เจฟฟรีย์ แซ็คส์ – “กำแพงภาษีสินค้านำเข้า คือคำโกหก. การขาดดุลเป็นความผิดพลาดของคุณเอง”, เจฟฟรีย์ แซ็คส์ ฉีกกระชากเข้าไปในสงครามการค้าของ ทรัมป์ ที่ สหประชาชาติ.

เจฟฟรีย์ แซ็คส์ – “กำแพงภาษีสินค้านำเข้า คือคำโกหก. การขาดดุลเป็นความผิดพลาดของคุณเอง”, เจฟฟรีย์ แซ็คส์ ฉีกกระชากเข้าไปในสงครามการค้าของ ทรัมป์ ที่ สหประชาชาติ.

‘Tariffs Are a Lie. The Deficit Is Your Own Fault’, Jeffrey Sachs Rips Into Trump’s Trade War at UN

          https://youtu.be/tnFMnUdnbk4?si=CA0tOOJQeBRF24vF

บทนำ (Introduction)

          ขอบคุณอย่างมากสำหรับการจัดประชุมสูตร ARRIA ครั้งนี้ที่เป็นเวลาที่สำคัญอย่างยิ่งยวดกับหัวข้อวิกฤตสำคัญ. (Thank you so much for convening this ARRIA Formula¹ meeting at an extremely important time on a crucial topic.)

          ¹ https://en.wikipedia.org/wiki/Arria_formula_meeting

          หัวข้อวิกฤติสำคัญนี้  คือเราจะทำอย่างไรในการป้องกัน, สวงวนรักษา และขยายพหุภาคีนิยมที่แท้จริง ออกไปได้. นั่นคือการกำกับดูแลให้เป็นไปตามหลักการ, เป็นไปตามจริยธรรม, เป็นไปตามกฎหมายสากล, และเป็นไปตาม มาตรฐานของ กฎบัตรสหประชาชาติ.(The crucial topic is how we can protect, preserve and extend true multilateralism. That is governance according to principle, according to ethics, according to international law, and according to the standards of the UN Charter².)

          ²https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%8E%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%AB%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%B4

          เราเป็น, แน่นอน, อยู่บนโลกหลายขั้ว ที่อำนาจนั้นแพร่กระจายอย่างกว้างขวางไปทั่วโลกด, แต่เราไม่ได้เป็นโลกของการทำงานร่วมกันระหว่างหลายประเทศหรือองค์กร/ ระบบพหุภาคี อย่างเต็มเปี่ยม เพราะการละเมิดต่อระบบสากลนานาประเทศ, ดังที่ท่านทั้งหลายได้พูดกันออกมาแล้ว, ท่านเอกอัครราชทูต.  (We are, of course, on the multipolar world where power is widely dispersed across the world, but we are not fully in a multilateral world³ because of the abuses of the international system, as you have spelled out, Ambassador.)

          ³ https://www.un.org/en/global-issues/multilateral-system

          ปีที่แล้ว ผมได้ตีพิมพ์การศึกษาอันหนึ่ง. มันถูกเรียกชื่อว่า “ดัชนีของประเทศทั้งหลายในการสนับสนุนระบบพหุภาคีตามกระบวนการสหประชาชาติสหประชาชาติ”. จุดประสงค์ของการศึกษานี้คือการที่จะประมาณ/วัดว่าประเทศทั้งหลายไปไกลอย่างไรจากแนวของกระบวนการพหุภาคีตามสหประชาติ.  (Last year I published a study. It’s called the Index of Countries Support for UN-Based Multilateralism⁴. The purpose of the study was to measure how close of how far countries are from alignment with UN-based multilateralism.)

          ⁴ https://sdgtransformationcenter.org/news/index-countries-support-un-based-multilateralism

          ผมขอแสดงความเสียใจที่จะพูดว่าแม้กระทั่งเมื่อปีที่แล้วก่อนที่จะถึงรอบใหม่ของมาตรการฝ่ายเดียวทั้งหลายของกำแพงภาษีนำเข้าของสหรัฐอเมริกา, ในบรรดา 193 รัฐสมาชิกสหประชาชาติ, สหรัฐอเมริกาอยู่ที่ตำแหน่งสุดท้าย, อันดับที่ 193 ในโลกที่ทำมันเป็นประเทศที่อยู่ในแถวแนวของกระบวนการพหุภาคีสหประชาชาติน้อยที่สุด. นี่เพราะสหรัฐอเมริกาใช้มาตรการทั้งหลายอย่างมากมายที่นอกเหนือไปจากระบบของกระบวนการสหประชาติ ที่ถือว่าเป็นความรุนแรงในระบบกระบวนการสหประชาชาติ ซึ่งได้เดินออกจากพันธสัญญาของสหประชาชาติ และสหรัฐอเมริกาได้ออกเสียงยับยั้ง/คัดค้านมากที่สุดของโลกมาครั้งกที่สุด หรือมากที่สุดตลอดเวลา, ให้ผมได้พูดว่า เป็นที่ประจักษ์ชัด, ในสภาความมั่นคงทั่วไปของสหประชาชาติ.  (I am sorry to say that even last year before this new round of unilateral tariff measures of the United States, of the 193 UN member states, the United States ranked last, 193^rd in the world making it the country least aligned with UN multilateralism. This is because the United States takes many measures that are outside of the UN-based system that are in violation of the UN-based system that walk away from UN commitments and the United States voted against most of the world most of the time or much of the time, let me say to be more precise, in the UN General Assembly.)

อะไรคือการขาดดุลทางการค้า (What is a trade deficit)

          พวกคุณได้จัดให้มีการประชุมนี้ เอ่อ เข้ามาในวาระ เพราะวิกฤตการณ์เร่งด่วนที่ได้บังเกิดปรากฏขึ้น เพราะสหรัฐอเมริกาได้ทำการคว่ำบาตรทั้งหลายโดยฝ่ายเดียว. เหล่านี้ได้ถูกเรียกว่า มาตรการตอบโต้, มาตรการตอบแทนด้วยกำแพงภาษีนำเข้า แต่พวกเขาไม่มีอะไรทำให้กับการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันในกำแพงภาษีนำเข้านั้น.  (You have convened this meeting uh in part because of the immediate crisis that has occurred because US unilateral sanctions. These were called reciprocal sanction reciprocal tariffs but they had nothing to do with reciprocity of tariffs.)

และขออนุญาตให้ผมได้อธิบายอย่างสรุป. ประธานาธิบดี ทรัมป์ได้ทำการอ้างสิทธิ์ว่า สหรัฐมีการขาดดุลการค้าที่มีสาเหตุมาจากประเทศอื่นทั้งหลายกระทำการดูหมิ่นต่อสหรัฐอเมริกา. ว่าถ้าสหรัฐอเมริกากำลังดำเนินการการขาดดุลการค้า เป็นเช่นมันได้ทำกับมากกว่า 100 ประเทศซึ่งนี่คือด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งเป็นความผิดของประเทศอื่นๆทั้งหลายเหล่านั้น.  (And let me explain briefly. President Trump made the claim that the US trade deficit is caused by other countries abusing the United States. That if the United States is running a trade deficit as it does with more than 100 countries that this is somehow the fault of those other countries.)

ผมได้ทำการสอนเศรษฐศาสตร์มหภาคมา 44 ปี, ผมสามารถพูดได้อย่างไม่อ้อมค้อมว่า การขาดดุลการค้านั้นไม่ใช่สัญญาณว่าประเทศทั้งหลายอื่น ด้วยการใดก็ตามได้เอารัดเอาเปรียบสหรัฐอเมริกา. มันเป็นเพียงมาตรการที่สหรัฐอเมริกากำลังใช้ให้ได้มาซึ่งอะไรที่มากไปกว่าเรื่องนี้. พูดอีกอย่างหนึ่งได้ว่า, การบริโภคและการลงทุนของมันนั้นใหญ่ยิ่งกว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ. นั่นเป็นอัตลักษณ์เชิงสถิติ. ดุลบัญชีเดินสะพัดที่เป็นมาตรการครอบคลุมกว้างๆของการค้าสุทธิของสหรัฐอเมริกาในสินค้าและบริการกับส่วนที่เหลือของโลกทั้งหมดที่คือการขาดทุนเท่ากับรายได้ส่วนเกินของสหรัฐอเมริกา.  (I have been teaching international macroeconomics for 44 years, I can say unequivocally that a trade deficit is not a signal that that other countries are somehow taking advantage of the United States. It is only a measure that the United States is spending more than it earns. In other words, that its total consumption and investment is greater than the gross national product⁵. That is a statistical identity. The current account balance⁶ which is the comprehensive measure of the net trade of the United States in goods and services with rest of the world that deficit equals the excess of U.S. income.)

⁵ https://www.investopedia.com/terms/g/gnp.asp

⁶ https://en.wikipedia.org/wiki/Current_account_(balance_of_payments)

ทีนี้, ทำไมสหรัฐใช้จ้ายมากกว่ารายได้ของมัน? เหตุผลก็คืออัตราการออมในสหรัอเมริกาต่ำมาก. ไม่เหมือนจีน, ที่ผู้คนและธุรกิจทั้งหลายและรัฐบาลตะหนี่มัธยัสถ์, ในสหรัฐอเมริกาอัตราการออมนั้นต่ำทั้งภาคเอกชนและภาครัฐ. แต่ที่น่าสังเกตอย่างมากที่สุด, รัฐบาลกลางสหรัฐกำลังดำเนินการการขาดดุลมหึมาระหว่าง 6 ถึง 7 เปอร์เซ็นต์จากผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ, 1 ล้านล้านดอลลาร์ต่อปี.  (Now, why does the U.S. spend more than its earns? The reason is that the saving rate in the United States is very low. Unlike China, where people and businesses and government are thrifty, in the United States the saving rates are low of both the private sector and the public sector. But most notably, the U.S. federal government is running an enormous deficit between 6 and 7 percent of our gross domestic product⁷, $1 trillion of deficit per year.)

⁷https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9C%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%93%E0%B8%91%E0%B9%8C%E0%B8%A1%E0%B8%A7%E0%B8%A5%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8

กำแพงภาษีสินค้านำเข้า นั้นไม่ยุติธรรม (The tariffs are unjustified)

          ดังนั้น, มาตรการกำแพงภาษีสินค้านำเข้าเป็นสิ่งไร้ดเหตุผลอย่างสิ้นเชิง โดยการอ้างสิทธิ์เอาตามใจชอบของรัฐบาลสหรัฐ. กำแพงภาษีสินค้านเข้าทั้งหลายนั้นมุ่งตรงไปที่การขาดดุลการค้าที่ไม่ใช่ความผิดของหุ้นส่วนอย่างจีน, แต่มันเป็นผลลัพธ์ของงบประมาณขาดดุลอันมหาศาลของรัฐบาลและการออมต่ำของภาคเอกชน. และเช่นนั้นเอง, สหรัฐอเมริกาก็กำลังกล่าวหาประเทศทั้งหลายอื่นสำหรับนโยบายเศรษฐกิจที่ล้มเหลวของตน.  (So, the tariff measures are utterly unjustified by the economic claims of the U.S. government. The tariffs are directed towards a trade deficit that is not the fault of China’s partners, but is the result of America’s large budget deficits and low private saving. And so, the United States is blaming other countries for its own economic policies.)

          และนี้เป็นความสำคัญอย่างยิ่ง. นี่ไม่มีคำแก้ตัวใดได้กับการตั้งกำแพงภาษีสินค้าเข้าฝ่ายเดียว. ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย, ที่พวกเขาได้เชื่อมต่อกับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมต่อส่วนที่เหลือทั้งหมดของโลก ที่จะด้วยเหตุผลใดก็ตามซึ่งกำลังคดโกงสหรัฐอเมริกา. ในตอนนี้การอ้างสิทธิ์เช่นนี้ของรัฐบาลสหรัฐก็ไม่ได้เคยได้รับการตรวจสอบจากสภาคองเกรส. มันไม่เคยเปิดให้มีการอภิปรายโต้วาทีกันในสื่อสาธารณะ. มันได้ทำเป็นเช่นรัฐบัญญัติเร่งด่วนฉุกเฉิน ที่เช่นเดียวกัน, ในมุมมองของผม, ไม่เพียงแต่ละเมิดต่อมาตรการทางพหุภาคีนิยม, แต่ยังเป็นการละเมิดต่อรัฐธรรมนูญสหรัฐที่ในหมวดที่ 1, ส่วนที่ 8ของรัฐธรรมนูญสหรัฐบัญญัติไว้อย่างชัดเจนที่ให้อำนาจการออกมาตรการกำแพงภาษีสิรค้านำเข้าเป็นของสภาคอวเกรส, ไม่ใช่เป็นอำนาจของประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา.   (And this is extremely important. This is no excuse for these unilateral tariffs. Not remotely are they related to unfair practices of the rest of the world somehow cheating the United States. Now the claim of the U.S. government was never examined by Congress. It was never debated in the public. It made as a matter of an emergency decree that also, in my view, not only violates multilateralism, but also the U.S. Constitution where Article I, Section 8 of the U.S. Constitution absolutely gives the power of tariffs to the U.S. Congress, not to the President of the United States.)

ได้มีการไต่สวนพิจารณาคดีจากหลายศาลไปแล้วในตอนนี้ที่ในสหรัฐอเมริกา ในการท้าทายกฎหมายกับการตั้งกำแพงภาษีสินค้านำเข้าฝ่ายเดียวของรัฐบาลสหรัฐ. ผมยังไม่พบว่ามีการให้เหตุผลว่าชอบด้วยกฎหมาย ไม่ว่าจะอะไรก็ตามโดยเศรษฐกิจสำหรับการกระทำทั้งหลายที่ได้มีขึ้น, หรือว่าได้ทำให้ตลาดการเงินทั้งหลายกว้างไกลไปทั่วโลกขึ้น, ที่ได้เริ่มต้นเข้ามาสู่การตื่นตระหนกกลัว, และนั่นได้บีบบังคับการบริหารจัดการในเหตุกรณีทั้งหลายอย่างมากที่สุดที่จะพลิกผันในอะไรที่มันได้ทำไป. โชคไม่ดี, เหล่านี้กำลังดำเนินต่อไปซึ่งความเสียห่ายต่อเศรษฐกิจโลก รวมทั้งการเผชิญหน้ากับจีน.  (There are already several court hearings⁸ in the United States challenging the legality of the U.S. government’s unilateral imposition of tariffs. I find no justification whatsoever economically for the actions that were taken, nor did the financial markets worldwide, which began to enter into a panic, and that forced the administration in most cases to reverse what it had done. Unfortunately, there is continuing damage to the world economy including vis-à-vis China.)

² https://en.wikipedia.org/wiki/Hearing_(law)

ทีนี้, ผมต้องการที่จะเน้นว่าสิ่งไม่พหุภาคีนิยมนี้มีมาในหลายรูปแบบ. กำแพงภาษีสินค้านำเข้าเป็นเพียงอันหนึ่ง. และถ้าคุณจะอนุญาตผม, ท่านเอกอัครราชทูต, ผมอยากที่จะแยกรายการออกมาโดยสรุป. สหรัฐอเมริกาเป็นผู้ใช้รายใหญ่ที่สุดของมาตรการบังคับฝ่ายเดียวทางเศรษฐกิจที่มากไปกว่ากำแพงภาษีสินค้านำเข้า, การใช้มาตรการคว่ำบาตรสินค้ากับบริษัททั้งหลายที่แตกต่างกันไป, กับปัจเจกบุคคลทั้งหลายนอกประเทศ, กับภาคส่วนธนาคารทั้งหลายนอกประเทศ. และเช่นนั้นเอง, สหรัฐเป็นเลยไปไกลของผู้ใช้รายใหญ่ที่สุดของมาตรการบังคับฝ่ายเดียวทางเศรษฐกิจ. และสภาความมั่นคงทั่วไปสหประชาชาติ ได้ประกาศซ้ำแล้วซ้ำอีกว่ามาตรการบังคับฝ่ายเดียวทางเศรษฐกิจนั้นเป็นการละใดกฎบัตรสหประชาชาติ.  (Now, I want to emphasize that this unilateralism takes many forms. The tariffs are just one. And if you’ll permit me, Ambassador, I would like to just list briefly. The United States is the biggest user of coercive economic measures other than tariffs, putting on sanctions on different companies, on individuals abroad, on banking sectors abroad. And so, the U.S. is by far the biggest user of unilateral coercive measures. And the U.N. General Assembly repeatedly declares such unilateral coercive measures to be illegal against the U.N. Charter.)

และพวกนั้นได้ทำร้ายอย่างมหาศาลต่อประชากรทั้งหลายทั่วโลกไปทั้งหมด, การลิดรอนสิทธิ์ของประชากรทั้งหลายของการเข้าถึงการสาธารณสุขขั้นพื้นฐาน, ต่อความจำเป็นขั้นพื้นฐานในด้านอาหารและน้ำสะอาด. พวกนั้นได้เพิ่มอัตราการตายทั้งหลาย. พูดอีกอย่างอื่น, พวกนี้ไม่ใช่แค่เพียงผิดกฎหมายเท่านั้น, แต่พวกนี้เป็นการทำลายล้างอย่างที่สุดต่อสุขภาพและชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี, โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อผู้คนซึ่งยากจน.  (And they do enormous harm to populations all over the world, depriving populations of access to basic healthcare, to the most basic needs of food and clean water. They raise mortality rates. In other words, they are not only illegal, but they are extremely damaging to the health and well-being, especially of very poor people.)

สหรัฐยึดทรัพย์สินของประเทศอื่นทั้งหลาย (The US confiscates other countries assets)

          สหรัฐเพิ่มการยึด/ริบทรัพย์สินของประเทศอื่นทั้งหลายด้วย ดังเช่นได้ทำกับประเทศรัสเซีย, กับเวเนซูลา, กับอิรัค, กับเกาหลีเหนือ, กับอัฟกานิสถานและประเทศทั้งหลายอื่น. มันง่ายๆคือแช่แข็งการถือดอลลาร์ของประเทศทั้งหลายอื่นด้วยที่มันมีนโยบายต่างประเทศแตกต่างกันไป.  (The U.S. addition confiscates the assets of other countries as it has done with the Russian Federation³, with Venezuela, with Iraq, with North Korea, with Afghanistan and with other countries. It simply freezes the dollar holdings of other countries with which it has foreign policy differences.)

            ³ https://en.wikipedia.org/wiki/Russia

          และนี่เป็นการละเมิดสิทธิพิเศษของบทบาทดอลลาร์ในถิ่นฐานนานาประเทศทั้งหลาย, เพราะว่ามันถูกใช้โดยสหรัฐอเมริกาเป็นเช่นอาวุธมากกว่าจะเป็นระบบการชำระหนี้นานาประเทศ. และนี้ได้เป็นเรื่องรุนแรงมากภายใต้แรงผลักดันสหรัฐ เอ และยุโรป, ด้วยเช่นกัน, ได้เกี่ยวพันด้วยในบรรดามาตรการบังคับฝ่ายเดียวทางภาษีทั้งหลายนั้น, รวมทั้งการยึดทรัพย์ 300 พันล้านดอลลาร์ของทุนสำรองเงินตราต่างประเทศของรัสเซีย, ซึ่งก็เป็นความเห็นของผม, เป็นการโจ่งแจ้งที่กระทำละเมิดต่อกฎหมายระหว่างประเทศและต่อผลประโยชน์โลก. (And this is an abuse of the prerogative of the role of the dollar in international settlements, because it is used by the United States as a weapon rather than as a payments settlement system. And this is become very serious under the U.S. uh impetus uh Europe, too, has engaged in those unilateral coercive measures, including the confiscation of $300 billion of Russian foreign exchange reserves⁴, which is in my opinion blatantly against international law and against world interest.)

            ⁴  https://en.wikipedia.org/wiki/Foreign_exchange_reserves

          สหรัฐอเมริกาโชคไม่ดีที่ต้องเข้าไปในมากมายของการปฏิบัติการลับที่เปลี่ยนแปลงการปกครองของหลายประเทศ หมายความว่าไม่ได้เพียงผูกข้องเกี่ยวแต่การคุกคามข่มขู่ทางเศรษฐกิจเท่านั้น, แต่อย่างแท้จริงในการพยายามหรืออย่างแท้จริงในการโค่นล้มรัฐบาลทั้งหลายด้วย. เหล่านี้ในตอนนี้ได้ปรากฏเป็นเอกสารอยู่ในทุกการศึกษาอย่างจริงจังทั้งหลาย, 64 ปฏิบัติการล้มล้าง/เปลี่ยนแปลงการปกครองรัฐในช่วงระหว่าง 1947 ถึง 1989. นี่คือความจริงอันน่าตกใจ. ไม่มีประเทศใดควรที่จะเข้าไปเปลี่ยนรัฐบาลของประเทศอื่นได้ตามใจชอบ ภายใต้กฎบัตรสหประชาติ.  (The United States unfortunately engages in many covert regimes change operations, meaning that it engages not only in economic bullying, but in actually the attempt or the actual overthrow of governments. These have been now documented on very serious studies, counting by one excellent study, 64 covert regime change operations during the period 1947 to 1989. This is a staggering fact. No country should be overturning the government of another country under the U.N. charter.)

สหรัฐยุ่งเกี่ยวกับการสร้างสมอาวุธ (The US engages in arms buildups)

          โชคไม่ดีที่สหรัฐยังได้ยุ่งเกี่ยวกับการสร้างสม/สะสมอาวุธไปทั่งทั้งโลก. ไม่มีประเทศใดอื่นมาใกล้เคียงได้กับสถานการณ์ของการมีฐานทัพสหรัฐถึง 750 แห่งทางการทหารนอกประเทศใน 80 ประเทศ. เรื่องนี้โดยตัวมันเองในความเห็นของผม, เป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อความมั่นคงปลอดภัยของอเมริกัน และเป็นการข่มขู่อย่างหนึ่งต่อสันติภาพโลก. แต่มันนำไปสู่การการสร้างสมอาวุธทั้งหลายไปทั่วโลกด้วย. ผมเศร้าใจที่จะพูดว่าสหรัฐอเมริกายังได้ขัดขวางการทำงานในระบบของสหประชาติด้วยเช่นกัน. เมื่อมันมาสู่การค้า, กุญแจสำคัญต่อการค้าขายตามกฏกติกาที่เรียกว่าองค์การค้าโลก (WTO), ที่สหรัฐอเมริกาควรจะสร้างความภาคภูมิใจของการช่วยเหลือมาสู่การดำรงชีวิต.  (Unfortunately, the U.S. is also engaged in arms buildups all over the world. No other country comes close to having the U.S. situation of 750 overseas military bases in 80 countries. This by itself in my opinion, is highly detrimental to American security and a threat to the global peace. But it leads to arms buildups all over the world. I’m sad to say that the United States also is impeding the work of the UN system. When it comes to trade, the key to a rule- based trade system is the World Trade Organization, which the United States should take pride in helping to bring into existence.)

          และกระนั้น, สหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี 2019, ได้ปิดกั้นคณะอนุญาโตตุลาการขององค์กรการค้าโลก ดังนั้นการระงับข้อพิพาทไม่สามารถที่จะดำเนินการได้ในตอนนี้ที่องค์กรการค้าโลก(WTO) เพราะว่าการระงับข้อพิพาทนั้นไม่ได้มีผู้พิพากษาทั้งหลายเพราะสหรัฐอเมริกาได้ขัดขวางกีดกั้นตามใจชอบในการเพิ่มเติมตำแหน่งทั้งหลายขององค์กรการค้าโลก ที่เพื่อให้สถาบันในองค์กรได้ปฏิบัติตามหลักกฎระเบียบสามารถทำงานของมันได้.  (And yet, the United States since 2019, has blocked the appellate panel of the WTO so that dispute settlements cannot take place now at WTO because the appellate body does not have the requisite judges because the United States is deliberately blocking the filling of positions of WTO so that crucial rules-based institution can do its job.)

          และในท้ายสุด, ผมน่าที่จะเพิ่มเติมอีกว่าสหรัฐอเมริกาได้แยกตัวออกไปจากกลุ่มเชิงพหุภาคีโดยตามลำพัง จากสนธิสัญญาหลักสำคัญทั้งหลายของโลก รวมทั้งจากสนธิสัญญาต่อต้านขีปนาวุธพิสัยไกล ในปี 2022, ที่ได้บางทีเป็นความไม่มั่นคงมากที่สุดอันสำคัญต่อรัสเซีย เพราะว่า สนธิสัญญา ABM Treatyนี้, สนธิสัญญาต่อต้านขีปนาวุธพิสัยไกล, เป็นป้อมปราการหนึ่งของเสถียรภาพของความสัมพันธ์ สหรัฐ – รัสเซีย. สหรัฐได้ละทิ้งกลุ่มภาคีกับสนธิสัญญาว่าด้วยกองกำลังนิวเคลียร์พิสัยกลางด้วยในปี 2019 และสหรัฐอเมริกาก็ประท้วงเดินออกจากที่ประชุมอีกครั้งภายใต้การบริหารของประธานาธิบดี ทรัมป์ ของการประชุมข้อตกลงการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศแห่งปารีส, ที่คือข้อตกลงสำคัญของโลก ภายใต้ กรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ สำหรับความมั่นคงปลอดภัยของโลก.  (And finally, I would add that the United States has unilaterally departed from fundamental treaties of global significance including from the Anti-Ballistic Missile Treaty⁵ in 2022, which was perhaps the single biggest destabilization vis-à-vis Russia because the ABM Treaty, the Anti-Ballistic Missile Treaty, was a bulwark of U.S – Russia stability. The U.S. unilaterally abandoned the intermediate Nuclear Force Treaty⁶ in 2019 and the United States is walking out once again under President Trump of the Paris Climate Agreement, which is a crucial global agreement under the U.N. Framework Convention on Climate Change⁷ for world security.)

            ⁵ https://en.wikipedia.org/wiki/Anti-Ballistic_Missile_Treaty

          ⁶https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B3%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%87

          ⁷ https://unfccc.int/process-and-meetings/what-is-the-united-nations-framework-convention-on-climate-change

การแตกสลายออกของพหุภาคีนิยม (The break of the multilateralism)

          นี่ค่อนข้างเป็นความเลวร้ายอันตรายทั้งหมด. พูดในอีกอย่างอื่น, การแตกสลายออกของพหุภาคีนิยม, ความจริงที่ว่าสหรัฐอเมริกา, เช่นประเทศที่มีอำนาจและเช่นประเทศที่ทรงอิทธิพลในโลก, คือประเทศที่มีความเป็นพหุภาคีน้อยที่สุดชองบรรดารัฐสมาชิกสหประชาชาติ, ก่อให้เกิดความเสี่ยงและท้าทายขนานใหญ่ทั้งหลายต่อโลก.  (This is all quite dire. In other words, the break of the multilateralism, the fact that the United States, such a powerful country and such an influential country in the world, is the least multilateral of all of the UN member states, poses major risks and challenges to the world.)

          และผมแค่ต้องการที่จะเอ่ยถึงพวกนั้นโดยสรุปสั้นๆแล้วก็จะปิด. อย่างแรกคือการแตกหักสัมพันธภาพทางเศรษฐกิจ. เศรษฐกิจการค้า, การค้าระหว่างประเทศไม่ใช่สัดส่วนของการ ชนะ-แพ้. มันเป็นสัดส่วนของการ ชนะ-ชนะ. เมื่อสหรัฐและจีนทำการค้า, ทั้งสองฝ่ายต่างก็ได้กำไร. เมื่อความสัมพันธ์ทางการค้าได้ถูกแตกร้าวลงโดยการตั้งกำแพงภาษีสินค้านำเข้าฝ่ายเดียว, ทั้งสองฝ่ายก็แพ้. นี่คือควาน่าเศร้าสุดๆ. แน่นอน, มันเป็นประเทศยากจนที่สุดทั้งหลายที่แพ้อย่างมากที่สุด เมื่อระบบเคารพกฎกติกาขององค์กรการค้าโลก(WTO)ได้ถูกเผชิญหน้ากับวิกฤตการณ์.  (And I just want to mention them in brief and then to close. First are the broken economic relations. Economic trade, international trade is not a win-lose proposition. It’s a win-win proposition. When the United States and China trade, both sides benefit. When the trade relations are ruptured by unilateral tariffs, both sides lose. This is extremely sad. Of course, it’s the poorest countries that lose the most when the WTO rule-based system faces such crisis.)

          ต้นทุนที่สอง, แน่นอนว่าเป็นการแข่งขันด้านอาวุธ. โลกได้ใช้จ่ายเงินหลานล้านล้านดอลลาร์ต่อปีไปกับอาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งหลายในตอนนี้, และพระเจ้าได้ห้ามพวกเขาว่าไม่ควรใช้มัน. เราต้องไม่, แน่นอนว่า, ใช้อาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งหลายเหล่านี้, แต่การเสียเปล่าซึ่งทรัพยากรทั้งหลายได้ตรงไปที่การถ่ายเทเอากับอาวุธยุทโธปกรณ์ทั้งหลายเหล่านี้. ประเทศทั้งหลายมากมาย, รวมทั้งในยุโรป, กำลังตัดลดงบประมาณด้านการทหารของพวกเขาลง. นี่เป็นที่ยอมรับกันไม่ได้สำหรับโลกสันติสุข, และมันจะไม่เป็นที่พึงพอใจกับความมั่นคงปลอดภัยของเรากันอยู่ดี.  (The second cost, of course is the arms-race. The world is spending trillions of dollars per year on armaments right now, and God forbid they should be used. We must not, of course, use these armaments, but the waste of resources directed at these armaments staggering. Many countries, including in Europe, are cutting their military budget. This is unacceptable for a peaceful world, and it will not satisfy our security in any way.)

          ต้นทุนอย่างที่สาม, แน่นอนว่าคือ, การขัดแย้งอย่างเปิดเผย. มาตรการฝ่ายเดียวทั้งหลายเหล่านี้นำไปสู่สงคราม, และเรามีสงครามกันอยู่มากมายกำลังปะทุพิโรธกันอย่างชัดเจน เพราะว่าประเทศทั้งหลายนั้นไม่ได้เคารพเชื่อฟังในระบบสากลระหว่างประเทศ. มันได้ถูกออกแบบไว้โดย ศาลยุติธรรมีระหว่างประเทศ, ปีที่แล้ว, เป็นตัวอย่าง, ที่อิสราเอลกำลังละเมิดต่อกฎหมายสากลระหว่างประเทศโดยการขยายดินแดนเลยพรมแดนของมันของวันที่ 4 มิถุนายน 1967 และสภาความมั่นคงทั่วไปสหประชาชาติ จะถือว่าเป็นบาดแผลร้ายแรงต่อการดำเนินงานตามแนวทางการแก้ปัญหาสองรัฐ (ระหว่าง อิสราเอล กับ ปาเลสไตน์ - ผู้แปล) ในเดือนมิถุนายน เพราะการละเมิดนี้. อิสราเอล, น่าเศร้าใจที่จะพูด, เป็นหนึ่งในประเทศทั้งหลายที่อยู่ในอันดับต่ำที่สุดในโลกในเรื่องพหุภาคีนิยม. ดังนั้น, เราเปิดความขัดแย้งเป็นเช่นผลลัพธ์ของการนี้. เรายังมีความเป็นจริงอันเลวร้าย ที่เราได้เลยเถิดมาไกลเกินไปจนใกล้กับการประจันหน้ากันด้วยอาวุธปรมาณู กับหลายๆโอกาส และองค์กรกระดานนักวิทยาศาสตร์ด้านอะตอมบอกกับโลกว่า เรามี 89 วินาทีหลังเที่ยงคืนกับการประจันหน้ากันด้วยอาวุธปรมาณู.  (The third cost, of course, is open conflict. These unilateral measures lead to war, and we have several wars raging precisely because countries are not obeying the international system. It was designed by the International Court of Justice⁸, last year, for example, that Israel is violating international law by extending beyond its borders of the 4^th of June 1967. And the UN General Assembly will hold a high-level lesion on the implementation of the two-state solution⁹ in June because of this violation. Israel, sad to say, is also one of the lowest ranked countries in the world in multilateralism. So, we get open conflict as a result of this. We also have the dire reality that we have come far too close to nuclear confrontation on several occasions and the Bulletin of Atomic Scientists¹⁰ tells the world that we are about 89 seconds from midnight on nuclear confrontation.)

            ⁸ https://www.icj-cij.org/court

          ⁹ https://www.reuters.com/world/middle-east/what-is-two-state-solution-israel-palestinian-conflict-2024-01-25/

          ¹⁰  https://en.wikipedia.org/wiki/Bulletin_of_the_Atomic_Scientists

          นี่คือความเสี่ยงอีกอย่างหนึ่งที่มาจากลัทธิฝ่ายเดียว/เอกภาคี และการข่มเหงรังแก. (This is another risk that comes from the unilateralism¹¹ and the bullying¹².)

            ¹¹ https://en.wikipedia.org/wiki/Unilateralism

          ¹²https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%82%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%81

บทสรุป (Conclusion)

          แน่นอนว่า, เมื่อเรามีปัญหาขัดแย้ง, เมื่อเรามีการข่มเหงรังแก, เมื่อเรามีลัทธิฝ่ายเดียว, เราก็ไม่ได้รับการคลี่คลายแก้ไขทั้งหลายที่เราจำเป็นต้องการอย่างสิ้นหวังสำหรับการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ, สำหรับเศรษฐกิจสีเขียว, สำหรับอนาคตความยั่งยืนของโลก, สำหรับเป้าหมายความสามารถในการพัฒนาอย่างยั่งยืนทั้งหลาย, ดังที่ท่านได้เอ่ยถึงมา, ท่านเอกอัครราชทูต.  (Of course, when we have conflict, when we have bullying, when we have unilateralism, we don’t gain solutions that we desperately need for climate change, for the green economy, for the future of a sustainable world, for the sustainable development goals, as you mentioned, Ambassador.)

          และเช่นนั้นเอง, การเบี่ยงเบนไขว้เขวจากระเบียบวาระอันสำคัญยิ่ง คือหนึ่งในตุ้นทุนทั้งหลายที่ได้กล่าวมาของทั้งหมดเหล่านี้. เราทั้งหมดต่างทุกข์ทรมานจากลัทธิฝ่ายเดียว/มาตรการฝ่ายเดียว. เราทั้งหมดต่างทุกข์ทรมานจากการข่มเหงรังแก. เหล่านี้คือสัดส่วนของการ แพ้-แพ้ที่เราได้สร้างสรรค์ขึ้นเองเมื่อ 80 ปีล่วงมาแล้ว. บรรพบุรุษของเราได้ทำงานอันมหัศจรรย์ที่จะสร้างสรรค์สหรัฐอเมริกาขึ้น, ที่ทำระบบกฎหมายสากลระหว่างประเทศ, ระบบของการเคารพต่อนานาประเทศฺ, และเราได้มีความรับผิดชอบที่จะต้องสนับสนุนมัน.  (And so, the diversion from an absolutely crucial agenda is one of the telling costs of all of these. We are all suffering from unilateralism. We all suffer from bullying. This is a lose-lose proposition we created 80 years ago. Our forefathers did a wonderous job to create the United Nations, to make a system of international law, a system of international respect, and we have the responsibility to promote it.)

และผมขอบคุณสำหรับการประชุมวาระสำคัญในวันนี้ เพราะว่ามันเป็นความสำคัญอย่างยิ่งยวดว่าเราต้องพลิกย้อนเอกภาคี/ลัทธิฝ่ายเดียว กลับคืนไปที่การสนับสนุนอย่างแรงเร่งในพหุภาคีนิยม ตามกฎบัตรสหประชาชาติที่ทุกมุมเลี้ยวเป็นเช่นกุญแจหลักสำหรับความปลอดภัย, สำหรับความอยู่รอดของเรา, และสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนของเรา. ขอบคุณอย่างมากครับ.   (And I thank you for today’s very important session because it is extremely important that we reverse from unilateralism and promote actively multilateralism in the UN charter at every turn as the key for our safety, for our survival, and for our sustainable development. Thank you very much.)