จ. กฤษณะมูรติ – เวลา, อวกาศ, ระยะขนาด

 จ. กฤษณะมูรติ – เวลา, อวกาศ, ระยะขนาด

What Is Time - Jiddu Krishnamurti

          https://youtu.be/R7jCjYZ6Ah8?si=zQn-kvVbuzFsmRrL

(Time, Space, Measure.)

          มีอยู่ 3 สิ่ง, เวลา, ระยะขนาด, อวกาศ/ที่ว่าง. (There are three things Time, Measure, Space.)

          อะไรคือ เวลา? อะไรคืออวกาศ? อะไรคือระยะขนาด? (What is time? What is space? What is measure?)

           เรากำลังจะสอบถามกันในเรื่องเวลา, ระยะขนาด, อวกาศ. (We are going to inquire Time, Measure, Space.)

          เวลาทางจิตใจที่เรากำลังพูดคุยกันถึง, ไม่ใช่เวลาทางกาลภาพ/ลำดับเหตุการณ์โดยนาฬิกา หรือคุณไม่ส่ามารถหยุดดวงอาทิตย์การการขึ้น, ตก, แต่เรากำลังพูดคุยกันถึงเวลา เป็นเช่นการเคลื่อนที่ของการกลายเป็น, ของการเป็น หรือไต่ขึ้น หรือแผ่ขยายไป. ใช่มั้ย? (Psychological time we are talking about, not the chronological time by the watch or you can’t stop the sun from setting, rising, but we are talking about time as a movement of becoming, of being or climbing or expanding. Right?)

(Has biological evolution come to an end?)

เวลา, ที่เป็นส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการ. วิวัฒนาการทางจิตใจ. วิวัฒนาการทางชีวภาพได้เกือบที่จะมาถึงจุดสิ้นสุดกสำหรับมนุษย์. อย่างชัดเจน, ว่าเขาไม่ได้กำลังไปสู่การพัฒนาแขนที่สี่ หรือแขนที่สาม หรือบางอย่าง หรืออะไรอื่น. (Time, which is part of an evolution. The psychological evolution. The biological evolution has almost come to an end for man. Obviously, he’s not going to develop fourth arm or third arm or something or other.)

ดังนั้น, เรากำลังพูดคุยกันถึงเวลาทางจิตใจ, เวลาเป็นเช่นความหวัง, เป็นเช่นบางอย่างที่ได้บังเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ หรือเมื่อปีที่แล้ว และนั่นคือความทรงจำของมัน, คือเวลา. การทำซ้ำๆกันของเวลาเช่นนี้, พวกเขาได้มุมานะที่จะหลบหนีจากมันก็คือเวลา, คุณตามทันนะ, ที่จะกดข่มมันเพื่อทำบางอย่างเกี่ยวกับมัน, ทั้งหมดเหล่านี้เกี่ยวข้องกับเวลา. และที่ซึ่งผู้คนถาม, ไม่ใช่แต่เพียงนักประพันธ์ทั้งหลาย, นักวิชาการทั้งหลายผู้ได้เขียนตำรามากมายหลายเล่มเกี่ยวกับเวลา และอื่นๆที่เหลือทั้งหมดของมัน. (So, we are talking about psychological time, the time as hope, as something that has happened yesterday or last year and that memory of it, is time. The repetition of this time, they endeavor to escape from it is time, you follow, to suppress it to do something about it, all that involves time. And where are people ask, not only the writers, the scholars who have written volumes about time and all the rest of it.)

และด้วยเช่นกัน, ชนฮินดูโบราณได้ถามคำถามนี้ว่า เวลาได้หยุดเพื่อที่ความเคลื่อนไหวใหม่สามารถเข้ามาแทนที่หรือ? ไม่ใช่เชิงจินตนาการ, ไม่ใช่เชิงเพ้อฝัน, ไม่ใช่เชิงนิยายประโลมโลกย์ อะไรทั้งหมดประเภทนั้น, แต่อย่างแท้จริงคือเวลาทางจิตใจกำลังมาถึงจุดจบ, ใช่มั้ย? (And also, the ancient Hindus have asked this question was that time has stopped so that a new movement can take place? Not imaginary, not fanciful, not romantic all that kind of stuff, but actually psychological time coming to an end. Right?)

โลกทางเทคโนโลยี ได้ถูกตั้งอยู่บนพื้นฐานของการวัดระยะขนาด(Technological world is based on measurement.)

มีหนึ่วงคำถาม, อีกอันอื่นคือการวัดระยะขนาด, โลกทางเทคโนโลยีทั้งปวงได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการวัดระยะขนาด. ถ้าคุณไม่มีการวัดระยะขนาด ก็จะไม่มีเทคโนโลยี. ระยะขนาด, อ้างอิงต่อไม้บรรทัด, หรือการวัดระยะขนาดด้วยความคิดและอะไรอื่นๆ. (There’s one question, the other is measure, the whole technological world is based on measurement. If you had no measurement there would be no technology. Measurement, according to ruler, or measurement by thought and so on.)

การวัดระยะขนาด. ระยะขนาดนี้ได้กลายมาเป็นความจำเป็นในการสร้างเครื่องบินเพื่อที่จะมีเทคนิคนี้. และระยะขนาดนี้, ได้ถูกส่งต่อลงมายังโลกตะวันตกโดยผ่านชาวกรีก. ฉันไม่ใช่นักวิชาการเรื่องาวกรีก ที่ได้ไปเกี่ยวข้องกับเรื่องชนกรีกโบราณ, ได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับการวัดระยะขนาด. (Measurement. This measurement has become necessary to build an airplane to have this tech. And this measurement, has been handed down to the western world through the Greeks. I’m not the Greek’s scholar but you can observe this, this being the Greeks that were concerned the ancient Greeks, were concerned with measurement.)

ชนกรีกโบราณได้เกี่ยวข้องกับการวัดระยะขนาด (Ancient Greeks were concerned with measurement.)

ดังนั้น, โลกตะวันตกได้รับมรดกการวัดระยะขนาดมา. ระยะขนาดไม่ได้เป็นแค่เพียงอย่างเทคโนโลยี, ระยะขนาดเป็นเการเปรียบเทียบจิตกรผู้หนึ่งกับจิตรกรอีกอื่น, กวีนิพนธ์หนึ่งกับบทละครอื่นอีก, ประติมากรหนึ่ง, อย่างเฮนรี มัวร์, กับรายอื่น, ถูกมั้ย? วัดระยะขนาด. (So, western world has inherited measurement. Measurement not only technologically, measurement comparing one painter against another painter, one poet against another player, one sculpture, Mr. Moore¹, against the other, right? Measured.)

¹ https://en.wikipedia.org/wiki/Henry_Moore

และด้วยเช่นกันในตัวของเราทั้งหลาย, มีการวัดระยะขนาดด้วย. ฉันไม่ได้ดีเท่ากับที่ฉันควรจะเป็น, ดีกว่า, มากกว่า, ถูกมั้ย? ในทางจิตใจเช่นเดียวกับทางกายภาพ, เงินมากกว่า, อำนาจมากกว่า, สนุกสนานมากกว่า, ทั้งวัน, มีเงินมากกว่า อำนาจมากกว่า และสนุกสนานมากกว่า. นั่นคือส่วนหนึ่งของ4kidb0.  (And also in ourselves, there is measurement. I am not as good as I should be, the better, the more, right? Psychologically as well as physical, more money, more power, more fun, all day, have more money more power and more fun. That’s part of mission.)

และเรามักจะทำการเปรียบเทียบเสมอ, ทางจิตใจ. มีครูปผู้ยิ่งใหญ่รายหนึ่งและฉันไม่ได้เป็น, ฉันเปรียบเทียบตัวฉันเองและในท้ายที่สุดฉันก็ได้ไปถึงที่ซึ่งเขาเป็น. และด้วยเช่นกัน. (And we are always comparing. Psychologically. There is the great teacher and I’m not, I compare myself and eventually I’m to get where he is. And also.)

ในทางจิตใจเรามีอวกาศ/ที่ว่างน้อยมาก (Psychologically we have very little space.)

อวกาศ/ที่ว่าง. ในทางจิตใจ, เช่นเดียวกับทางกายภาพ, เรามีอวกาศ/ที่ว่างน้อยนิดมาก. อย่างสำคัญคือ, ถ้าคุณสังเกตสิ่งนี้เมื่อคุณเข้าไปในเมืองที่คับคั่งด้วยผู้คน, หรือนครทั้งหลาย และประเทศทั้งหลายที่มีประชาชนทับซ้อนกันอยู่หนาแน่น เหมือนเช่นอินดเดีย. ฝูงคนมหึมา. คุณไม่มีแนวคิดใดเลย. โดยธรรมชาติ, พวกเขาอาศัยอยู่ในถนนแคบ ๆทั้งหลาย, อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆทั้งหลาย, ในทางกายภาพ, คุณรู้นะ. (Space. Psychologically, as well as physically, we have very little, little space. Especially, if you observe this when you go into the crowed towns, cities and in overpopulated countries like India. Enormous crowds. You have no concept. Naturally, they live in narrow streets, live in small houses, physically, you know.)

ในทางธรรมชาติ, มักจะมีสงครามหนึ่งกำลังดำเนินไปเพื่อที่ว่างอยู่เสมอ, ที่ว่างทางกายภาพ, เพื่อเห็นแก่พระเจ้า, ถอยไปอยู่ตรงมุมนั่น, อย่างมารุมล้อมฉัน. และด้วยเช่นกันในทางจิตใจ, นั่นคือในจิตสำนึก, เรามีที่ว่างอย่างน้อยนิดมากอยู่แล้ว, ก็ถูกคับคั่งหนาแน่นด้วย, ถูกมั้ย? มันได้ถูกคับคั่งหนาแน่นด้วยความรู้ของเรา, ถูกคับคั่งด้วยความหวาดกลัว, ความกระตือรือร้น, สิ้นหวัง, ซึมเศร้า, แสวงหาความสุข, แสวงหามายาภาพ, แสวงหาพลังอำนาจของกุณฑาลิณี, ตามมาด้วยถูกยึดอาศัย. ต้องการมากยิ่งขึ้น, เข้าใจให้ดีขึ้นกว่า, พลังอำนาจยิ่งใหญ่กว่า, ฉันรวดเร็ว, ฉันจะมีพลังงานมากรวดเร็วขึ้น, ในทางกายภาพ มันไม่ได้วิวัฒน์, แค่ถูกดเข้ามาอาศัย. (Naturally, there’s always a battle going on for space, physical space, for God’s sake, moving into that corner, don’t crowded me. And also psychologically, that is in consciousness, we have very little space, is crowded, right? It’s crowded with our knowledge, crowded with our fears, anxieties, despair, depressions, seeking happiness, seeking illumination, seeking the powers of Kundalini, follow occupied. Wanting more, better understanding, greater power, I fast, I’ll have more energy fasting, physically it didn’t evolve, always occupied.)

และเพราะเช่นนั้นเอง, จึงมีที่ว่างเล็กน้อยถ้าคุณสังเกตก็จะพบว่าจิตสำนึกของคุณนั้นเต็มแล้ว. เพราะเช่นนั้น, ไม่มีอวกาศ/ที่ว่างเหลืออยู่. และแล้วก็ตระหนักรู้ได้ว่าไม่มีที่ว่าง, คุณก็เริ่มต้นสอบถามเข้าไปในอวกาศ/ที่ว่างของจักรวาล, นักกายภาพดาราศาสตร์ทั้งหลายกำลังทำสิ่งนี้กันอยู่ ว่าโลกแห่งเอกภพนั้น, คือที่ซึ่งเป็นแบบแผนสำคัญพื้นฐาน. เอกภพได้มีความหมายถึงแบบแผน. (And therefore, there is little space if you observe your consciousness is filled. Therefore, there is no space. And then realizing no space, you begin to enquire into the space of the universe, astrophysicists are doing this that extraordinary world of cosmos, which is essentially order. Cosmos does mean order.)

นักวิทยาศาสตร์ผู้ที่สมองได้ถูกจำกัดเพราะความรู้ของเขา, เพราะสถานภาพของเขาโดยสัมพันธภาพของเขากับผู้อื่น, การดื่มของเขา, ความปรารถนาของเขากับอำนาจที่มากยิ่งขึ้น, เงินที่มากขึ้น, สถานะที่มากขึ้น, ชื่อเสียงมากขึ้น, คุณตามทันไหม? (The scientist whose brain Is limited because of his knowledge, because of his conditioning with his relationship with another, his drink, his desire for more power, more money, more status, more publicity, you follow?)

ไม่มีสาระเหตุผลใดเลยของการหยุดเวลาทางจิตใจ. (There is no sense in stopping psychological time.)

และสมองเล็กๆนั่นกำลังสอบถามถึงบางอย่างที่วัดค่าระยะขนาดไม่ได้, และแปลความหมายในอะไรที่พวกเขาได้มองเห็นผ่านกล้องโทรทรรศน์เข้าไปสู่ปัญหาทั้งหลายในทางคณิตศาสตร์. ดังนั้น, ถ้าคุณสังเหกต, ไม่มีสาระเหตุผลใดเลยของการหยุดเวลาทางจิตใจ.(And that little brain is inquiring into something immeasurable, and translating what they see through telescopes into mathematical problems. So, if you observe, there is no sense of stopping time, psychologically.)

ไม่มีจุดจบของการวัดระยะขนาด. (There is no ending of measurement.)

ไม่มีจุดจบของการวัดระยะขนาด, ถูกมั้ย? มแองอนาคตกันอยู่เสมอ, รัฐบาลที่ดีกว่านี้, ตำแหน่งฐานะเศรษฐกิจที่ดีกว่านี้, สหประชาชาติ. เป็นความคิดยิ่งยวดมากกับสหประชาชาติ, คิดถึงเรื่องนี้สิ, การรวมตัวกันของลัทธิชาติพันธุ์, พวกเขาสามารถคิดออกมา...ฉันไม่นะ, ไม่ได้หมายความอะไร, ขอรับ. (There is no ending of measurement, right? Always looking to the future, better government, better economic position, united nations. The very idea united nations, think of this, tribalism² uniting, how can they…don’t I, don’t mean, sir.)

² https://en.wikipedia.org/wiki/Tribalism

เวลา คือ ความคิด, เวลา คือ ความเคลื่อนไหว/กระบวนการ(Time is thought, time is movement.)

ดังนั้น, การรู้ทั้งหมดนี้แล้ว, เรากำลังถามว่า เวลา, การวัดระยะขนาด ได้หยุดลงไปแล้วหรือไม่? นี้เป็นอย่างพื้นฐานสำคัญมาก, ว่ามีการติดหยุดอยู่กับการคิด. แต่เวลาคือความคิด. เวลาคือความเคลื่อนไหว/กระบวนการ. วันนี้, พรุ่งนี้, เมื่อวานนี้, เวลาได้เคลื่อนที่. และเวลาเป็นเชิงลำดับเหตุการณ์ มันเคลื่อนที่. ความคิดคือความเคลื่อนไหว/กระบวนการ, ถูกมั้ย? ดังนั้น, ความคิดคือความเคลื่อนไหวของเวลา. ความคิดคือดเวลา. (So, knowing all this, we’re asking whether time, measurement has stopped. That is essentially, is there as stuck to thinking. But time is thought. Time is movement. Today, tomorrow, yesterday, time is moved. And time is chronological, it’s movement. Thought is a movement, right? So, thought is the movement of time. Thought is time.)

(Is there a stop to time and to thought.)

และเรากำลังถามว่า, มีการหยุดของเวลาไหม, หยุดของความคิด หรือว่ามนุษย์ถูกลงโทษชั่วกัลปาวสานต่อความเคลื่อนไหวนี้? (And we are asking, is there a stop to time, to thought or is man everlastingly condemned to this movement?)

https://youtu.be/R7jCjYZ6Ah8?si=k7WrMqtpNYpJ8FqN