยวกับคนจนของโลก
(America
does not care about the world poor)
ผมมาจากประเทศที่ไม่เพียงแต่ไม่ใส่ใจเกี่ยวกับความยากจนของโลกเท่านั้น,
แต่มันยังไม่ได้ใส่ใจ/เป็นห่วงเกี่ยวกับแม้กระทั่งคนจนของมันเอง. หนึ่ง 7 คนอเมริกันทั้งหลายกำลังหิวอยู่ในตอนนี้และพวกเขาก็ไม่ใส่ใจ.
ผมหมายถึงว่าผู้คนที่ยากจนนั้นใส่ใจ. แต่พรรคการเมืองหนึ่งนั้นๆ, ความใส่ใจทั้งหมดของมันก็คือการตัดภาษีทั้งหลายให้กับคนร่ำรวย
และการขัดขวางญัตติทั้งหลายในสภากับการคลี่คลายปัญหา(คนจน).
(I come from a country that not
only doesn’t care about the world’s poor, it doesn’t even care about its own
poor. One in 7 Americans is hungry right now and they don’t care. I mean the
poor people care. But one political party, all its care about is cutting taxes
for the rich and filibustering any solution.)
ดังนั้น, เราอยู่ในโลกที่ยากเข็ญจริงๆ. ภาคเอกชนไม่ได้กำลังที่จะแก้แก้ปัญหานี้.
ผมเสียใจที่จะพูดต่อผู้นำทั้งหลายของภาคเอกชนว่า, ประพฤติตนให้ถูกต้อง,
และจ่ายภาษีทั้งหลายของคุณ, ทำตากฎกติกาทั้งหลาย. นั่นคืออะไรที่คุณควรจะต้องทำ. (So,
we’re in a world that’s really tough. The private sector is not going to solve
this problem. I’m sorry to say to all of the private sector leaders; behave,
and pay your taxes, follow the rules. That’s what you should do.)
ปรบมือ...(applause)
และนั่นคืออะไรที่รัฐบาลทั้งหลายควรจะทำก็คือทำดังต่อไปนี้; พวกเขาจะไม่ทำ แต่พวกเขาควรจะทำ. (And what the governments
should do is the following; They won’t but they should.)
อาฟริกา
ควรจะเป็นสมาชิกของกลุ่ม G20 (Africa should be a member of the G20)
อันดับแรก, กลุ่ม
G20 ควรกลายเป็น G21 โดยการเชื้อเชิญตามระบบต่อประธานกลุ่มสหภาพอาฟริกาให้เข้าเป็นประเทศที่
21. (FIRST, the G20 should become the G21 by inviting
systemically the chairperson of the African Union and the African Union to be
the 21st country.)
สหภาพยุโรปนั้นเป็นสมาชิกรายหนึ่งของกลุ่ม
G20 เป็นในนาม EU. ถ้าคุณเพิ่ม AU
เข้าเป็นรายที่ 21 เพื่อเป็น G21, คุณก็คือเพิ่มผู้คน 104
พันล้านเข้าสู่การเป็นตัวแทนที่ชั่วขณะสำคัญนั้น. นั่นจะเปลี่ยนแปลงอย่างเฉียบคมต่อการถกเถียงกัน
เพราะ 1.4 พันล้านผู้คนไม่ได้อยู่ร่วมโต๊ะในทางการเงินนั้นด้วยในตอนนี้.
และพวกเขาจำเป็นต้องการที่จะเป็น. ดังนั้น, ข้อเสนอแนะความคิดเห็นแรกของผมคือ G21. เพิ่มอีกหนึ่งที่นั่ง. 1.4 พันล้านผู้คนด้วย AU
เป็นตัวแทน. (The European Union is a member of the G20 as the EU. If
you add the AU as the 21st for the G21, you add 1.4 billion people to
representation at that crucial moment. That will change decisively the
discussion because 1.4 billion people are not at the table for finance right
now. And they need to be. So, my first recommendation is the G21. I love the
G20. Add one seat. 1.4 billion people with the AU represented.)
อันดับที่สอง, เราจำเป็นต้องการการเปลี่ยนแปลงลำดับความสำคัญในเรื่องการเงินของการพัฒนา.
ประเทศที่ร่ำรวยเพิ่งยืมเงิน 17 ล้านล้านดอลลาร์เพื่อโควิด. แต่ประเทศยากจนไม่มีอะไรให้เลย.
เพราะว่าประเทศร่ำรวยทั้งหลายสามารถยืมได้โดยเป็นศูนย์ แต่ประเทศยากจนต้องจ่ายตั๋วดอกเบี้ยในอัตรา
5 หรือ 10 เปอร์เซ็นต์ หรือไม่ก็ไม่ได้ทางเข้าถึงนี้เลย. ดังนั้น,
โลกได้เปิดเผยออกถึงความไม่เท่าเทียมเสมอภาคกันอันพิลึกแปลกประหลาดของมันในปีครึ่งที่ผ่านมานี้.
ประเทศร่ำรวยทั้งหลายไม่ได้พูดเลยว่า เราได้รัดเข็มขัดของเราอย่างแน่นแล้ว,
ทำไมคุณไม่ทำล่ะ? (Second, we need an order of magnitude change of
development finance. The rich countries just borrowed 17 trillion dollars for
Covid. The poor countries nothing. Because the rich countries can borrow at
zero and the poor countries pay 5 or 10 percent coupon rates or have no access
at all. So, the world exposed its grotesque inequality this past year and a
half. Rich countries didn’t say we tight our belts, why don’t you?)
ประเทศของผมได้ใช้จ่ายเงิน 7 ล้านล้านดอลลาร์ของกองทุนฉุกเฉินนี้.
ไม่มีแม้แต่หนึ่งเพนนีสำหรับผู้อื่นใดด้วยเช่นกัน. 7 ล้านล้านดอลลาร์. มันไม่ได้กระทั่งก้าวผ่านถึงจินตนาการของสภาคองเกรสอเมริกาที่จะรวมเข้าไปด้วยสักสองสามก้อนสำหรับส่วนที่เหลือของโลก.
แต่ประเทศทั้งหลายที่ยากจนไม่สามารถยืมได้. นั่นคืออะไรที่เราควรได้ยินอะไรจากธนาคารโลก.
ผมไม่ได้ยินอะไรนั่นจากธนาคารโลก. ผมไม่ได้ยินตัวเลขจริงทั้งหลายเลย.
ตัวเลขจริงทั้งหลายเป็นล้านล้านในตอนนี้ เพราะว่าเศรษฐกิจโลกนั้นเป็น 100 ล้านล้านในหนึ่งปี.
(My
country spent seven trillion dollars of emergency funding. Not one penny for
anybody else by the way. Seven trillion. It didn’t even cross the imagination
of the U.S. Congress to include a few crumbs for the rest of the world. But the
poor countries cannot borrow. That what we should have heard from the World
Bank. I didn’t hear that from the World Bank. I didn’t hear real numbers. Real
numbers are in trillions right now because the world economy is a hundred trillion
a year.)
แต่เราไม่ได้พูดกันถึงตัวเลขจริงทั้งหลาย. แต่งานของผมคือ,
ทั้งหมดที่ผมรู้ในโลกนี้เป็นการหารยาว. แบ่งออกโดยหนึ่งร้อยล้านล้าน และนั่นเห็นได้ไม่ว่าคุณกำลังพูดถึงบางอย่างจริงหรือไม่.
ดังนั้น, นั่นคืออันดับที่สอง. (But we don’t talk about real numbers.
But my job, all I know in this world is long division. Divide by a hundred
trillion and then see whether you’re talking about something real or not. So,
that’s the second thing.)
ประเทศยากจนทั้งหลาย
ควรที่จะสามารถยืมได้ที่ในอัตราต่ำ...(Poor countries should be able to borrow
at low…)
เราจำเป็นต้องการอย่างมหาศาลต่อการเพิ่มขึ้นของการปล่อยให้กู้ยืมและสมรรถนะการกู้ยืมของประเทศยากจนทั้งหลายที่ใกล้กับอัตราดอกเบี้ยเป็นศูนย์
เหมือนเช่นที่ประเทศร่ำรวยทั้งหลายได้มี. แล้วพวกเขาสามารถได้บางอย่างได้แล้ว! อีกอย่างหนึ่ง, วัคซีนโควิดทั้งหลายนั่น,
อะไรที่เราจำเป็นต้องการจริงๆก็คือสหรัฐอเมริกาที่จะนั่งลงกับจีน,
กับรัสเซีย, กับสหภาพยุโรป และสหราชอาณาจักร สักหนึ่งวันรอบโต๊ะและจัดสรรวัคซีนทั้งหลายนี้
แทนที่จะกักตุนมัน. นั่นคืออะไรทั้งหมดที่พวกเขาควรทำ. (We need
massively to increase the lending and the borrowing capacity of poor countries
at near zero interest rates like the rich countries have. Then they could get
something done! By the way, the COVID vaccines, what we really need is for the
United States to sit down with China, with Russia, with the European Union and
the UK one day around the table and allocate these vaccines rather than
hoarding them. That’s all it would take.)
ปรบมือ...(applause)
และแล้วเรากำลังที่จะมีเส้นทางนานาชาติทั้งหลาย.
นี้เป็นความคิดที่น่าอัศจรรย์แต่พวกนั้นกำลังที่จะจำเป็นต้องการการสนับสนุนทางการเงิน.
และดังนั้นเอง, ทุกอย่างนั้นผมได้พูดมาตลอดว่า “ผมรู้ตัวเลขทั้งหลายนั้นดี.”
นั่นคือทั้งหมดที่ผมทำมา 40 ปีคือการเติมลงไปในอะไรที่หายไป. คุณต้องการไฟฟ้า,
มันก็ต้องถูกจ่ายซื้อ. คุณต้องการเข้าถึงดิจิตอล; มันก็ต้องถูกจ่ายซื้อ.
คุณต้องการน้ำชลประทานที่ปลอดภัย; มันก็ต้องถูกจ่ายซื้อ. นี้คืออะไรที่ผมทำเพื่อดำรงชีวิตคือเติมตัวเลขทั้งหลายเหล่านี้
และแล้วก็ค้นหาออกมาว่า, แล้วใครบางคนทำบางอย่างขึ้นมาและเรียกมันเป็นแค่หนึ่งในร้อยของอะไรที่ได้จำเป็นต้องการจริง.
(And then we ‘re going to have
national pathways. This is a wonderful idea but they’re going to need
financing. And so, everything that I’ve been saying ‘I know the numbers.’ That’s all I do 40 years is add up what’s missing. You want electricity,
it has to be purchased. You want digital access; it has to be purchased. You
want safe water irrigation; it has to be purchased. This is what I do for a
living is add up these numbers and then find out that,
then somebody makes up something and names one hundredth of what’s really
needed.)
มันไม่ได้กระทั่งเป็นที่ยากเข็ญ, อีกอย่างหนึ่ง. IMFได้ทำการศึกษาทั้งหลายอันน่าอัศจรรย์ในสองปีที่ผ่านมา แสดงออกมาให้เห็นว่า
เรามีช่องว่างการสนับสนุนทางการเงินในราว 400 ถึง 500 ล้านล้านดอลลาร์ต่อปี.
สำหรับพื้นฐานทั้งหลาย. สำหรับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนของสมัชชาสหประชาชาติ.
พวกเขาแสดงให้เห็นช่องว่างนั้น, แต่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย, ไม่มีใครลุกขึ้นมากกับตัวเลขนั้น,
ถึงการคลี่คลาย. ที่ไม่น่าจพะเป็นสิ่งยากเข็ญเพราะว่านั่นไม่ได้เป็นแค่ตัวเลขใหญ่.
มันเป็นแค่ 0.5 หรือ 1 เปอร์เซ็นต์ชองผลผลิตโลก. (It’s not even hard,
by the way. The IMF has done wonderful studies in the last two years showing
that we have a financing gap of about 400 to 500 trillion dollars a year. For
the basics. For the SDGs – (Sustainable Development Goals). They
show the gap, but they don’t, nobody comes up with the number, the solution.
Which wouldn’t be so hard because that’s just not a big number. It’s 0.5 of 1
percent of world output.)
ดังนั้น, ถ้าเราใส่ใจ/ห่วงใยจริงๆ, เราก็ไม่ควรได้มีกลุ่ม G7 ออกมาพูดว่า เรารักการศึกษา ดังนั้นเรากำลังจะให้เงิน 3
พันล้านดอลลาร์สำหรับการศึกษา. นั่นเป็นอะไรที่พวกเขาพูดที่การประชุมสุดยอด.
แต่อะไรที่ UNESCOได้แสดงให้เห็นแล้ว, คือว่าคุณจำเป็นต้องการอย่างน้อยที่สุด
30 พันล้านดอลลาร์ต่อหนึ่งปี, เป็นอย่างน้อยที่สุด. แต่ไม่มีใครได้มองถึงตัวเลขทั้งหลายนั้น.
พวกเขาแค่สร้างอะไรสวยๆ, แค่กาเครื่องหมายลงในช่อง. (So, if we
really care, we wouldn’t have the G7 saying we love education therefore we’re
going to give three billion dollars for education. That’s what they said at the
summit. But what UNESCO has shown, is that you need at least 30 billion dollars
a year, minimum. But nobody looks at numbers. They just make up nice, check the
box.)
ดังนั้น, เราจำเป็นต้องการตัวเลขจริงของการสนับสนุนทางการเงิน
ที่จะสนับสนุนเส้นทางนานาชาติทั้งหลายนี้. (So, we
need the real numbers of finance to back the national pathways.)
เราจำเป็นต้องการ
สหประชาชาติ ที่เข้มแข็ง (We need a strong UN)
สิ่งสุดท้ายคือเราจำเป็นต้องการสหประชาชาติเป็นแกนและศูนย์กลางสถาบันทั้งหลายของโลกนี้.
ช่วงเวลานี้. เพราะว่านี้คือหนทางเดียวเท่านั้นที่เรากำลังจะมีโลกอารยธรรมได้ก็คือ
สหประชาชาติซึ่งเข้มแข็ง. และมันไม่สามารถเป็นเช่นนั้นได้, งบประมาณทั้งหมดของสหประชาชาติเป็นที่น้อยยิ่งกว่างบประมาณของเพื่อนบ้านของผม,
กรุงนิวยอร์ค. งบประมาณแกนกลางสหประชาชาติปีนี้เป็น 3
พันล้านดอลลาร์. งบประมาณของกรุงนิวยอร์ค ซิตี้คือ 100 พันล้านดอลลาร์. (The
final thing is we need the U.N. as the core and central institution of this
world. Period. Because this is the only way we’re going to have a civilized
world is a strong U.N. And it cannot be that, the whole U.N.’s budget is less
than my neighborhood’s budget in New York. The UI.N. core budget this year is
three billion dollars. New York City’s budget is a hundred billion dollars.)
และนั่นคือที่เราพูดว่า, ทำไมสิ่งทั้งหลายถึงทำงานได้ไม่ดี.
เพราะว่าคนร่ำรวยกำลังกักตุนทุกสิ่ง. (And then we say, why don’t
things work well. Because the rich are hoarding everything.)
เศรษฐีพันล้านทั้งหลายควรไปสู่อวกาศ
และทิ้งเงินของพวกเขาไว้ข้างหลัง (The billionaires should go to space and
leave their moneys behind)
ในประเด็นท้ายที่สุด.
น่าจะเป็นมากกว่าที่เศรษฐีพันล้านทั้งสามของเราได้ไปสู่อวกาศ, เอาละ, พวกเขาควรที่จะได้เข้าไปสู่อวกาศและอยู่ที่นั่นและทิ้งเงินของพวกเขาเอาไว้ข้างหลัง.
นั่นน่าจะเป็นความคิดหนึ่ง. (The final point. Rather than our
three billionaires going in space, well, they could go into space and stay
there and leave their money behind. That would be one idea.)
หะหะหะ ปรบมือ...(ha
ha! applause)
แต่อีกความคิดหนึ่งคือ,
เรามี 2,775 เศรษฐีพันล้านคนบนบัญชีรายชื่อปัจจุบัน. พวกเขามีทรัพย์สินมูลค่าสุทธิ,
2,700, คือ 13.1 ล้านล้านดอลลาร์. ทีนี้ผมมีมันกับบนอำนาจตามกฎหมายที่ดี, คุณไม่จำเป็นต้องการมากไปกว่า
1 พันล้านดอลลาร์ที่จะเป็นที่สะดวกสบาย. แต่พวกเขามีส่วนเกินมากพอของ 11
ล้านล้านดอลลาร์เหนือยิ่งกว่า 1 พันล้านดอลลาร์. ดังนั้น, เราควรจะได้เก็บภาษีนั่น
และได้มีโลกที่มีอารยธรรมกัน. ขอบคุณ. (But another idea, another idea
is, we have 2,775 billionaires on the current list. Their combined net worth,
2700, is 13.1 trillion dollars. Now I have it on good authority, you don’t need
more than a billion dollars to be comfortable. But they have an excess of 11
trillion dollars over just the 1 billion. So, we should be taxing that and
having a civilized world. Thank you.)
นั่น เจฟฟรีย์
แซคส์ ค่ะ! (Jeffrey Sachs!)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น